Hin kyrrláta fegurð fær að njóta sín áfram um hríð.

Grímsvötn búa yfir svo stórbrotnum andstæðum, að það fer fram langt fram úr ímyndunaraflinu. 

Síðan í gosinu 2011 hefur eldstöðin breyst úr gíg vestarlega undir Svíahnjúkum, fullan af vatni og umlukinn íshömrum að hálfu í þurran gíg með hringlaga stalli í miðjunni, þar sem þurrt yfirborðið þyrlaðist upp í hringlaga leirfok sem snerist um miðju gígsins líkt og lægð á veðurkorti. 

Síðan sótti mörg hundruð metra þykk íshella Vatnajökuls rólega að, og á mynd RAX, sem fylgir fréttinni um seinkun hlaups úr vötnunum á mbl.is virðist ísinn hafa unnið fullnaðarsigur við að fylla upp lægðina af frera og drekkja gígunum í honum. 

En það er ekki allt sem sýnist, því að undir ísnum kraumar en sjóðheitur jarðhiti, sem nýtur góðs af því, að undir vötnunum er öflugt kvikuhólf, sem er hluti af öðrum af tveimur stærstu möttulstrókum heims, en hinn er undir Havaieyjum í Kyrrahafi. 

Á myndunum, sem teknar voru í gær í flugi yfir Grímsvötnum og settar inn í bloggpistil í nótt, sést, hvernig heitt vatnið bræðir ísiinn og glóir íslaust eða með íshrafl á yfirborðinu. 

Og líklegt er talið að hringrásin gjóska-ís, sem áður var lýst stuttlega, snúist næsta hálfhring sinn á þessu ári. 

Þar með yrði hægt að segja að árið kæmist á svipaðan stall og árið 1918 þegar enn skæðari drepsótt en COVID-19 sótti landið heim á sama ári og Katla gaus svipuðu öskugosi og Grímsvötn gerðu 2011.       

Hlaup er ekki hafið í Grímsvötnum