Bjartsýnin skilaði því miður ekki árangri heldur bakslagi.

Þegar Ísland var komið á grænan, síðar gulan lista hjá erlendum þjóðum, byggðist það á hörðum sóttvarnaraðgerðum og samtakamætti okkar, sem hafði komið viðmiðnartölum varðandi smit og andlát niður í eitt það lægsta sem fyrirfannst meðal þjóða. 

Ísland var fyrir vikið sett á grænan og síðar gulan lista hjá nógu mörgum þjóðum til þess að ferðamenn fóru aftur að koma til landsins. 

Í bjartsýninni, sem kviknaði við þetta, var slakað verulega á til að liðka fyrir hjá þeim atvinnugreinum, sem verst höfðu farið út úr fyrstu bylgju farsóttarinnar í vor. 

Þetta gekk vel í um það bil einn mánuð, en síðan kom heldur betur bakslag og við hrundum niður fyrir þau viðmiðunarmörk sem erlendis voru sett fyrir ferðum hingað og fórum á nýju inn á rauðan lista. 

Ekki er hægt að draga aðra ályktun af þessu aðra en að bjartsýnin hafi verið of mikil miðað við raunveruleikann.  

Er ekki rökrétt að álykta, að af því leiði, að nú sé ekki sami möguleikinn og var fyrr í sumar til þess að slaka og láta óraunhæfa bjartsýni ráða?  

Bjartsýnin er farin