Athyglisvert samtal við ráðherra hér um árið.

Fyrir tæpum tveimur áratugum var alþingismaður, sem nokkrum árum síðar varð raðherra, sessunautur minn í flugvél Flugfélags Íslands frá Egilsstöðum til Reykjavíkur. 

Við sátum vinstra megin í flugvélinni og það var eindæma gott útsýni til beggja átta. 

Þegar flogið var sunnan Hofsjökuls sást vel til Torfajökulssvæðisins til vinstri og skömmu síðar líka til Kerlingarfjalla til hægri. 

Tal okkar barst stuttlega að helstu háhitasvæðum landsins, og á þessum tíma voru uppi miklar áætlanir um virkjanir á Torfajökulssvæðinu. 

Fram kom hjá sessunautnum að honum litist vel á að virkja það svæði sundur og saman og myndi leggja því það lið sem hann mætti. "Þessi Torfajökull getur varla verið svona merkilegur" sagði hann. 

Ég benti honum á að að Torfajökull væri aðeins eitt af náttúruundrum svæðisins; að á þessu svæði væri stærsta líparítsvæði lands, stærsta eldfjallaskja hér á landi, stærsta hrafntinnuhraun á norðurhveli jarðar, stærstu gígar landsins myndaðir af ösku við sprengigos og fleira mætti nefna, hraun og gíga auk kvíslanets Tungnaár og flottasta giljaheims landsins, Jökulgil. 

Torfajökulsvæðið tæki eitt og sér fram frægasta og elsta þjóðgarði heims, Yellowstone og væri enn merkilegra en Kerlingarfjöll, sem sjá mátti út um gluggann hægra megin. 

Ef á annað borð þyrfti endilega að gera svona svæði að virkjansvæðum, mætti benda á, að uppi væru áætlanir um virkjanir í Kerlingarfjöll og illskárra væri að virkja fyrst þar en að virkja Torfajökulssvæðið. 

"Myndirðu ekki frekar fallast á virkjanir þar?" spurði ég. 

"Nei, það myndi ég aldrei gera" svaraði Alþingismaðurinn. 

"Af hverju ekki?" 

"Af því að ég hef komið í Kerlingarfjöll" var svarið. 

Málið útrætt. 

 

 

Geysir og Kerlingarfjöll friðlýst gegn orkuvinnslu