"Blásker liggur brotið...". "Innsog að vori..."

Svo lengi sem gerð verða ljóð og textar við íslensk lög verður hætta á því að rangt sé farið með sumt eða misskilningur um annað. 

Allar kynslóðir landsins sungu "Litlu fluguna" þegar hún varð á allra vörum sama kvöldið og hún var frumflutt í útvarpsþætti Péturs Péturssonar, sem hét "Sitt af hverju tagi."

Hins vegar vafðist eitt orð talsvert fyrir mörgum, einkum hjá ungviðinu, en það var upphafsorðið í þriðju ljóðlínu: "Bláskel liggur brotin milli hleina." 

Voru sungnar margar útgáfur af orðinu, oftast "blásker" sem var auðvitað gersamlega óskiljanlegt. 

Ungur sonur vörubílstjóra heyrði og skildi ekki alveg hvað sungið var í þriðju ljóðlínu lagsins, sem gekk undir heitinu "Hvað er svo glatt?" en hét raunar "Vísur Íslendinga."

Þvert á þá skilyrðislausu hrynjandi í íslensku, ekki hvað síst í ljóðum þjóðskálda, eru áherslurnar í ljóðinu  að fyllilega í samræmi við kröfuna um að áherslur í íslensku séu ævinlega á fyrata atkvæði hvers orð, en um leið og byrjað er að syngja lagið er þessi regla þverbrotin æ ofan í æ. 

Til dæmis er síðari hluti fyrsta vers ævinlega sungin svona: (áherslurnar feitletraðar)

 

"Einsog að vori laufi skrýðist lundur

lifnar og glæðist hugarkætin þá." 

 

Kornungur vörubílstjórasonurinn ruglaðist á fleiru en áherslunum í þessu erindi og söng hástöfum: "Innsog að vori..."

Misskildustu íslensku lögin: „Við syngjum öll slefa og prumpa“

Athugasemdir

[Halldór Jónsson, 23.8.2021 kl. 16:08]

Mér fannst alltaf að Bláskle væri bátur ern ekki skel.

En þetta er hárrétt athugað og fleiri en tæknimannasynir sem syngja þetta svona án þess að fatta eitthvað misjafnt.

[Húsari. (IP-tala skráð) 23.8.2021 kl. 21:21]

Sæll Ómar.

Aða er töluvert stærri en bláskel
sem ungviði hafði gjarna fyrir hesta
í búsýslu sinni.

Frá því segir í Norðurljósinu, 1985, 66. árg.
að bréfmiði hafi sést skaga úr skel þessari 
og var nokkur forvitni sem ríkti yfir innihaldi bréfkornsins,
en það var þetta: Hvar verður þú í eilífðinni?

Bláskel eða öllu heldur fiskur hennar eitraður í -r lausum mánuðum
og ef til vill fleiri sem kannast við hana undir heitinu kræklingur

Síðuhafi þaulkunnugur kveðskap og virðingarvert framlag hans í því efni
nú sem áður.

[Húsari. (IP-tala skráð) 24.8.2021 kl. 21:53]

Sæll Ómar.

Orðalagið á setningunni sem fannst
í öðuskelinni var skýring þess að ég tiltók
hana sérstaklega.

Hún er sem sagt algjörlega í takt við Plató
sem gerði ráð fyrir guðlegum neista í hverjum manni.

Enda býr með hverjum manni tilfinningin að vera eilífur
og yfirlýsingar um að vilja hverfa sem fyrst af jörðu
eru sjaldnast sannleikanum samkvæmt.

Í 99% tilvika muntu sjá og þreifa á að þrátt fyrir að
öllum sé kunnugt um það óhjákvæmilega, - þá trúa þeir því ekki
þegar nær er gengið!

Miklihvellur og þróunarkenningin, - Guð almáttugur hjálpi mér!!, -leyfi mér hikstalaust að taka mér í munn setningu er maður nokkur var sagður
hafa farið með: Ég hló svo mikið að ég hélt ég væri orðinn vitlaus!!

Eilífðin, hún var og er!