"Mannvirkjaráðuneyti", söguleg afleiða af "mannvirkjabeltum" á hálendinu.

Fyrir örfáum árum skaut upp kollinum hugtakið "mannvirkjabelti", nýyrði sem spratt af fyrirætlunum Landsnets til að leggja háspennulínur þvers og kruss um hálendið. 

Einstaka sveitarfélög hafa lagst gegn stofnun hálendisþjóðgarðs með þeim rökum meðal annarra að þá yrði komið í veg fyrir virkjanir á því svæði. 

Með því er líka í raun átt við "mannvirkjabelti" sem eru blanda af stórum og smáum virkjunum með tilheyrandi neti af vegum og mannvirkjum, draumur, sem gæti verið í stíl við það, sem sjá má á Hellisheiði. 

Í kjölfar kosningasigurs Framsóknarmanna er nú verið að víkka "mannvirkjabelta"hugsunina upp í gegnum allan strúktur komandi valdakerfis þeirra þannig að sem allra mest af þessum risaframkvæmdum falli beint undir valdsvið flokksins. 

Það er engin furða, því að gríðarlegir beinir hagsmunir máttarstólpa flokksins liggja í kaupum þeirra, jafnvel ráðherra eða fyrrverandi ráðherra, á sem flestum jörðum, sem búa yfir virkjanaréttindum af öllu tagi. 

Áður hefur verið greint frá því að Kaupfélag Skagfirðinga, jafnvel sjálfur kaupfélagsstjórinn, eigi allar slíkar virkjanajarðir á Norðvesturlandi, jafnt fyrir vatnsaflsvirkjanir sem risavaxna vindmyllugarða, sem Hafsteinn Helgason upplýsti nýlega í útvarpsviðtali um að myndu framleiða meira en 5000 megavött, eða langleiðina í þrefalt meiri raforku en nú er framleidd samanlagt hér á landi. 

Hátt í 300 megavött eru núna notuð af íslenskum heimilum og fyrirtækjum, en stóriðjan þarf 1900.  Vindmyllugörðunum einum er því ætlað að framleiða 20 sinnum meiri raforku en íslensk fyrirtæki og heimili þurfa, en þar á ófan eru þegar komnar áætlanir um þúsundir megavatta í vatnsafli og gufuafli, og þessar tröllauknu áætlanir réttlættar með því að það skorti rafmagn handa heimilunum og íslensku fyrirtækjunum!

  

Ný ráðuneyti á teikniborðinu