Íraksstríðið 2003, þvílíkt og annað eins! Hernám af verstu gerð.

Í þeim tveimur heimildarþáttum um innrás Bandaríkjamanna og bandamanna þeirra í Írak 2003, sem þegar hafa verið sýndir í sjónvarpi, kemur vitfirring þessa fyrirbæra glöggt í ljós. 

Réttlætingingin var sú, að Saddam Hussein væri með útibú Al Qaida inni á gafli hjá sér og í óða önn að koma upp gereyðingavopnum, sem ógnaði heimsfriðnum. 

Leyniþjónusta Bandaríkjanna var fengin til að útbúa sönnunargögn fyrir þessu og það var ekki aðeins að Colin Powell væri þvingaður til að beita öllum sínum þunga á fundi Sameinuðu þjóðanna í að fylgja þessu eftir, heldur létum við Íslendingar skrá okkur sem fúsa og viljuga fylgismenn Bandaríkjamanna og Breta í árás á Írak með tilheyrandi hernámi. 

Saddam hafði að vísu verið harðstjóri með ógnarstjórn og meira að segja notað eiturgas gegn Kúrdum, þannig að í upphafi hernáms Bandaríkjamanna var almenningur í Írak furðu jákvæður í garð hernámsliðsins. 

Í myndinni í kvöld var hins vegar rakið skilmerkilega hvernig "frélsurum" Íraks tókst á undra skömmum tíma að verða hataðir fyrir þá ógnarstjórn, sem þeir innleiddu, og þar á ofan fundust engin minnstu merki um gereyðingarvopnin, sem Bandaríkaforseti hafði talað hástöfum um. 

Hernámið varð eins víðsfjarri loforðum Bandaríkjamanna um öryggi, lýðræði og endurreisn og hugsast gat þegar í staðinn var komið blóðugt og hræðilegt ástand hernámskúgunar hins erlenda herafla. 

Þetta ástand hjá kúgaðri þjóð sem fyllist hatri og heift í garð illvígs innrásarhers sem kallar fram óslökkvandi baráttuvilja andófs og ítrustu mótstöðu minnir á það, sem viðtengd frétt á mbl.is greinir frá í stríðinu í Úkraínu.   

Læra á hríðskotabyssur og ætla að verja borgina