Biðlistarnir ná út fyrir gröf og dauða? Að lenda á biðlista við það að drepast?

Í svonefndum velferðarmálum samfélagsins eru biðlistar af afar mörgu tagi, svo sem í heilbrigðiskerfinu, og er margir þeirra lítt geðslegir. 

Þannig veit síðuhafi dæmi um sjö vikna biðlista eftir athugun á hugsanlegu krabbameini í nýra fyrir nokkrum árum, og upplifðu þeir, sem á honum lentu, sig sem fórnarlömb rússneskrar rúllettu varðandi það að verða óheppnir og fá úrskurð um meinið of seint. 

Um svipað leyti var biðlisti vegna aðgerða varðandi gáttaflökt meira en tveir mánuðir, af því að "fjárveitingin fyrir aðgerðunum var búin í október, og kostaði það þjóðfélagið margfalt meira en aðgerðaleysið, því að einn úr vinahópnum fékk heilablóðfall á meðan hann beið á þessum harkalega biðlista. 

Nú er svo að sjá að ákveðinn hópur Reykvíkinga verði ekki laus við biðlista að ævinni lokinni, því að við blasir alveg nýr biðlisti að nokkrum árum liðnum eftir legurými í Reykjavík þegar Gufuneskirkjugarður verður fullnýttur og nýr kirkjugarður í landi lambhaga ekki tilbúinn.   

Er næsta skrýtin tilfinning að eiga jafnvel í vændum að lenda á slíkum biðlista handan við gröf og dauða. 

Þó hefur flogið fyrir að reynt verði að leysa málið til bráðabirgða með því að grafa viðkomandi í Kópavogi þótt borinn sé og barnfæddur í Reykjavík og að móðirin hafi ekki lent á biðlista eftir því að barnið kæmist að á sínum tíma.  

Taka á móti mold í nýja kirkjugarðinn við Bauhaus