Fróðlegt að bera ný bensínverkföll saman við verkföllin frá og með 1955.

1955 voru ekki nema um tíu þúsund bílar í bílar í bílaflotanum hér á landi, en núna eru þeir tuttugu sinnum fleiri. Verkfall, sem stððvar eldsneytisflutninga nú mun því auglóslega geta haft miklu meiri áhrif en þá. 

1955 var háð sex vikna allsherjarverkfall með tilheyrandi flutningabanni til og frá Reykjavík og var aðalleiðum út frá Reykjavík lokað með ðflugri verkfallsvörslu. 

Ungur og vörpulegur maður, Guðmundur J. Guðmundsson varð þjóðþekktur sem aðal verkfallsvörður Verkamannafélagsins Dagsbrúnar við Geitháls og mættust þar stálin stinn, en varslan hélt. 

Næsta stóra verkamannaverkfallið var 1961 og var síðuhafi þá nýbúinn að fá bílpróf. 

Faðir minn var þá vörubílstjóri og minnist ég þess að hafa farið eina ferð upp í Borgarfjörð á bílnum til þess að hamsra bensín. 

Rafbílar eru enn það lítill hluti bílaflotans, að bensínverkfall mun líklega hafa miklu meiri áhrif nú en fyrir 60 til 70 árum. 

Verkfallið 1955 leystist með aðkomu ríkisvaldsins varðandi lífeyrisréttindi launafólks í viðbót við launahækkun. 

1961 var samið um 13 prósenta launahækkun, en strax í kjölfarið felldi Viðreisnarstjórnin gengi krónunnar um 13 prósent!

 

1963 undir lok valdatíðar Ólafs Thors munaði hársbreidd að Alþíngi samþykkti lög á stórt verkfall, en 1964 hafði Bjarni Benediktsson komist í persónulegt vinfengi við Eðvarð Sigurðsson formann Dagsbrúnar og úr varð svokallað Júnísamkomulag um lausn launamála með félagslegum umbótum. 

Aftur var gert svipað samkomulag 1965 og voru þessi málalok upphafið að uppbyggingu í húsnæðismálum í Breiholtinu. 

Íslenskt samfélag mun lamast

Athugasemdir

[Ingólfur Sigurðsson, 13.2.2023 kl. 07:09]

Það er ánægjulegt að fá upprifjun á þessu. Sumt af þessu gerðist áður en ég fæddist, en á þínum hljómplötum eru gamanvísur um sumt af þessu, og maður skilur samhengið betur þegar maður les þetta svona. 

Það er líka svo merkilegt að rifja það upp að í þá daga gekk oft hratt að byggja en nú á dögum getur það tekið áratug eða meira. 

Það voru færri kappar sem gerðu samninga í þá daga og síðan farið að byggja upp.

Mér finnst það merkilegt hvað Sólveig Anna hefur hleypt lífi í verkalýðsbaráttuna þannig að fólk er aftur farið að finna tilfinningu fyrir því að það verður sjálft að berjast, ekki þýðir að treysta alltaf forkólfunum fyrir því.

Hún er dóttir Jóns Múla, en hann var víst vinstrisinnaður. Hann og Jónas voru víst kallaðir Búbónisbræður stundum eftir leikriti með því nafni, en mörg lög eftir Jón Múla með textum eftir Jónas hafa í sér miklu meiri húmor og léttleika um verkalýðinn en til dæmis það sem Bubbi söng og var beinskeyttara.

Vonandi að eitthvað komi útúr þessu verkfalli eins og Breiðholtið!