Íslands þúsund ár

18.6.2007 | 01:31

HANN VAR UNGUR OG ÁTTI HEIMA Í BÆNUM...

Já, svona byrjar texti Jóns Sigurðssonar við lag eftir Ragnar Bjarnarson sem hann söng í lok sjötta áratugs síðustu aldar. Ég man hvar ég var staddur þegar ég heyrði fyrsta Bítlalagið, í lúkar í báti í Vestmannaeyjahöfn, - ég man hvar ég var staddur þegar ég heyrði Presley fyrst spilaðan í íslenska útvarpinu, var á þvo upp leirtau fyrir mömmu (konan mín á erfitt með að trúa þessu), - og ég man hvar ég var staddur þegar ég heyrði fyrst spilað lag með Ragga Bjarna, - það var á Melavellinum 1954 og lagið var "Í faðmi dalsins."

Af hverju man ég þetta? Vegna þess að í öll skiptin kvað við nýjan tón sem maður hafði ekki heyrt áður, - það var eitthvað á seyði sem boðaði nýja tíma. Og sú varð raunin í öll skiptin.

Þá var Ragnar "ungur og átti heima í bænum" og framundan var einstakur ferill sem nú hefur náð hámarki.

Það er ekki bara vegna einstaks hlutverks meðal þjóðarinnar í meira en hálfa öld sem Ragnar er einstaklega vel að þessum verðlaunum kominn heldur ekki síður vegna þess að leitun er að listamanni sem hefur risið til nýrra hæða eftir sjötugt eins og Ragnar hefur gerst síðustu árin.

Það þarf svolítið til að til manns komi tíu ára drengur og segi við mann: "hey, þú, - þekkir þú kallinn með hendina?"

Fyrir aðeins fjórum árum bað Fréttablaðið hóp helstu kunnáttumanna um dægurlagasöng að nefna bestu slíka söngvara hér á landi frá upphafi.

Listinn sem út úr þessu kom var langur, - með Ellý, Hauk, Vilhjálm Vilhjálmsson, Bubba og fleiri efst á listanum. Ótrúlegustu söngvarar voru nefndir á þessum langa lista, - meira að segja Jón Ólafsson á Bíldudal og ég!

En einn söngvari komst ekki inn á listann, - Ragnar Bjarnason. Ég man að það fauk í mig og mig blóðlangaði til að hella mér yfir þetta með blaðagrein en þetta gerðist einmitt þá daga sem mest gekk á vegna gerðar myndarinnar "Á meðan land byggist" og því komst ég aldrei til þess.

Mig langaði til að spyrja: Var það bara misskilningur þjóðarinnar að þeir Haukur Morthens og Ragnar Bjarnason bitust um að vera á toppnum á árunum eftir 1955 og að Ragnar hafði oftast betur?

Getið þið nefnt söngvara sem getur sungið jafnvel jafnólík lög og Vorkvöld í Reykjavík, Kokkur á kútter frá Sandi, Vor við Flóann, Vertu ekki að horfa, Barn?

En það þurfti ekki að fara að rífast í þessu. Ragnar sá um þetta sjálfur á svo glæsilegan hátt að eftir verður munað. Síðustu árin hefur þjóðin fylgst með því hvernig hann hefur hafist í hærri hæðír en nokkru sinni fyrr, kominn á áttræðisaldurinn.

Það voru ákveðin tímamót á sínum tíma þegar Gunnar Þórðarson fékk fyrst listamannaverðlaun, - viðurkenning á því að listsköpun getur blómstrað á mjög ólíkum sviðum.

Viðurkenning á framlagi Ragnars er frábært dæmi um þetta og besta orðið yfir tilfinninguna í tilefni af þessu er sumargleði bæði með litlum og stórum staf.

Ég segi því við Ragnar eins og okkur er tamt að ávarpa hvor annan: Innilega til hamingju, elsku drengurinn!