"ENGRI SKYNSAMRI ÞJÓÐ..."

"Engri skynsamri þjóð dettur í hug að slá hendinni á móti nýtingu orkulinda sinna..." segir Björn Bjarnason í bloggi sínu í dag. Enn einu sinni nota stóriðjufíklarnir orðin skynsemi og skynsamlegur til þess að aðgreina sig frá þeim sem ekki vilja fórna allri orku landsins á altari stóriðju sem í lokin gefur þó aðeins um 2% af vinnuaflsþörf landsmanna.

Samkvæmt skilningi Björns eru Bandaríkjamenn ekki skynsöm þjóð heldur heimsk. Þeir " slá hendinni á móti því" að virkja svo mikið sem einn einasta af tíu þúsund hverunum sem eru í Yellowstone. Kemst Yellowstone þó ekki á blað í nýjasta vali kunnáttumanna á 100 undrum heims, en þar er hins vegar hið eldvirka svæði Íslands á blaði sem eitt af undrum heims.

Norðmenn eru ekki skynsamir samkvæmt þessu mati Björns heldur væntanlega mjög heimskir. Þeir "slá hendinni á móti því" að virkja hreina og endurnýjanlega vatnsorku sem er að magni til meira en tilsvarandi orka á Íslandi.

Já, mikið er nú gott að vera skynsamur og slá ekki hendinni á móti því að taka svo mikla orku út úr Hengils-Helliisheiðarsvæðinu að hún verður uppurin eftir 40 ár.

Mikið verður nú gott að nýta orku Gjástykkis og Leirhnjúks á "skynsamlegan hátt" þótt það kosti að eyðileggja einstakt svæði sem er á pari við Þingvelli og Öskju.

Mikið er nú gott að vera svo skynsamur að geta afgreitt alla sem eru manni ósammála sem heimskingja. Mikið óskaplega eiga Björn og hans skoðanasystkin gott að gleðjast yfir því hvað allt er skynsamlegt sem þau halda fram og óskynsamlegt og heimskulegt hjá þeim, sem hafa aðrar skoðanir og beita öðrum rökum.

Athugasemdir

[Gunnar Th. Gunnarsson, 26.2.2008 kl. 02:46]

Þú ert að bera saman epli og appelsínur. Það að Bandaríkjamenn "spari" sér Yellowstone og Norðmenn orni sér við olíuelda, segir ekkert um það hvað Íslendingar eru tilbúnir að fórna á altari almennra lífsgæða og velmegunar. Hvert tilvik er einstakt og er metið sem slíkt, þökk sé lögum um umhverfismat. Ykkar umhverfismat, Ómar minn, er bara svo brenglað að engu tali tekur! Raunveruleg umhverfisvernd er ekki í traustum höndum, þar sem öfgar ráða för.

[Ingólfur, 26.2.2008 kl. 03:46]

Ekki veit ég um gáfnafar Bandaríkjamanna. Þarf svo sem ekki að afsanna skynsemi þjóðar þó hún kjósi óvart eitthvern eins og Bush W, en að gera það tvisvar...

[Guðjón Sigþór Jensson, 26.2.2008 kl. 09:01]

Metri vegasamgöngur eru eru Vestfirðir að komast betur á áætlun erlendra ferðamanna. Frá því eg hóf sumarstörf sem leiðsögumaður hefi eg farið öðru hverju um Vestfirði en eftir 1994 nánast tók fyrir þær ferðir. Ástæðan er að þessar skipulögðu hópferðir eru yfirleitt ekki þangað sem gistiframboð er mjög takmarkað, vegir slæmir og dagsáfangar langir. Nú ber svo við að mér voru boðnar tvær langferðir í sumar og báðar um Vestfirði. Það er mér því tilhlökkunarefni að taka þessi skemmtilegu en oft krefjandi verkefni að mér. Ekkert er skemmtilegra en að ferðast um landið og greiða götu erlendra ferðamanna og miðla þeim fróðleik og fræðslu sem þeir vænta.

Ef nú á að eyðileggja síðasta landshornið með stóriðjnu þá er spurning hvort við þurfum ekki að fara að biðja guð um að hjálpa Íslendingum. Nú er kominn enn einn gróðaglampinn eins og ólæknandi vagl á auga athafnamannsins sem telur að ekkert sé betra en stóriðjan.

Sjálfur naut eg þess mjög að vera í sumardvöl 1963 við friðsælan Arnarfjörð. Á morgnana voru kýrnar mjólkaðar á stöðli og eftir það var það verkefni mitt að lalla á eftir þeim inn með ströndinni og skilja við þær á allmikilli eyri inn af bænum. Ósköp var friðsælt þarna, helst að heyrðist kvak í fugli eða jarm í lambi eða á lengst uppi í fjalli. Lengst innan úr firði má stundum heyra mjög lágan fossnið Fjallfoss eins og fólkið á bænum nefndi fossinn í ánni Dynjanda sem kvíslaðist tilkomumikill niður bratta fjallshlíðina. Einu sinni lötraði eg eftir kúnum og heyri einkennilegt hljóð utan af sjó. Voru þar nokkrar hnísur á leið inn fjörðinn. Þarna hjá góðu vestfirsku alþýðufólki kynntist eg fyrst Íslendingasögunum að einhverju gagni: Egilssögu, Hávarðarsögu Ísfirðings og Sturlungu.

Bernskuminningar eru flestum og vonandi öllum mjög dýrmætar. Það væri virkileg eftirsjá að fögru landslagi sem ól af sér einhverja þann besta kjarna íslenskrar þjóðar. Þarna bjuggu útvegsbændur sem höfðu bæði gagn af sjávarfangi sem landbúnaði og undu glaðir við sitt. En nú eru komnir athafnamenn til skjalanna, kannski með fulla vasa af rússagulli, - það skyldi þó ekki vera? Einu sinni var mikið talað um rússagull en það skipti suma Íslendinga miklu hverjir höfðu það undir höndum en það er önnur saga.

Eigi get eg hugsað mér að þarna rísi eitthvert skelfilegt eiturspúandi skrímsli sem  leggst eins og mara yfir það fagra landslag sem Vestfirðirnir eru. Hvert er þá okkar starf eftir 1100 sumur ef allt leggst í auðn vegna olíumengunar eða óhapps. Við skulum ekki gleyma því að fyrir Vestfjörðum verður eitt versta veðravíti á vetrum sem þekkt er í gjörvallri Evrópu. Og þarna má ætíð búast við vályndum veðrum og skaðinn getur orðið mikill vegna olíumengunar.

Mosi

[B.N. (IP-tala skráð) 26.2.2008 kl. 09:03]

Hverju á að fórna fyrir skammsýnina?  Hugsum áður en framkvæmt er!                 

                                    Á ferð um fagra Ísland

  

Upphafspuntur allflestra hringferða um landið með erlenda ferðamenn hefst á Keflavíkurflugvelli. Langferðabílarnir bíða við Flugstöð Leifs Eiríkssonar með bílstjóra og leiðsögumenn til þjónustu reiðubúna. Þar innan um geta verið bílstjórar sem sjá einnig um leiðsögn fyrir minnstu hópana.

Hringferðirnar geta staðið yfir í allt að þrjár vikur. Ofangreindir bílstjórar og leiðsögumenn eru þeir aðilar sem ferðamennirnir kynnast hvað best og eru því andlit þjóðarinnar í hugum þeirra. Því er það mikilvægt að fólk með góða þjónustulund og ábyrgðarkennd veljist til þessara starfa sem snúa almennt að ferðamannaiðnaðinum.

Vel heppnuð ferðaáætlun
Í huga ferðamanns telst vel heppnuð ferð um landið þegar ferðaáætlun er honum að skapi og hann finnur að allt er gert svo honum megi líða sem best.

Þessi regla er ein sú besta markaðssetning sem völ er á og jafnframt sú ódýrasta. Pantanir á ferðum til landsins næsta sumar sýna um 40% aukningu á milli ára sem sannar að við Íslendingar erum á réttri leið í ferðamannaiðnaðinum.

Það vakti athygli mína sem hópferðabílstjóri og Suðurnesjamaður að flestar þær hringferðir sem ég hef farið síðustu árin, hafa byrjað á því að keyra farþegana frá Keflavíkurflugvelli beint til fyrsta náttstaðar í Reykjavík. Nokkur dæmi eru þó til um að stefnan hafi verið tekin til dæmis austur fyrir fjall. Við þessar aðstæður gefst ekki tími til að skoða á leiðinni marga fallega staði heldur er kappkostað við að koma ferðamönnunum í gistingu sem allra fyrst. Hér eru sóknarfæri fyrir ferðamannaiðnaðinn á Suðurnesjum ef rétt er á málum haldið en til þess þarf nána samvinnu við ferðaskrifstofurnar. Þetta ætti ekki síður að vera akkur fyrir þær að ferðamenn í hringferð um landið geti fengið sem mest út úr fyrsta degi ferðar og náð samt náttstað í tæka tíð.

Ferð um Reykjanes
Á þessum fyrsta degi væri upplagt að fara í smá ferð með ferðamennina um Reykjanesbæjarsvæðið, til dæmis að skoða Fræðasetrið í Sandgerði, fara á bryggjuna ef bátarnir væru að landa og ef veður væri gott mætti fara í fjöruferð og skoða fuglana við Garðskagavita. Þar væri hægt að taka skemmtilegar myndir m.a. af Snæfellsjökli sé skyggni gott. Svo yrði snæddur kvöldverður fyrir svefninn á hóteli í Reykjanesbæ.

Á öðrum degi eftir morgunmat væri haldið í áttina að Reykjanesvita til að skoða þær náttúruperlur sem þar eru að finna. Á leiðinni hefðu ferðamennirnir ábyggilega gaman af að skoða brúna sem er á milli Evrópu- og Ameríkuflekanna hér fyrir sunnan. Svo væri haldið til Grindavíkur, komið við í Bláa Lóninu, farið í bað og einnig væri hægt að skoða Gjána hjá Hitaveitu Suðurnesja í Svartsengi til að fræðast um jarðsögu Íslands. Eftir baðið væri upplagt við komuna til Grindvíkur að gera innkaup vegna hádegisverðar. Eftir matinn væri hægt t.d. að skoða Saltfisksetrið í Grindavík áður en haldið væri austur Suðurstrandaveg á leið til Gullfoss. Á þessari leið er margt fallegt að sjá svo sem Krýsuvíkursvæðið.

Hér má sjá hvað Suðurnesin eru vel staðsett við upphaf hringferðar með erlenda gesti. Í framhaldinu tæki svo við Þingvellir, Skálholt og Geysir svo einhver dæmi séu nefnd. Eftir skoðun á Gullfossi væri kominn tími til að fara á áfangastað og fá sér kvöldverð áður en gengið væri til náða. Við lok annars dags ferðar erum við vel staðsett til að halda áfram til allra átta svo sem norður um Kjöl, Fjallabaksleið til Landmannalauga og/eða til Bakkaflugvallar ef ferðinni væri heitið til Vestmannaeyja.

Verðmæt auglýsing
Sem dæmi um hversu mikilvægt það er að vel til takist í samskiptum við þessa erlenda gesti okkar sem koma til að skoða landið, að í einni tjaldferðinni þar sem greinarhöfundur var bæði bílstjóri og fararstjóri kynntist ég heimsþekktum ljósmyndara Heinz Zak sem fór fyrir hóp ljósmyndara í þessari ferð, sérhæfir hann sig í myndatökum m.a af fjallaklifi og landslagi. Hann hyggur á útgáfu ljósmyndabókar um Ísland. Þessi bók yrði ígildi verðmætrar auglýsingar um land okkar og þjóð.

Ferðamennirnir í þessari ferð voru sammála að Ísland væri paradís ljósmyndarans, var einhugur þeirra allra að koma aftur til landsins við fyrsta tækifæri.

Tilefni skrifa þessa er að verkefnisstjóri Upplýsingamiðstöðvar Reykjanes Rannveig L. Garðarsdóttir hefur látið hafa eftir sér að hún hafi orðið þess áskynja að það skorti meiri samvinnu á meðal sveitarstjórna og ferðaþjónustuaðila á svæðinu og telur hún það standa ferðaþjónustunni á Reykjanesi fyrir þrifum. Því vil ég taka undir orð hennar og árétta mikilvægi þess að Suðurnesjamenn geri sér grein fyrir þeim tækifærum sem bjóðast í ferðamannaiðnaðinum og að það náist breið samstaða á milli hagsmunaaðila og stjórnmálamanna á svæðinu um að það sem við höfum upp á að bjóða nýtist sem best ferðamönnum, okkur til framdráttar.

Hér er en ein sönnun þess að sveitafélög á Suðurnesjum verða að íhuga sameiningu fyrir alvöru sem allra fyrst því það er betra að hafa ein mann í brúnni sem ber ábyrðina og veit hvert ferðinni er haldið. Við sameiningu myndi sparast stórfé við þá miklu hagræðingu sem yrði vegna hennar innan stjórnsýslunar og sparnaðinn mætti nota til nýsköpunar, til dæmis vegna ferðaþjónustu hér á svæðinu.

Baldvin Nielsen, Reykjanesbæ.

Þessi grein birtist í Fréttablaðinu mars 2004

P.S. Til gamans þá hitti ég einn mann úr þessari ferð sem fjallað er aðeins um í greininni hér fyrr ofan fyrir hreina tilviljun í janúar 2007 í sjoppu í Hveragerði. Herbert heitir maðurinn og var hann hingað komin aftur í vikuferð til að sjá vetraríkið með myndavélina að sjálfsögðu með sér ásamt fólki sem var að koma til Íslands í fyrsta skifti. Herbert tók símanúmerið mitt svo það verður ekki tilviljun þegar við hittumst næst. Hann  ætlar að koma aftur og aftur til Íslands að taka myndir maður sem ferðast mjög oft vítt og breitt um heiminn. Ísland er númer eitt sagði hann!! 

Til baka | Senda grein | Prenta grein

[Gunnar Th. Gunnarsson, 26.2.2008 kl. 09:37]

"Ef nú á að eyðileggja síðasta landshornið með stóriðju"..... Segir Guðjón Jensson.

Það er náttúrulega skammarlegt hvernig kynningar og markaðssetning stóriðjuandstæðinga fer ítrekað yfir strikið. Ekkert er heilagt og fabúleringar eru teknar fram yfir vísindaleg rök.

[Anton Þór Harðarson, 26.2.2008 kl. 11:04]

Ómar ég held þú ættir ekki að hrósa noregi of mikið varðandi náttúruvernd, ég bý í noregi og hef greinilega nokkuð aðra sýn á hvernig norðmenn sinna náttúruvernd en þú gerir.

Norðmenn eru hræsnarar í umhverfismálum.

Nú skal ég nefna þér nokkur dæmi um þetta:

• Eins og þú segir er ekki leyfilegt að virkja fossa vegna náttúrverndar
• ekki má setja upp vindmillur, vegna sjómengunnar
• fyrirtæki hér sem var í þróun á búnaði til að nýta sjávarstrauma, hröklaðist til skotlands vegna þess að þeir fengu engan stuðning hér
• Ekki má byggja fleiri gasorkuver vegna þess að það mengar
• Ekki má tala um kjarnorkuver, þá þar sé í raun hrein orka á ferðinni.

Síðan kemur hræsnin í þessu, Norðmenn þurfa jú orku eins og aðrir, en vegna þessarar hræsni sinnar í "náttúruvernd" verður að flytja inn orku yfir veturinn. Orku sem til dæmis er:

• framleidd úr norsku gasi, sem má ekki nota heimavið, en er fínt til að selja öðrum og flytja til baka sem rafmagn  = hræsni
• rafmagn er meðal annars flutt inn frá austur evrópu, framleitt meðal annars með kolum og kjarnorku. = hræsni
• þar sem rafmagn er mjög dýrt á veturna, hita flesstir upp húsin með því að brenna eldivið eða olíu = hræsni

Fleiri dæmi eru, t.d er allt rusl hér á mínu svæði (vestfold), flutt yfir til svíþjóðar, brent þar og flutt svo til baka sem rafmagn???

Svo Ómar ekki telja Noreg til einhvers fyrirheitna lands í náttúruvernd.

En svo að lokum Ómar, gætir þú svarað enni spurningu í tveim liðum, ef að ekki má byggja álver á íslandi vegna náttúruverndarsjónarmiða, hvar má bygga þau, og ef þú segir að við þurfum ekki ál, hvað að nota í staðinn sem er jafn haghvæmt og gott til endurvinslu?

[Theódór Norðkvist, 26.2.2008 kl. 11:10]

Kaldhæðnislegt að Guðjón Jensson skuli nefna landbúnaðinn, sem einhverja náttúrurómantík, andstæða við stóriðju, þegar staðreyndin er sú að nútíma (eða ætti maður að segja fornaldar, því hann hefur ekkert breyst í mörg hundruð ár) landbúnaður ber mesta ábyrgð á jarðeyðingu á landinu.

Ég neita því ekki að stóriðjan mengar, en hún er hátíð á miðað við hina heilögu belju Íslands, sauðkindina, sem er að því komin að feykja landinu á haf út.

Þetta ástand er sérstaklega slæmt á Vestfjörðum, þar sem rollur fá að valsa eftirlitslaust um allan kjálkann og rótnaga allan gróður, þar á meðal bestu berjalöndin, hina vanmetnu matarkistu Vestfjarða. 

[Gunnar Th. Gunnarsson, 26.2.2008 kl. 11:49]

Ég hallast að því að áhrif sauðkindarinnar séu ofmetin í gróðureyðingu landsins. Vissulega er hún skaðleg þar sem ungar skógarplöntur reyna að skríða á legg, en slíka reiti þarf að girða af. En þar sem ekki á skógur að vera og beit er hófleg, þá gerir þetta sambýli sauðkindarinnar og náttúru Íslands, landið heilbrigt.

Auk þess bera sauðfjárbændur heilmikla ábyrgð á uppgræðslu víða um land, frá fjöru til fjalls.

[Guðjón Sigþór Jensson, 26.2.2008 kl. 12:21]

Hvernig í ósköpunum dettur nokkrum manni í hug að bera fyrir sig gróðureyðinga af völdum ofbeitar, sem á að vera unnt að bæta fyrir - og stóriðju? Stóriðjan er yfirleitt óafturkræf eða það tekur langan tíma fyrir náttúruna að jafna sig.

Oft er nóg að koma búsmala í beitarhólf. Það má t.d. sjá mjög miklar breytingar breytingar sums staðar á gróðurfari Mosfellsheiðar. Fyrir nokkrum árum gekk eg vestan við Leirvogsvatn. Þar var gulvíðirinn kominn á strik, víða má sjá beitilyngið sem sauðkindin etur af bestu lyst. Þegar um ofbeit er að ræða eru það þessar jurtir sem hverfa fyrst.

Skora á þá Gunnar Th. og Anton að kynna sér betur þessi mál áður en þeir dragi glannalegar ályktanir.

Biðst forláts á að vegna handvammar ruglaðist fyrsta setningin í færslu minni, þeirri nr. 3 hér að ofan. Rétt skal hún vera:

Með betri vegasamgöngum eru Vestfirðir .... o.s.frv.

Bestu kveðjur

Mosi - alias

[Anton Þór Harðarson, 26.2.2008 kl. 12:40]

Mosi

Hvaða ályktanir var ég að draga????

Ég sé ekki að ég hafi verið að draga neinar ályktanir, ég einfaldlega bendi á nokkrar staðreyndir.

[bpm (IP-tala skráð) 26.2.2008 kl. 14:03]

með neðrihluta þjársár sem rennur í gegnum eignar lönd fynst mér að landeigendurnir eigi að hafa ákvörðunar réttin um hvort þeir virkji ekki leiguliði  eins og landsvirkjun er því landeigundirni eiga að hafa síðasta orðið um hvern þeir semji við um virkjun það eru til fult af fyrirtækjum sem gætu virkja og komið með skynsam legar til lögur um virkjunar til lögur sem landeigendur eigi að hafa síðasta orðið um framkvæmda hraða og stærð lóna og hönnunar

[Brjánn Guðjónsson, 26.2.2008 kl. 16:36]

Er skynsemi best með forsjá?

Kannski að matið kalt
sé kænna en fátið.
Ei mun þó vitið allt
í askana látið.

[Ari (IP-tala skráð) 27.2.2008 kl. 01:02]

það verður algjör skömm að því ef það á að spilla náttúruaflinu Þjórsá og gera enn fleiri steríl lygn jökullón.

[Kolbrún Jónsdóttir, 28.2.2008 kl. 15:51]

Ég held nú bara að okkar framamenn á árum áður myndu snúa sér við í gröfinni ef þeir vissu um þann yfirgang sem hér er í gangi.  Ekki nóg með að reisa Kárahnjúkavirkjun og það með "lítilsvirtu" erlendu vinnuafli, heldur svo á líka að rífa mennigarminjar á Laugarveginum.  Og flestir horfa á þetta og stinga hausnum í sandinn.  Er ekki tími til kominn að góðir Íslendingar vakni og mótmæli því sem verið er að gera landinu okkar?  Á komandi kynslóð ekki rétt á að njóta landsins eins og við þekkjum það?  Gamlar byggingar eru verðmætar eins og náttúra okkar. Allir peningar í heiminum geta ekki komið í stað náttúrumynja okkar, né bætt upp fyrir sögulegar heimildir sem jú gamlar byggingar eru.

[Axel Jóhann Hallgrímsson, 29.2.2008 kl. 07:57]

Ætlaði að skrifa um bullið í Noregi en Anton Þór Harðarson hefur gert það skilmerkilega hér á undan. Tek undir hvert orð í grein hans.

Ég er fylgjandi aðgæslu við umgengni um náttúru landsins, en án allra öfga takk fyrir.  Menn verða að vera sjálfum sér samkvæmir. Það passar illa saman að hrópa á torgum og upp um fjöll, gegn virkjunum og vera svo fyrstir til að kvarta, ef rafmagnið fer.

Vinstrigrænir hafa ekki beinlínis verið án öfga þegar kemur að þessum málum. Þeir héldu t.d. flokks þing sitt á Hótel Loftleiðum fyrir allnokkru. Þar voru menn stórorðir að venju um umhverfismál, það átti að banna allt, koma í veg fyrir þetta og hitt. Þá steig í pontu maður sem sagði að menn yrðu  að vera sjálfum sér samkvæmir. Hann gerði athugun, hvernig menn hefðu komið til fundarins. Í ljós kom að allir voru á eigin bíl, hann einn hafði komið á hjóli!

Það vill enginn skera niður lífsmátann eða kjörin. Ég hef ekki séð að þeir sem hæst hrópa séu tilbúnir til þess nema síður sé.

Menn mega ekki haga sér þannig í umhverfisvernd að það komi í bakið á þeim. Einmitt þar ætti  Noregur að vera þeim víti til varnaðar.