Íslands þúsund ár

30.3.2009 | 22:57

"Bölmóðsblús".

Þótt virði Spron sé aðeins brot af því sem það var meðan allt var í hæstu hæðum er ekki öllu lokið. Lífið heldur áfram, jafnvel þótt menn verði að ylja sér við að fara með nokkurs konar bölmóðsblús til að blása út og rífa sig upp í framhaldinu.

Raulaði einmitt inn í dag hjá Vilhjálmi Guðjónssyni lag með nafninu Bölmóðsblús. Set það kannski seinna inn á tónlistarspilarann vinstra megin við bloggið mitt. Blúsinn er reyndar 15 ára gamall að stofni til en var aldrei fluttur opinberlega.

Ef þetta væri tónlistarmynd sæti maðurinn á bömmernum einmana með hundinum sínum og glamrar á gítarinn eftirfarandi:

BÖLMÓÐSBLÚS.

Ég á ekki einu sinni fyrir bús. /
Og ekkert get gert nema raulað minn bölmóðsblús./

Einn ég sit hér í argi og sút /
að því kominn að fríka hreint út. /
Vonlaus glamra, á gítarinn hamra /
á glundrinu dreypandi´af stút. /

En heldur en búsa - úr hálftómum brúsa /
er hollara´að drolla í hrolli með bolla /
og hafa með lafandi, drafandi tungunni bölmóð að blúsa. /

Það er ekkert að gera, ekki baun. /
Þetta´er andleg og líkamleg raun. /
Á minn gamla ég damla í daun /
þegar dáðleysið ýfir mín kaun. /

En heldur en búsa - úr hálftómum brúsa /
er ég sem dóni og róni og kóni í tjóni /
og amlóði´í viðbjóði og bölmóði á bömmer að búsa. /

Ekkert framundan, allt sýnist svart. /
Svekktur, tapsár og finnst það mjög hart. /
Fjandans kreppan, hún kemur við seppa /
sem kreist úr sér spangól fær vart. / (seppinn byrjar að spangóla)

En heldur en búsa - úr hálftómum brúsa.
Vælandi´um voðann og doðann og vaðandi hroðann /
óhemjan er emjandi í kremjandi bölmóði´að blúsa. / (seppi spangólar)

Ég drolla í hrolli - með bolla, /
drafandi, lafandi, vælandi´um voðann /
og doðann - og hroðann /
sem dóni og róni og kóni í tjóni /
svo hvekktur - og svekktur /
og hrekktur og blekktur, nýrekinn og skekinn /
amlóði´í viðbjóði /
en verð bara´að berjast og verjast og herja /
á hangsið - og flangsið /
og harka og skarka og telja´í mig kjarkinn /
sem framast að hamast sem fighter um nætur /
í óðum bölmóði´á bömmer ég brjálaður blúsa!!

Ég á ekki einu sinni fyrir bús !
Og ekkert get gert nema gargað minn bölmóðsblús !!