Íslands þúsund ár

18.8.2009 | 09:05

Stórmál fyrir stolt manna.

Skallagaurinn skjálfa´fer /

ef skjól er tekið frá´onum. /

við stolti mannsins stuggað er, - /

þá stendur illa´á hjá´onum. /

Kappinn verður vesæll hér /

og verður mjög kalt á´onum.

Já, skjólið sem menn hafa af fatnaði er lífsnauðsyn á ísa köldi landi.

Höfuðfatið er mikilvægt fyrir sköllótta menn hér á landi, - það get ég vitnað um af eigin reynslu.

Yfirborð höfuðsins er stór hluti af líkamanum og kælingin getur verið drjúg, sé því ekki skýlt.

Þetta sést best ef skoðaður er stuðull um vindkælingu sem Veðurstofan býr yfir og sýnir vel hve Ísland er kalt land af því að hér er svo vindasamt.

Misjafnt er hvaða tegund af höfuðfati sköllóttir vilja nota. Sjálfur prófaði ég hatt um það bil sem ég var 25 ára að fyrirmynd frá föður mínum, en konunni minni líkaði hann ekki og hef ég ekki sett upp hatt síðan né heldur látið mér vaxa skegg, - sömuleiðis vegna þess að konunni hugnaðist það ekki.

Segið svo að maður geri aldrei neitt fyrir þessar elskur.

Hallgrímur Helgason hefur hins vegar fundið sig undir hattinum, öðrum höfuðfötum fremur.

Skotthúfa Sigurðar Þórarssonar jarðfræðings var landsfræg og hann var hætt kominn þegar hraunsletta úr gosinu í Leirhnjúki í desember 1975 brenndi gat á húfuna.

Hraunið og staðurinn sjást á meðfylgjandi mynd, sem ég er að koma fyrir.

Ég tók við hann viðtal og spurði hvort hann óttaðist ekki að svona atvik gæti orðið ekki honum skeinuhætt og hvort hann færi ekki alltof glannalega nálægt hættulegum eldstöðvum.

Hann sagðist ekki hafa áhyggjur af því, - öruggt væri að banamein hans yrði ekki af þessum toga, því að hann væri með svo gott nafnnúmer. "Nafnnúmer?" spurði ég forviða. "Já," svaraði Sigurður. "Ég er með nafnnúmerið 7-9-13 !"

Sigurður varð sannspár. Þessi sprækasti allra jarðfræðinga sem hljóp sem hind upp hlíðar og gíga reyndist með alvarlega skemmt æðakerfi og það varð honum að bana á spítala.