Þetta hefur gerst áður.

Það er sjaldgæft að hnefaleikarar slái hvor annan niður samtímis en það hefur þó gerst. 

Fyrir tilviljun rakst ég á mynd af þessu á YouTube um daginn en lagði ekki á minnið hverjir voru að verki eða hvenær og hvar þetta gerðist.

Þetta er eitt af fjölmörgum dæmum um það að allt getur gerst í hnefaleikum.

Í bardaga Primo Carnera og Max Bear um heimsmeistaratitilinn í þungavigt 1934 sló Bear svo ótt og títt og villt til Carnera að í eitt sinn miðaði hann skakkt og hitti óvart dómarann.

Í bardaga Mike Tyson við Lou Savarese árið 2000 lét Tyson sér ekki nægja að ganga frá Savarese í horni hringsins heldur sló dómarann líka niður í leiðinni !  

Dæmi eru til um það að hnefaleikari hafi orðið svo reiður við úrskurð dómara að hann sló hann niður og má sjá það á YouTube.  

Í heimsmeistarabardaga í þungavigt 1923 slógu þeir Jack Dempsey og Luis Firpo, hið argentínska "villunaut frá Pampas", hvor annan niður alls átta sinnum í fyrstu lotunni og villinautið sló heimsmeistarann meira að segja út úr hringnum!  

Íþróttasérfræðingar völdu þessa lotu á sínum tíma sem magnaðasta íþróttaviðburð fyrri hluta hluta síðustu aldar.

Í lokin kem ég með leiðrétta frásögn sem var í upphaflega textanum í þessu bloggi þar sem mig misminnti.

Ég vil birta hér rétta frásögn svo að blogglesendur þurfi ekki að fara í athugasemdalistann, þar sem mér var bent á þetta.

Þetta atvik gerðist þegar Bernard Hopkins og Robert Allen börðust um heimsmeistaratitil í millivigt 1998.

Einn virtasti dómari þess tíma, Mills Lane ætlaði að stía köppunum í sundur nálægt horninu, en tókst ekki betur til en svo að hann ýtti Bernard Hopkins úr úr hringnum, svo að hann féll þar í gólfið og ökklabrotnaði !

Bardaginn var dæmdur ógildur fyrir bragðið en fram að þessu atviki hafði Hopkins valdið mér vonbrigðum fyrir lélegustu frammistöðu sem ég hafði séð af hans hálfu.

En hann slapp þarna fyrir horn, -  á sársaukafullan hátt að vísu, - og stóð sig meistaralega eftir þetta á öllum sínum langa ferli.  

Mills Lane var frekar lítill vexti og þess vegna ruglaði minni mitt þessu og úr varð sennilegri saga, að Lane hefði verið ýtt út úr hringnum.  

Slógu hvor annan niður

Athugasemdir

[Kári (IP-tala skráð) 17.11.2009 kl. 12:07]

Í bardaga Bernards Hopkins við Robert Allen um heimsmeistaratitil í millivigt 1998 var dómarinn, Mills Lane, sleginn út úr hringnum og bardaginn var stöðvaður og úrskurðaður ógildur.

Mér fannst þetta áhugavert svo ég fletti þessu upp á youtube og komst að því að þú hefur líklega ekki lesið alveg rétt um atvikið.  Það var nefnilega dómarinn, Mills Lane, sem hrinti óvart öðrum boxaranum, Bernard Hopkins, út úr hringnum (við að stugga sundur keppendunum).  Hopkins, sem var að verja titil, snerist á ökkla og gat ekki haldið áfram en titillinn var ekki dæmdur af honum heldur viðureignin ógilt vegna aðkomu dómarans.

[Grefillinn Sjálfur - Koma svo! (IP-tala skráð) 17.11.2009 kl. 12:29]

Hér rota boxararnir hvor annan svo rækilega að hvorugur stendur upp aftur ...

http://www.youtube.com/watch?v=kZ8B9lII7Zk

[Ómar Ragnarsson, 17.11.2009 kl. 13:40]

Þakka fyrir athugasemd nr. 1, Kári. Vegna þess að það eru ekki allir lesendur bloggsins sem lesa athugasemdirnar hef ég sett leiðréttinguna í aðaltextann.

[Ómar Ragnarsson, 17.11.2009 kl. 20:04]

Ég las þetta aldrei heldur lýsti bardaganum með Bubba. Sem er ein sönnun þess sem ég lærði í lagadeild að vitnisburðir manna geta farið að verða ótraustir þegar tímar líða.

Þetta minnir á fyrirbrigði í vitnisburði hvað snertir flugslys. Þegar sprenging verður í flugvél á flugi og hún hrapar til jarðar segir meirihluti vitna svo frá að sprengingin hafi orðið þegar flugvélin skall í jörðina. 

Ástæðan er sú að heilinn nemur fyrst það sem hann skynjar og raðar því strax á eftir í atburðaröð sem er sennileg. Mikil sprenging raðast þá aftar í minnisatriðaröðina, vegna þess að það er líklegra að hrapið valdi sprengingunni en öfugt. 

Vitnin geta ekkert að þessu gert. 

Hjá mér er þetta þannig í þessu tilviki að minnið geymir þrjá menn í hringnum, - tvo firnasterka og öfluga hnefaleikara sem nota alla sína líkamlegu krafta, meðal annars til að ýta hvor öðrum til, - og einn væskilslegan dómara. 

Einn þessara þriggja ýtir öðrum út úr hringnum og undirmeðvitundin raðar atburðarásinni upp á nýtt þegar frá líður, því að það er miklu líklegri atburðarás að sterkur og öflugur boxari ýti væskilslegum dómara út úr hringnum en öfugt. 

Hef áður bloggað um það hvernig jafnvel bekkjarfélagar mínir úr menntaskóla fóru að halda að ég hefði ekið um á skólaárunum á þriggja hjóla mjóum og lágum vélhjólsbíl sem stigið var ofan í eins baðkar, þegar hið sanna var að bíllinn var með fjögur hjól út í hverju horni og venjulegum hurðum.