Frábær skemmtun. Lakara liðið næstum búið að vinna.

Úrslitaleikurinn um Evrópumeistaratitilinn í knattspyrnu í kvöld var frábær skemmtun með spennu, sem entist í 118 mínútur.

Spennan og skemmtunin í leiknum var skapað af leikmönnum Atlético þegar þeir skoruð mark snemma í leiknum sem virtist ætla að endast þeim til sigurs.

Lengi vel voru þeir betra liðið á vellinum. En í uppbótartíma eftir langvarandi og ákafa pressu Real, jöfnuðu þeir leikinn og allt var galopið í framlengingunni.

En í henni kom í ljós að tvennt háði Atlético mönnum, áfallið við að glutra vinningi niður í uppbótartíma og það að með hetjulegri baráttu höfðu þeir lagt allt í sölurnar í venjulegum leiktíma og höfðu ekki úthald í 30 mínútur í viðbót á sama hraða.

Ronaldo sást lítið í leiknum en hefði hugsanlega átt að fá vítaspyrnu þegar boltinn fór eftir aukaspyrnu hans í olnboga varnarmanns Atlético.

Eftir vítaspyrnu hans fór hann úr að ofan "pósaði" eins og flottasti vaxtarræktarmaður og gerði mikið til að vera í sviðsljósinu.

Þetta hefur áreiðanlega farið í taugarnar á mörgum, sem á horfðu, því að myndirnar sem teknar voru af honum við þetta tækfæri verða áreiðanlega áberandi í fjölmiðlum.

En þetta er mannlegt og skiljanlegt. Bestu afreksmenn í þessari krefjandi íþrótt verða að vera viðbúnir hvenær sem er því að hljóta meiðsli, sem bindur enda á velgengnina.

Því get ég vel fyrirgefið Ronaldo að nota tækifæri til að njóta augnabliks, sem kannski verður ekki aftur í boði. Enda ekki hver sem er, sem hampar titlinum besti knattspyrnumaður heims og að vera í liði Evrópumeistaranna.  

 

Real Madrid Evrópumeistari í 10. sinn

Góður áfangastaður í miðri Evrópu.

Gaman hefur verið að fylgjast með þróuninni á ferðamynstri Íslendinga til úlanda síðan flug hófst frá landinu 1945.

Í fyrstu voru helstu áfangastaðirnir valdir þannig, að flugið þangað væri sem styst og aðal "kikkið" sem fékkst út úr ferðinni var að komast yfir hafið.

Þess vegna var Glasgow lengi einn fjölsóttasti áfangastaðurinn en eftir að Viscount skrúfuþoturnar komu til skjalanna jókst umferð til Kaupmannahafnar og Oslóar.

Með þotuöldinni lengdust leiðirnar og London kom sterkt inn. Ferðafrömuðirnir Ingólfur í Útsýn og Guðni í Sunnu hjálpuðu síðan landanum til að brjótast út úr Norður-Evrópu skelinni og taka upp sólarlandaferðir.

Umsvif Loftleiða í Luxemborg færðu vettvanginn ögn sunnar á árunum 1965-1990 en í raun voru áfangastaðir sunnar á áætlunarleiðum beint frá Íslandi að mestu óskrifað blað fyrr en á síðustu áratugum þegar flug jókst til Parísar og fleiri borga heldur sunnar.

Með sameiningu Þýskalands kom Berlín inn í myndina og á síðustu árum hafa áfangastaðir enn sunnar veirð að koma inn.

Áfangastaðir í Sviss hafa augljósan kost þegar litið er á landakort, því að þaðan er tiltölulega stutt í allar áttir til fjölmargra áhugaverðra landa og héraða.

Syðsti hluti Þýskalands liggur nær Miðjarðarhafi en Norðursjó og Ermasundi og Sviss er enn nær Miðjarðarhafinu, þannig að með því að hefja ferðalag þar eftir lendingu úr flugi frá Íslandi opnast styttri leiðir en fyrr til Austurríkis, Tékklands, Slóvaíku og Ungverjalands.   

Hefur áætlunarflug til Genfar

Ólán Framsóknarflokksins. Ég klíp mig í handlegginn.

Ég átti því láni að fagna að kynnast eðal Framsóknarfólki sem mótaði mig á meðan ég var að vaxa upp.

Í fimm sumur var ég í sveit hjá Björgu ömmusystur minni, sem var systir Bjarna Runólfssonar í Hólmi. Þau systkinin voru bæði Framsóknarfólk af hugsjón um umbætur, réttlæti, samvinnu frelsi og frjálslyndi, sem samofin væru hugsuninni um rétt allra til jafnréttis og reisnar.

Björg kenndi mér að skila jörðinni betri til afkomendana en við tækjum við henni og ástunda þannig jafnrétti kynslóðanna. Hún var meðvituð um nauðsyn og gildi sjálfbærrar þróunar, þótt hugtakið væri ekki til þá, og vildi berjast gegn misrétti, græðgi og spillingu.

Hún vildi forðast öfgar til hægri og vinstri og hafa mannúð og mildi, umburðarlyndi og frjálslyndi í hávegum.   

Síðan eru liðin meira en 60 ár og allan þennan tíma hefur það verið ólán flokksins hennar, að þurfa ævinlega að detta niður á eitthver atriði, sem hafa spillt fyrir því að hægt væri að kjósa hann.

Fram til 1959 var það hræðilega óréttlát kjördæmaskipan, sem fældi frá auk þeirrar pólitísku spillingar sem hrjáði flokkinn þegar helmingaskiptastjórnirnar svonefndu með Sjöllunum voru hans ær og kýr. 

Eftir það tók við ástúð flokksins á höftum sem fældi mig og fleiri frá. Þó kaus ég flokkinn einu sinni, árið 1974 vitandi það að hann myndi fara í stjórn með Sjálfstæðisflokknum eftir kosningar og að þá væri gott að einhver héldi í hendina á þeim sem túlkuðu undirskriftasöfnunina "Varið land" sem ástæðu til að keyra upp aukið hermang.

Á næstu árum var það spilling innan samvinnuhreyfingarinnar sem truflaði þá sem vildu kjósa hófsaman, frjálslyndan og umbótasinnaðan miðjuflokk. 

Lengi vel átti flokkurinn öfluga talsmenn náttúruverndar með Eystein Jónsson, formanns Náttúruverndarráðs um tíma sem helsta forsvarsmann.

En eftir 1995 þegar umhverfis- og náttúruverndarsinninn Steingrímur Hermannsson hafði hætt formennsku tók við ást flokksins á "hernaðinum gegn landinu" eins og Nóbelsskáldið nefndi það fyrirbæri, sem kristallast hefur í stóriðju- og virkjanastefnu flokksins fram á þennan dag.

Ég hef hitt ýmsa flugvallarvini að undanförnu, sem hafa verið að velta vöngum yfir stuðningi við framboð flokksins og flugvallarvina til borgarstjórnar.

Sumir hafa verið hugsi yfir því af hverju framboðið í Reykjavík stökk á flugvallarmálið vegna þess að það hafi lýst sér sem örþrifaráð til að lappa upp á algert fylgisleysi í borginni.

Þessir menn hafa sagt, að það væri of stór biti að kyngja, að kjósa Framsókn vegna þess máls, enda væri ljóst að nær öll framboðin gerðu önnur mál að aðalkosningamálunum og að ekki væri hægt að kjósa um flugvallarmálið fyrir þeim.

Nú bætist útspilið vegna moskunnar við þetta, sem örvæntingarblær er yfir,-  að kynda upp svipuð atriði og gefið hafa ýmsum jaðarframboðum fylgi í nágrannalöndunum og byggist á magna upp andúð á útlendingum og öðrum trúarbrögðum en kristni.

Ég sé á blogginu þá réttlætingu á því að neita múslimum um að reisa trúarhús í Reykjavík, að þeir brjóti þau fyrirmæli um iðkun trúarbragða í núgildandi stjórnarskrá, að ekki megi kenna né framkvæma neitt það sem fer gegn siðferði eða allsherjarreglu.

Telur bloggarinn að finna megi í Kóraninum atriði, sem brjóti gegn siðferði og allsherjarreglu.

Ef þetta á að vera röksemd, þyrfti að taka til hendi víðar, því að finna má ýmis vafasöm atriði í sjálfri Biblíunni.

Nefna má sem dæmi eitt boðorðanna tíu sem segir: Þú skalt ekki girnast konu náunga þíns, uxa hans, asna né nokkuð það sem náungi þinn á.

Ef þetta er tekið bókstaflega er konum þarna jafnað við uxa asna og hvers kyns aðrar eigur karlmanna. 

Og er þar með fundið út, að banna verði kristni og rífa kirkjur landsins?

Auðvitað ekki, því að hvorki mér né vonandi neinum öðrum dettur í hug að túlka þröngt og bókstaflega þetta og fleira í Biblíunni, svo sem um að konur eigi að þegja á samkomum og að samkynhneigð eigi að vera refsiverð.  

Setningin um kenningu og framkvæmd trúarbragða sem sé andstæð siðferði og allsherjarreglu felur í sér undantekningu frá meginreglu mannréttindaákvæða stjórnarskrárinnar um skoðana- og trúfrelsi.

Ég hef þar að auki ekki séð neinar sannanir fyrir því að múslimar á Íslandi hafi brotið svo freklega gegn siðferði eða allsherjarreglu að rétt sé að svipta þá ákveðnum stjórnarskrárvörðum mannréttindum.

Ég fæ ekki betur séð en að við, hinir kristnu Íslendingar, höfum verið fullfærir um að brjóta gegn siðferði og allsherjarreglu hér á landi, ef út í það er farið.  

Ég var rétt í þessu að horfa á afar grípandi heimildarmynd um Jack Johnson, heimsmeistara í þungavigt í hnefaleikum fyrir réttri öld, þar sem svonefnd Thomas Mann-lög bönnuðu hjónabönd svartra og hvítra í Bandaríkjunum.

Fyrir þetta var hann ofsóttur, gerður útlægur í mörg ár og settur í fangelsi þegar heim kom.

Þessi ólög, sem engum dytti í hug að endurvekja nú, voru sett, af því að meirihluti fylgdi þeim fram. Nú kemur oddviti Framsóknarflokksins í Reykjavík og segir að meirihluti kjósenda í Reykjavík skuli í sérstakri kosningu ákveða, hvort ákveðinn trúflokkur í Reykjavík, sem ekki er vitað til að hafi brotið gegn siðferði eða allsherjarreglu, megi iðka trú sína í eigin húsi.

Ég klíp mig í handlegginn til að fullvissa mig um að ég sé að upplifa svona skoðanir í samfélagi okkar, heilli öld eftir að sama aðferð meirihluta hvítra manna í Bandaríkjunum af þessu tagi var notuð til að kúga fólk af öðrum litarhætti þar í landi.

Ætlar óláni Framsóknarflokksins að verða allt að vopni? Vonandi ætlar flokkurinn sem heild ekki að gera það að stefnu sinni sem oddviti hans í Reykjavík í komandi kosningum hefur boðað, að því er virðist upp á sitt eindæmi, án þess að hafa um það lýðræðislega umræðu innan framboðslistans.

 

P. S.  Ef orðræða oddvitans í Reykjavík á að verða mottó í islenskum stjórnmálum og verða að stefnu Framsóknarflokksins sem heildar, mun það kannski koma upp að lýðræðisleg atkvæðagreiðsla verði um tilvistarrétt Framsóknarflokksins, samanber eftirfarandi hálfkærings limru eftir Ragnar Inga Aðalsteinsson:

 

JÁKVÆÐ HLIÐ Á HEIMSENDASPÁ.   

 

Þegar jörðin í sæinn er sokkin

og sólin af standinum hrokkin

þó er þar leið,

þungbær, en greið

til að losna við Framsóknarflokkinn.  

 

Mér fannst limran skemmtilega glannaleg en vildi fara að með gát og svaraði ég því Ragnari svona:

 

BERUM VIRÐINGU FYRIR FRAMSÓKNARFLOKKNUM.

 

Við skulum spara að spotta´hann,

með spánnýjan formann og flottan.

Þótt leggist gröf í

hann lifnar á ný

og lifir allt af eins og rottan.  

     

 

 

Styður ekki lengur framboðið