Skemmtilegt og jákvætt, en segir ekki mikið.

Það er ekki nýtt að miklir afreksmenn taki upp á því að berjast við nokkra mótherja sama kvöldið eins og Gunnar Nelson gerði á sviði Eldborgar.

Tilgangurinn getur verið misjafn, allt frá því að gera þetta æfingaskyni eða góðgerðarskyni upp í það að lappa upp á lemstrað sjálfstraust.  

Og það er heldur ekki nýtt að allir mótherjarnir hafi orðið að lúta í gras eða öllu heldur í striga.

George Foreman er talinn einn af mögnuðustu þungavigtarhnefaleikurum allra tíma og eftir að hann valtaði kornungur yfir Joe Frazier 1973 og í framhaldinu yfir Ken Norton, sem hafði unni Ali og tapað naumlega í framhaldsbardaga, voru menn svo vissir um að hann myndi afgreiða Ali léttilega að meira að segja aöstoðarmenn Alis í horninu voru búnir að búa sig undir það að flytja yrði Ali í burtu í sjúkrabíl frá bardaganum í Kinshasa í Zaír í október 1974.

En Foreman tapaði óvænt og þurfti á einhverju róttæku að halda til að lappa upp á gereytt sjálfstraust.

Hann og þjálfari hans ákváðu að gera eitthvað óvenjulegt og brugðu á það ráð að fá fimm meðalgóða atvinnuhnefaleikara til að berjast við Foreman sama kvöldið.

Foreman vann þá að vísu alla í tveimur til þremur lotum, en tiltækið þótti ekki sanna neitt um ágæti hans, heldur þvert á móti sýna ýmsa veikleika hjá honum.

Ali lét einu sinni hafa sig út í það að berjast sýningarbardaga við japanskan bardagaíþróttamann og hafði ekkert upp úr því nema að vera borgað sæmilega fyrir og fengið umdeilan úrskurð um jafntefli, en sitja uppi með laskað álit og meiðsli, sem hann hefði annars ekki fengið.  

Þess vegna segir það litla sögu af raunverulegum styrkleika Gunnars Nelsons þótt hann hafi haft betur gegn ellefu Íslendingum, sem ekki kunna til verka í íþrótt Gunnars.

En Gunnar er svo snjall og yfirvegaður afreksmaður að hann mun ekki láta þetta gefa sér neinar tálvonir um gott gengi í komandi bardaga, heldur ganga til þess leiks af sömu ísköldu ró og jafnaðargeði í bland við hámarks einbeitingu, sem hefur skilað honum svo langt hingað til.      

Gunnar vann alla bardagana

53 ár frá Öskjugosinu. Órói frá 2007.

Á áttunda áratug nítjándu aldarinnar var mikil eldvirkni í gangi í Öskju og svæðinu þar norður af.

Öskjugosið 1875 var eitt af stórgosum síðustu alda.

Síðan var rólegt á svæðinu þar til skyndilega gaus í Öskju árið 1961. Það var ekki stórt gos en þó rann nokkuð hraun úr gígum í svonefndu Öskjuopi, austast í öskjunni (caldera) í Öskju.

Vegna skorts á gögnum frá jarðskjálftamælum er erfitt að bera saman aðdraganda gosanna 1875 og 1961 við þá skjálfta sem hafa verið á svæðinu síðan 2007.

Þeir voru upphaflega við fjallið Upptyppinga fyrir austan Öskju, færðu sig síðan norður í Álftadalsbungu, en fóru síðan um set vestur yfir Krepputungu og settust að í Herðabreiðartöglum fyrir sunnan Herðubreið og kom jafnvel líka í talsverðum mæli í Herðubreið og í kringum hana.

Enginn veit hvort hið rólega tímabil eftir 1961 er á enda og hvort það stefnir í eldsumbrot á þessu svæði eftir rúmlega hálfrar aldar hlé. Ég hef sett tvær ljósmyndir frá þessu svæði inn á facebook síðu mína.

Það er, eins og víðar á hinum eldvirkja hluta Íslands, einkum hinum virkasta hluta hans og þeim hlutum hans þar sem reglulega gýs með svipuðu millibili, ekki spurning um hvort heldur hvenær gýs.

Lagning Sauðárflugvallar og viðhald hans er hugsað sem öryggisatriði ef af eldsumbrotum verður.

Hann getur gagnast flugvélum allt upp í Herkúles og Boeing C-17 Globemaster og er hæfilega langt en jafnframt hæfilega stutt frá því svæði, þar sem mestar líkur eru á næsta gosi.

Frá honum eru um 30 kílómetrar í loftlínu til núverandi skjálftasvæðis, en Álftadalsdyngja er í 15 kílómetra fjarlægð. Á loftmynd af vellinu á facebook-síðunni sjást Kverkfjöll efst til hægri í 35 kílómetra fjarlægð frá vellinum, en enginn skyldi afskrifa umbrot þar.

Skjálftar við Herðubreiðartögl

Samt er að kólna ?

Það er laugardagsmorgun og kannski ekki allir komnir á stjá. Til að bæta úr því að enn hafa ekki sést andmæli gegn "áróðri" um hlýnun loftslags á jörðinni á þessari öld er kannski ástæða til að bæta úr því og halda uppi góðri andspyrnu kuldatrúarmanna vegna hitamælinga, sem greint er frá á mbl.is.

Þótt mælingar sýni að fyrstu fjórir mánuðir ársins hafi aðeins þrisvar sinnum verið hlýrri frá upphafi samfelldra mælinga í Reykjavík 1871 geta kuldatrúarmenn bent á óvenju mikil snjóalög á austanverðu landinu um þessar mundir, en á norðausturhálendinu hafa þau ekki verið meiri síðustu 20 ár og er það fagnaðarefni. 

2011 héldu sumir þeirra því fram að það ár hefði verið kalt, ef þess hefði verið gætt að sleppa janúar úr útreikningnum.

Í samræmi við það má kannski búast við því að nú  verði farið fram á að sleppa fyrstu fjórum mánuðum þessa árs og jafnvel fleiri áfram, ef þurfa þykir svo að koma megi árinu 2014 í hóp kaldra ára.

P. S. Fyrstu árin upp úr aldamótum, þegar methlýindi voru í Noregi, voru samt mestu snjóalög í manna minnum á Harðangursheiði, sem liggur upp í 1000 metra hæð. Ástæðan var að miklu met úrkoma fylgdi hlýindunum og hún féll sem snjór. Þrátt fyrir hin miklu snjóalög minnkuðu jöklarnir samt, því að hlýindi og rigningar sumarsins gerðu meira en að vinna upp aukinn snjó yfir veturinn. Svipað er líklega að gerast á norðausturhálendinu síðustu vor, og í fyrra hvarf snjórinn alveg fyrr en venjulega af Sauðárflugvelli og hann varð fær tveimur vikum fyrr.    

Fyrstu mánuðirnir óvenju hlýir