Orðið "ofmenntun" er byggt á einstrengingslegri alhæfingu.

Ég verð að játa að hugtakið "ofmenntun" er mér framandi. Kannski finnst einhverjum það gamaldags af því að ég kynntist svo mörgum "ofmenntuðum" mönnum hérna í "gamla daga" þegar ég var ungur.

Þá var til fullt af "ofmenntuðum" mönnum, ekki hvað síst í frændgarði mínum, fólki sem hafði unun af því að víkka sjóndeildarhring sinn eða bara að leggja stund á afmarkaðan fróðleik út í hörgul, þótt það fengi ekki borgað fyrir það. 

Margir hinna "ofmenntuðu" voru bændur eða sveitafólk, þessi merkilega gerð íslensks alþýðufólks, sem var sjálfmenntað á ýmsum sviðum og hafði aflað sér þekkingar á ýmis konar þekkingu og kunnáttu þótt það gæti alls ekki nýtt sér það á beinan hátt í hversdagsstörfum sínum á þann hátt að það fengi borgað fyrir það.

Hinn mikli fjöldi "ofmenntaðra" bænda vakti athygli erlendra manna fyrir það að að þeir voru til dæmis ótrúlega vel að sér um það sem var að gerast úti í hinum stóra heimi án þess að þessi fullnæging fróðleiksfýsninnar virtist gagnast þeim vitund.

Neikvæð umræða um "ofmenntun" ber vitni um þá einstrengingslegu og takmarkalitlu auðhyggju sem nú ræður svo miklu bæði hér á landi og erlendis og leiðir fólk til þess að fara að harma það að það skyldi afla sér ákveðinnar þekkingar fyrr á tíð, af því að það hafi ekki fengið borgað fyrir hana og þar með tapað stórfé og glatað stórum hluta lífs síns. 

Þetta er skaðlegt hugarfar ef það nær að heltaka þá sem hafa menntað sig eða safnað þekkingu og fjölbreytilegri upplifun í reynslubanka sinn án þess að fá borgað fyrir það beint í vasann. 

Nýjar rannsóknir hafa leitt í ljós gagnsemi þess allt fram á grafarbakkann að "brjóta heilann" daglega um erfið málefni og halda honum í æfingu, andlegu lífi og hæfni til góðs.

Slík "ofmenntun" verður aldrei ofmetin því að sé rétt á haldið, getur hún á jákvæðan hátt stuðlað að reisn og lífsfyllingu þess sem aflar sér hennar.

Þótt auðvitað sé æskilegt að bein not verði að sem mestri af þeirri menntun, sem er í þjóðfélaginu, verður aldrei fundið upp þjóðskipulag þar sem öll menntun eða þekking nýtist öllum alltaf peningalega og skilyrðislaus krafa um slíkt veldur einungis óánægju og lífsleiða. Því hvað sagði ekki skáldið: 

Hvað er langlífi? 

Lífsnautnin frjóa, 

alefling andans 

og athöfn þörf. 

Margoft tvítugur 

meira´hafði lifað 

svefnugum segg 

er sjötugur hjarði. 

 

 

  

  

 

Ofmenntun á vinnumarkaði er 19,3%

Mikilvægi afskekktra staða.

Þrátt fyrir alla nýjustu tækni nútímans og gildi aukinna mælinga og rannsókna er hin gamla staðreynd enn við lýði, að yfirráð yfir föstu landi á þeim 70% jarðarinnar sem höfin þekja, eru mikilvæg bæði á hernaðar- og friðartímum. 

Í hernaði Japana og Bandaríkjamanna í Seinni heimsstyrjöldinni réðu yfirráð yfir einstökum eyjum og eyjaklösum í Kyrrahafi úrslitum. 

Japanir voru fyrri til að taka í notkun orrustu- og árásarflugvél, sem stóðst bestu slíkum landflugvélum óvinnanna snúning en gat samt lent og hafið sig til flugs af flugmóðurskipum. 

Mitsubishi Zero var lykillinn að árásinni á Perluhöfn 7. desember 1941 og það var ekki fyrr en síðla árs 1943 sem Bandaríkjamenn gátu teflt fram betri flugvél til nota á flugmóðurskipum en það var Grumman Hellcat. 

Bretar voru enn seinni til en Bandaríkjamenn til þess að nota almennilegar orrustuvélar um borð í flugmóðurskipum sínum og notuðust fyrstu stríðsárin við gamaldags og hægfleygar tvíþekjur, sem nýttust eingöngu til árása á skip með því að varpa tundurskeytum í sjóinn í aðflugi að þeim. 

Svo fáránlegt sem það kann að hljóma, var það hve hægfleygar Swordfish tvíþekjurnar voru, lykillinn að því að þær gátu laskað flaggskipið Bismarck. 

Skytturnar á Bismarck gerðu ráð fyrir meiri hraða þeirra og skotin að þeim lentu því fyrir framan þær á þeim stöðum sem reiknað var með að þær væru komnar á! 

Ástæða seinagangs Breta við að framleiða samkeppnishæfar orrustuvélar til nota á flugmóðurskipumm var að hluta til sú, að Þjóðverjar áttu engin flugmóðurskip og því þurftu Bandamenn ekki að óttast þau, heldur nutu þeirrar þröngsýni, sem Adolf Hitler hafði fengið sem landhermaður í Fyrri heimsstyrjöldinni. 

Þegar litið er yfir herafla Bandaríkjamanna nú, sést að flugmóðurskipin eru kóngarnir í ríki sjóhernaðar og raunar lofthernaðar líka, og gömlu stóru orrustuskipin eru horfin. 

Þessi bylting í sjóhernaði varð á árunum 1942-43 og í minningum Agnars Koefoed-Hansens sem var flugmálaráðunautur íslensku ríkisstjórnarinnar í aðdraganda styrjaldarinnar, kemur fram að önnur helsta ástæða þess að hann hann ráðlagði ríkisstjórninni eindregið að neita Þjóðverjum um lendingaraðstöðu fyrir Lufthansa á útmánuðum 1939 var sú, að orrustuskip þess tíma voru veik fyrir loftárásum ofan frá eins og koma glögglega í ljós í árás Japana 1942 á bresk herskip í aðdraganda falls Singapore og í orrustunum við Midway og á Kóralhafi sama ár.

Hin ástæðan var sú almenna ástæða, að aðstaða Þjóðverja á Íslandi myndi óhjákvæmilega draga Ísland inn í stríðsátökin.

Ísland var þá þegar og er einn ígildi flota þriggja risastórra flugmóðurskipa á afar mikilvægu svæði í Norður-Atlantshafi.

Eitt skipið og það langstærsta er á suðvesturhorni landsins, annað á Miðnorðurlandi og hið þriðja á Egilssstöðum.

Yfirráð Breta yfir Íslandi skipti sköpum um gang Heimsstyrjaldarinnar þótt Bandamenn hefðu líklega unnið sigur hvort eð var. 

Ef Þjóðverjar hefðu ráðið yfir landinu hefðu þeir getað þjarmað enn meira að Bretum en þeir þó gerðu og seinkað innrásinni í Normandí. 

Stalín hefði heldur ekki getað fengið jafn mikið af sendingum Bandamanna með Norður-Atlantshafinu skellt í lás, en þegar litið er á magn vopna og vista, sem Sovétmenn þurftu til þess að hafa betur í stríðinu, sést að tröllaukin samanlögð framleiðslugeta Rússa og Bandaríkjamanna hefði ráðið úrlitum að lokum og spurningin einungis hvort Rauði herinn hefði komast langleiðina að Rín eða ekki. 

Þótt ekkert erlent varnarlið sé á Íslandi heldur landið áfram að verða afar mikilvægt á friðartímum og einnig á hugsanlegum ófriðartímum í okkar heimshluta.

Nú er hafin viðureign mannkynsins við afleiðingar hlýnunar loftslags og í þeim hernaði verða Ísland og aðrar svipaðar afskekktar slóðir mikils virði.  

 

  

NASA notar Ísland sem bækistöð

Túrbínutrixið hikstar. Í bili, eða hvað?

Túrbínutrixið 1970 fólst í því að fyrst voru keyptar stórar túrbínur í risa Laxárvirkjun og síðan átti að stilla öllum upp við vegg og valta yfir þá á þeim forsendum að þeir bæru ábyrgð á því ef kaupin yrðu gagnslaus nema að allir sveigðu sig og beygðu fyrir ofstopamönnunum, sem ætluðu sér að veita Skjálfandsfljóti í Kráká við suðvesturenda Mývatns og sökkva Laxárdal og Laxá þar með undir miðlunarlón. 

Túrbínutrixið klikkaði þegar landeigendur risu einhuga upp gegn siðleysinu, en dapurlegt er til þess að hugsa að það skyldi þurfa að nota dínamit til að sigrast á hinum ofboðslegu hugmyndum. 

Túrbínutrixið í Helguvík 2007 fólst í því að þrír aðilar af minnst 20 gerðu samning um risaálver þar sem batt hendur allra hinna fyrirfram og byrjuðu strax að reisa kerskála.

Til þess að anna raforkuþörf álversins þarf virkjananet frá Reykjanestá austur eftir Reykjanesskaganum um Suðurland allt austur í Skaftafellssýslu og upp á miðhálendið.

Valta átti yfir tugi landeigenda í alls tólf sveitarfélögum og ef einhver segði múkk, yrði honum kennt um hundraða milljarða króna tjón, sem hann hefði valdið.

Hingað til hefur túrbínutrixið fengið einróma stuðning núverandi ríkisstjórnar frá fyrsta vinnudegi hennar og í viðbót velþóknun héraðsdóms í máli landeigenda gegn Landsneti.

En Hæstiréttur hefur nú snúið þeim dómi við og trixið hikstar. En það verður líklega eins og að stökkva vatni á gæs ef miða má við hamaganginn í leifturstríðinu gegn landinu, því að nú eru virkjanafíklar komnir með frumvarp sem gera má ráð fyrir að þeir reyni að keyra í gegn á Alþingi á svipaðan hátt og núna á að gera með fimm virkjanir Jóns Gunnarssonar og kó.

Þessi nýju lög eiga að gefa Landsneti frítt spil í að halda áfram herferð sinni sem aldrei fyrr.  

Landeigendurnir höfðu sigur