Að hengja bakara fyrir smið.

Með gagnrýni á flugfélag fyrir að auglýsa verslunarferðir til útlanda er verið að hengja bakara fyrir smið, því að ef allt væri með felldu, væri útilokað að auglýsa á þennan hátt vegna ferðakostnaðarins.

Ástæðan fyrir því að þetta er samt gert er ekki flugfélaginu að kenna heldur þeim sem sjá til þess að ýmsar vörur séu allt að tvöfalt ódýrari erlendis en hér á landi.

Ástæðan fyrir því hlýtur að vera tollafyrirkomulagið og álagningin, nema hvort tveggja sé.

Fyrir þá, sem hafa efni á því að fara svona ferðir, virkar auglýsingin um verslunarferðir sem afsláttur af flugfargjöldum.

Eftir sem áður eru til dæmis tvöfalt dýrari barnaföt hér heima en erlendis þungur baggi fyrir barnafjölskyldur, sem ekki hafa efni á að fara í utanlandsferðir til að nýta sér hagstætt verð á þeim.  

„Fólk verslar í auknum mæli í útlöndum“

Kristin gildi hafa skilað mannréttindabaráttunni lengst.

Helstu trúarbrögð heims hafa friðsamleg gildi og mannrækt framarlega í boðskap sínum.

Hæstiréttur Bandaríkjanna tók gild rök múslimans Muhammads Ali fyrir því að neita að vera settur í herþjónustu á þeim forsendum að hann hefði í heiðri grunngildi friðarboðskapar Kóransins, - af því að rétturinn hafði áður sýknað Mormóna af svipaðri ákæru vegna þess að hann hafði í heiðri sams konar friðarboðskap Biblíunnar.

Rétturinn taldi, að í báðum tilfellum væri um að ræða megingildi viðkomandi trúarrita, sem vægju þyngra en einstaka atriði annars staðar í þeim sem sumir túlkuðu afar þröngt.

Þetta breytir því ekki að kristin gildi hafa skilað mestu fyrir mannréttindabaráttu heimsins og að nauðsynlegt er að þekkja vel þessi gildi til að skilja hugsjónir hennar og menningu og þjóðfélagsskipan kristinna þjóða.    

Verða ekki skilin til hlítar án þekkingar á kristnum fræðum

Eitt áhugaverðasta viðfangsefni okkar tíma.

Orkuvandamál jarðarbúa má flokka í tvö megin viðfangsefni:

1. Magn orkunnar sem þarf.

2. Umhverfisáhrif orkunnar, sem notuð er. 

Af þessu tvennu hefur atriði númer 1., magn orkunnar, sem þarf, verið vanrækt alla tíð, en samt er tæknileg lausn þess vanda einfaldari og augljósari en það viðfangsefni að finna betri og öflugri orkugjafa.  Meira 80% af orkunotkun í samgöngum felst í daglegu snatti fólks í borgum heimsins og þar er enn gengið út frá þeirri óumbreytanlegu forsendu að það þurfi 1500 kíló af stáli til að flytja til um 100 kíló af mannakjöti. 

En þess má geta, að rafhjólin Sörli og Náttfari, sem á meðfylgjandi mynd sjást bæði vera samtímis að taka straum úr innstungu í litlu skrifstofuherbergi, eru um 30 kíló að þyngd. 

Lausnin felst augljóslega í það breyta samsetningu farartækjaflotans með fleiri léttari, sparneytnari og umhverfisvænni samgöngutækjum í stað þess að þau þurfi öll að vera jafn stór, þung og orkufrek og raun ber vitni.

Þar gæti tilkoma fleiri eins til tveggja manna rafknúinna smábíla verið hluti lausnarinnar. 

Slíkir bílar eru rétt handan við hornið, - á myndinni er rafbíllinn Colibri, sem ætlunin er að setja á markað á næsta ári, nær 120 kílómetra hraða og kemst allt að 100 kílómetra á einni hleðslu. 

Andmælt er með því að segja hvað raffarartæki snerti, að magn rafhlaðanna sé svo rosalega mikið að það skapi óleysanleg umhverfisvandamál. 

Rafhlaðan í venjulegu rafhjóli, sem flytur einn mann á milli staða í þéttbýli er rúmlega þrjú kíló og í hjólinu Sörla, sem fór á milli Akureyrar og Reykjavíkur á dögunum í allt að 159 kílómetra í einum áfanga, var hver hinna sjö rafhlaðpna enn léttari, allt niður í tvö kíló hver, miðað við orkugeymd. 

Rafgeymir eða rafhlaða í íslenska meðalbílnum, sem flytur einn mann á daglega á milli staða, er hins vegar minnst tvöfalt þyngri og þar að auki er slíkur geymir blýgeymir en ekki litíumgeymir. 

Og hver einasti af þeim 238 þúsund bílum, sem er í eigu landsmanna, er með slíkan geymi án þess að menn hafi hingað til talið tilvist þeirra óleysanlegt umhverfisvandamál. 

Þarna er um að ræða atriði númer 2., umhverfisáhrifin. Notkun vetnis í samgöngum byggist á því að það sé nýtt sem orkuberi, það er, millilið á milli orkuvers og samgöngutækis, sem skapar betri nýtni orkuuppsprettunnar sjálfrar. 

Framfarir í gerð orkubera eru því afar áhugaverðar, hvort sem um er að ræða vetnisrafhlöður eða rafhlöður, sem nota ál, því að birgðir litíums á jörðinni eru takmarkaðar. 

 

 

iPhonerafhlaða sem endist í sjö daga

"Þetta ber að gera en hitt eigi ógert að láta."

Ofangreind orð mælti séra Emil Björnsson fréttastjóri Sjónvarpsins stundum þegar úrtöluraddir lögðust gegn góðum málefnum með þeim rökum að nær væri að gera annað, sem væri nærtækara. 

Þessar raddir stilltu málum upp sem andstæðum þar sem það yrði að taka eitt mál fram fyrir annað. 

Nú heyrast þessar raddir enn ákveðnari en fyrr, sem og það að við höfum engar skyldur við umheiminn af því að við séum svo fá og smá, að það muni hvort eð er ekkert um okkur eða framlag okkar. 

Við séu svo fá, að það muni ekkert um það þótt við beitum okkur á alþjóðlega vísu í mikilsverðum málum eða séum að sinna brýnustu umhverfismálum okkar tíma, og þess vegna eigum við bara að segja pass og loka okkur af. 

Þarna gleymist alveg, að það eru fáir 330 þúsund manna hópar í veröldinni, sem hafa jafn mikið vægi og við á alþjóðavísu, einfaldlega vegna þess að við höfum á ýmsum vettvangi jafn mikið vægi og jafnmörg atkvæði hjá alþjóðlegum samtökum og stofnunum og þúsund sinnum fjölmennari þjóðir. 

Og sömuleiðis má nefna það sem dæmi, að hver bíll okkar, í mest mengandi bílaflota í vestanverðri Evrópu, skilar að meðaltali meira af koldíoxíði út í sameiginlegt andrúmsloft mannkynsins alls og hver bíll í öðrum löndum. 

Úrtöluraddir fullyrða að flóttafólkið sé upp til hópa glæpahyski, sem flýi til þess eins til Evrópu og Norður-Ameríku til að kollvarpa þjóðfélögum okkar og taka völdin.

Í ofanálag sé þetta ríkt fólk á mælikvarða kjara samlanda sinna í fátæku löndunum, af því að það hafi efni á að kaupa sér far með bátskriflum og hætta með því lífi sínu eins og dauðatölurnar bera vitni um!

Ég hef heyrt hina mætustu Íslendinga mæra Donald Trump fyrir þá skoðun hans að víggirða Bandaríkin gegn innflytjendum og "hreinsa" landið af þeim 11 milljónum innflytjendum frá Rómönsku Ameríku sem þar eru.

Við erum búnir að vera í skussa- og skammarkrók vestrænna þjóðfélaga varðandi þróunaraðstoð við fátækustu þjóðir heims í áratugi og svo er að sjá að sumir telji það vera okkur til sóma og fyrirmyndar. 

 

„Getum tekið á móti mun fleiri en 50“