Nýtt að það þurfi að leita að "kveikju að slagsmálum."

Ekkert lag mitt hef ég þurft að flytja eins oft á samkomum um ævina og "Sveitaball". Og enginn flutningur á lagi hefur reynst mér lífshættulegri.

Ég átti erfitt með að skilja þessar ítrekuðu beiðnir, en líklega hafa þær komið til af því að textinn innihélt býsna beinskeytta og raunsanna lýsingu á tíðarandanum, sem lá að baki því ástandi sem lýst er.

Áður og um svipað leyti og Sveitaball kom til sögunnar voru önnur vinsæl lög sem lýstu vel þeim ljóma sem virtist leika um "hetjur" þess tíma og lagið um Gústa í Hruna er ágætt dæmi um.

 

"Það var karl sem að kunni að

kyssa, drekka og slást.

Klammaríi hann kom af stað

hvar, sem hægt var að upprífa það.

 

Það var karl sem að kunni að

kyssa, drekka og slást,

enda sagði´hann það oft:

Það er ánægjan mín:

Ástir, slagsmál og vín." 

 

Og krafan um að sýna töffaraskap náði allt upp í skipstjórnarmenn sem báru ábyrgð á lífi og limum skipverja og skipinu sjálfu, samanber Skipstjóravalsinn:

 

"Oft er vandi að verjast grandi 

ef víðsjál reynist dröfn.

Þá fæ ég mér snabba ef karlarnir kvabba

og keyri sem hraðast í höfn.

 

Þar fæst dans og glens og gaman.

Gleðin heit úr augum skín.

Við duflum og dröbbum þar saman

við dýrindis veigar og vín.

 

Svo held ég aftur á hafið

í hættunni búinn til alls.

Við rattið þá í stórsjóum stend ég

og raula minn Skipstjóravals.

 

Já, því verra sem var í sjóinn og meiri hætta, svo að þurfti "að verjast grandi", því frekari ástæða til að detta ærlega í það.  

 Hvergi minnist ég þess í þessum söngvum að krafa væri gerð um "kveikjuna að slagsmálunum."

Slagsmálin voru takmark í sjálfu sér og ekkert alvöru ball nema það væri varðað af slagsmálum í bak og fyrir og allan tímann.

Línurnar um töffarana í Sveitaballi er einungis önnur útfærsla á Gústa í Hruna, hið viðurkennda norm:

"Sveitaball!

Já allir töffarar elska sveitaball.

Á bílum glanna þeir úr borginni

og bokkunni

þeir hampa hátt.

Sinn mikla mátt

þeir sýna meyjunum

og slást og slarka´og margur

sláni síðast skreið.

Svo draujað dauðum heim

svo dálítið sjatni í þeim..."

 

Svona mætti halda áfram að tína fram mörg fleiri dæmi. Aldrei gerð nein krafa um ástæðu, en nú stendur íslenska lögreglan greinilega frammi fyrir miklum vanda. Af því að útlendingar eiga í hlut verður að finna "kveikjuna að slagsmálunum" hjá þeim. Líklega til þess að hægt sé að reka þá úr landi og helst fleiri, - að ekki sé nú talað um að koma í veg fyrir að fleiri flytjist til landsins.

Og þá getum við unað vel við það að gamla íslenska slagsmálahefðin fái að lifa án truflana frá útlendingum.

Og sungið: "það er ánægjan mín: Ástir, slagsmál og vín!"

 

 

Kveikjan að slagsmálunum óþekkt

Röng útgáfa, - þetta er ófært.

Stysti pistillinn hingað til á þessari bloggsíðu: Röng útgáfa Ófærðar fór í loftið, - þetta er ófært.

Röng útgáfa Ófærðar fór í loftið

"Nú get ég."

"Nú get ég" er setning úr gamalli gamansögu, sem ég man reyndar ekki lengur nógu vel til endursagnar, en þessi setning þótti til marks um oflæti manns, sem hafði látið annan mann vinna fyrir sig verk, sem hann vildi í lokin eigna sér.

1991 réðust Bandaríkjamenn með samþykki Rússa og helstu þjóða heims gegn her Saddams Hússeins í Kúveit og rak hannn úr landi.

2003 réðust Kanar öðru sinni gegn Saddam og stofnuðu til þess hernaðarbrölts og ófriðar í landinu sem nú hefur magnast og margfaldast.

Fyrir nokkrum árum stóðu Kanar fyrir svonefndu "Arabísku vori" í Líbíu, Egyptalandi og Sýrlandi, tókst að fella Gaddafí í Líbíu og Mubarak í Egyptalandi en misstu atburðarásina í báðum löndum úr höndum sér þannig að í Líbíu virðist niðustaðan þveröfug við það sem ætlunin var.

Í Líbíu gerðu flugsveitir NATO meira að segja loftárásir með samþykki eða hlutleysi aðildarþjóðanna, þeirra á meðal Íslendinga.

Í Sýrlandi studdu Kanar uppreisnarmenn gegn Assad, meðal annars með vopnasendingum, sem nú þykir sjáanlegt að hafi ratað að stórum hluta til ISIS.

Í Sýrlandi og Írak hafa Kanar síðan staðið að loftárásum, rétt eins og í Líbíu.

Bandaríkjamenn hafa öðrum þjóðum fremur staðið að því að réttlæta lofthernað í öllum þessum tilvikum til þess að þjóna hagsmunum sínum, og þar með er komin á ákveðin hefð fyrir svona viðbrögðum, sem Rússar nýta sér nú til þess að halda skjólstæðingi sínum við völd í Sýrlandi og vera þar í lykilaðstöðu og með pálmann í höndunum, ef einhvert getur gert það á svæðinu.

"Nú get ég" segir Pútin og Kanar geta lítið við því sagt, því að þá myndu þeir kasta grjóti úr stóru glerhúsi.

Bandaríkjamenn hafa haft sitthvað upp úr krafsinu í Egyptalandi og Írak, en fóstrað Frankensteina í Líbíu og Sýrlandi og nú er komið að Pútin að nýta sér fordæmi Vesturveldanna og hafa það upp úr krafsinu í Sýrlandi að viðhalda áratuga taki sínu á stjórn þess lands og láta Assad komast upp með hryðjuverk að vild.

 

Sökuð um „gjöreyðingu“

"Lögfræðingar ráða Bandaríkjunum!" Er það víðar þannig?

Afar athyglisverð og tiltölulega löng umfjöllun bandaríska sjónvarpsþáttarins 60 minutes um hátt á annan tug lögfræðinga á Manhattan afhjúpaði þá nöturlegu staðreynd að þeir fúlsuðu ekki við því að hjálpa til við að veita milljónum dollara af illa fengnu fé inn í Bandaríkin svo að ekki væri hægt að rekja uppruna þess.

Aðeins einn af þeim lögfræðingum, sem leitað var til með faldri myndavél, vildi ekki gera þetta.

Meðal lögfræðinganna var formaður bandarísku lögfræðingasamtakanna, sem eru áhrifamikill þrýstihópur og virðist hafa völd og ríkidæmi lögfræðinga þar í landi í hávegum ef marka má ummæli eins þeirra sem hældist um yfir völdum þeirra.

Talið barst að þeirri mótsögn að í orði kveðnu vilji bandarísk stjórnvöld berjast gegn peningaþvætti og áætluðum þriggja þúsund milljarða króna tekjum, sem renna á hverju ári inn í bandaríska hagkerfið, en samt er glufa í lögum landsins sem bandarískir lögfræðingar nýta sér.

Aðeins Kenía er verri en Bandaríkin að þessu leyti.

Spurt var af hverju bandarísk stjórnvöld, þingið og ríkisstjórnin, settu ekki undir þennan leka. Þeirra væri valdið.

"Ónei," var svarið. "Við höldum þeim á mottunni og kunnum að beita þeim þrýstingi sem nægir".

Eftir ítrekaða spurningu um að þingið og ríkisstjórnin hefðu valdið kom dásamlegt svar: "Lögfræðingar ráða Bandaríkjunum!"

Sem minnir mig á þá tíma sem ég sat í lagadeild Háskóla Íslands sem virtist vera uppeldisstöð fyrir komandi þingmenn og ráðamenn landsins.

Lögfræðingar og viðskiptafræðingar koma alltaf standandi niður eins og kötturinn.

Aldrei var meira að gera hjá þeim en eftir Hrunið.

Nokkur nöfn voru nefnd í 60 minutes um þægileg skattaskjól og miðstöðvar peningaþvættis og hljómaði það svo sem ekkert ókunnuglega, meðal annars Luxemborg og Lichtenstein.

Alcoa leitar til Luxemborgar til að koma milljörðum úr landi í bókhaldsfléttu sem miðar að því að ræna ríkissjóð Íslands milljörðum króna árlega í formi tekjuskatts af gróðanum af álverinu á Reyðarfirði. Tilviljun? 

 

 

Fórnarlamb ponzi-svikamyllu

Hraðar breytingar á öld netsins.

Hafi einhver haldið að farið væri að hægja á breytingum og framþróun hjá jarðarbúum er annað uppi á teningnum.

Sífellt flóknari og fullkomnari tæknibúnaður úreldist með vaxandi hraða og bylgjurnar skella svo hratt á okkur að erfitt er að fylgjast með.

Í þessu umhverfi lifir og hrærist meira að segja stjórnmálahreyfing, sem allt í einu er búinn að þoka burtu af toppi íslenskra stjórnmála Sjálfstæðisflokknum, sem hafði hátt í 40% stöðugt fylgi allt frá stofnun hans fyrir rúmlega 80 árum fram að Hruninu 2008.

Sífellt fjölgar nýjum fyrirbærum á fjölmörgum sviðum, sem eru tákn nýrra tíma.  

Gott dæmi um það: Fyrir aðeins tveimur árum var orðið deilihagkerfi óþekkt hér á landi, en það byggist á alveg nýrri hugsun um samnýtingu gæða og tækja og er afar spennandi að fylgjast með því hvernig því vegnar.

Að sönnu verður áfram rökrætt í stjórnmálum um hægri-vinstri, frjálshyggja-félagshyggja, en nú bætast við nýir straumar og ný viðfangsefni, sem verður að fást við.

Uppgangur afls,sem heillast af nýju umhverfi sem sprettur af samskiptatækni nútímans er því skiljanlegur.

 

 

Samkeppnin heldur öllum á tánum