Íslands þúsund ár

28.11.2016 | 13:15

Rúnturinn í Dagsljósi. "Ýkt bæld..."

Mikið er gott að einhver tók að sér það verk sem rétt var tæpt á að byrja í þættinum Dagsljósi fyrir 18 árum. Þá var staldrað stutt við á þremur rúntum, Á Akureyri, Akranesi og í Reykjavík.

Nú er verið að gera löngu þarfa heimildarmynd um fyrirbærið.

Tveir rúntar að minnsta kosti voru enn enn "í góðum gír", - 1. gír, á Akureyri og Akranesi á þessum árum, en í Reykjavík, þar sem forðum daga var lang stærsti rúntur sögunnar, var allt steindautt á sama tíma.

Ég lagðist í frekari rannsóknir á þessu og komst að þeirri niðurstöðu að ástæðan væri sú, að á blómatíma rúntsins var jafnmikil örtröð af fólki á gangstéttunum og af bílum á götunni.

Það tryggði höfuðatriði rúntsins, að sýna sig og sjá aðra.

Ég tæpti síðan á því í fréttum síðar árið 2006 hvort hægt yrði að breyta þessu með því að taka upp tvístefnuakstur á hluta rúntsins líkt og tíðkaðist á Akureyri og Akranesi og mældi meira að segja breidd gatnanna til þess að sjá hvort þetta gengi tæknilega upp.

Fékk þáverandi borgarstjóra í stutt spjall. Hugmyndin fékk ágætar undirtekir hjá honumm en dræmar hjá ýmsum, sem töldu þetta fela í sér stórvarasama mengun.

Mín mótrök voru þau að ekki mætti gleyma gildi þess að gera sér dagamun, rúnturinn sæi um að þjóna því hlutverki. 100 þúsund bílar ækju Miklubrautina á hverjum degi og nokkrir tugir eða kannski hundrað á rúntinum væri aðeins 0,001% af því.

Þegar ég var að taka mynd við Ingólfstorg af steindauðum rúntinum um kvöld gerðist skemmtilegt atvik.

Nokkrir strákar um fermingu voru þeir einu sem voru á ferli á torginu, þeystu eftir því á ofsahraða fram og til baka og sneru sér á punktinum með skrensi þegar þeir skiptu um stefnu.

Ég var með stóra myndavélarhlunkinn Sjónvarpsins á öxlinni, þegar einn strákurinn tók eftir mér útundan sér, snarhemlaði, tók vinkilbeygju, þeysti á fullu alveg að mér og snarhemlaði á síðustu stundu þannig að andlit hans var alveg upp við mitt.

Mér krossbrá, en hann glennti hvessti sjónir beint upp í andlit mér og við horfðumst beint í augu, þegar hann benti sallarólegur með fingri framan í mig og sagði: "Hey, þú. Ýkt bæld sjónvarpsstöð sem þú vinnur hjá."

Snarsneri sér síðan snöggt og var þotinn í burtu.