Bob Zubrin: Ekki spurning um hvort, heldur hvenær og hve mikið.

Til eru merk og áhrifamikil samtök Alþjóðasamtaka áhugafólks um plánetuna mars og hefur helsti talsmaður þeirra löngum verið Bob Zubrin. 

Fyrir um aldarfjórðungi var Tímaritið Time með ítarlega umfjöllun um starfsemi þessara samtaka og ræddi við Zubrin. Zubrin kom ári síðar til Íslands til að leggja línurnar fyrir frekari komur til Íslands, af því að enginn staður á jörðinni byði upp á staði og svæði, sem væru líkari þeim sem eru á mars.

Þremur árum síðar kom sendiefnd frá samtökunum til Íslands og fór meðal annars sérstaklega til að skoða líklegt æfingasvæði fyrir marsfara framtíðarinnar í Gjástykki. 

Síðar hafa rannsóknir verið hafnar með fjarstýrðum tækjum á mars, og nú er svo komið, að menn telja ekki aðeins, að í framtiðinni muni verða farið í mönnuðum geimförum til mars, heldur dvalist þar líka.

Og sífellt fleiri vísbendingar safnast smám saman um að líf í fortíðinni á mars.    

 

Fann fleiri vísbendingar um líf á Mars

Eru bílbrunar orðnir algengari en áður?

Þótt bílbrunar virðist vera orðnir algengari en áður var ber þess að gæta ber þess að gæta, að snjallsímar með myndatökumöguleikum eru orðnir fleiri en áður og því frekar líkur á því að myndir og fréttir af bílbrunum berist á samfélagsmiðla. 

Að auki hefur tilkoma rafbíla aukið á fréttaflutning og umræður um tíðni bruna. 

Myndskeið: Alelda bíll á Miklubraut

Sama raunasagan áfram.

Í framhaldi af brunanum mannskæða við Vesturgötu fylgdi athyglisverð umfjöllun í sjónvarpi um hinar hörmulegu, heilsuspillandi og hættulegu aðstæður sem fjöldi fólks verður að lifa við í húsnæði, sem er í raun ekki íbúðarhæft. 

Síðan hefur lítið frést af þessu fyrirbæri fyrr en þá núna að þessi rauunasaga virðist á kreiki sem aldrei fyrr. 

Ekki vitað hversu margir bjuggu í húsnæðinu

Svörtu blettirnir á Þjóðvegi eitt.

Eftir talsverðan akstur um Þjóðveg sker eitt í augu bílstjórans: Svartar klessur, misjafnlega margar en sums staðar svo þéttar eins og í Blömduhlíðinni, að allt í einu vaknar undrun yfir því að sjá þetta.

Ástæðan er samt augljós; Vegurinn er svo öldóttur að bílar reka undirvagnana niður og skilja eftir skán af undirvagninum í malbikinu. 

Þetta getur verið dýrt spaug, og minna má á það, veghæð margra rafbila er lítil, vegna þess að rafhlöðurnar eru hafðar undir botninum eða sem hluti af botninum. 

Fróðlegt væri að fræðast nánar um þetta, hjá tryggingarfélögunum, umboðunum og verkstæðunum. 

Fyrirbæri sem sést um allt land.

Á leið frá Reykjavík austur á land má víða sjá merki um það hvernig fljótræði og ákafi hafa valdið því, að hið göfuga markmið skógræktar gera því miður of mikið af því að skerða útsýni og tilvist margra þeirra náttúrufyrirbæra, sem eru helstu verðmæti ímyndar landsins okkar. 

Sums staðar gerist þetta svo hratt, að undrum sætir. Sem dæmi hafa fallegir og einkennandi klettaröðlar við Þjóðveg eitt drukknað í barrtrjám á leðinni norðan Borgarness upp til Bifrastar.  

Á sumum stöðum hefur fallegum byggingum í sveitunum, jafnvel kirkjum verið gert að hljóta slik örlög.  

Í ofanálag gildir víða svipað viðkvæði og nú heyrist varðandi há barrtré, sem eru á leið með að stórskaða aðflug og flugtak a annarri flugbraut Reykjavíkurflugvallar, að trén njóti friðunar eða annarra skilyrða, sem sett voru þegar gróðursetningin hófst. 

 

Styðja kröfu um bætt flugöryggi

Verður hægt að "kópa við", "ríkovera og fókusera á tsjallendsið"?

Ofangreind orðaröð er tekin upp beint úr ummælum tveggja íþróttaþjálfara, sem voru spurðir um það, hvernig staðan væri hjá þeim eftir að hafa komið sínu fólki í undanúrslit.

Setningin lýsir einu lúmskasta atriðinu í stórsókn enskunnar, sem felst í því að fólk er unnvðrpum farið að hugsa á ensku og hætt að geta tjáð sig að neinu leyti á móðurmálinu. 

Bubbi Morthens nefnir fjölmðrg atriði sem varpa ljósi á herfilega stððu íslenskunnar. 

Æ algengara er það, að fólk afsakar sig með því segja: "...svo að maður sletti.." og hnykki þá í raun á varnarstríði íslenskunnar. 

Metnaðarleysið varðandi móður og föður íslenskrar menningar sést á miklu fleiri stöðum. 

Sem dæmi má nefna skefjalausar málalengingar sem lauma sér oft inn í tal frétta- og blaðamanna. 

Einn þeirra sem sjá um veðurfréttir og spár í sjónvarpi er til dæmis með þá leiðu og dýru (þetta er á dýrasta útsendingartíma RÚV ) áráttu að skjóta orðinu "svona" inn í mál sitt linnulítið. 

Síðuhafi hefur haft það sem eins manns gestaþraut að telja hve oft þetta orð, oft í samfloti við orðið "nú", hefur verið notað í einu stuttu spjalli, og er núverandi met 43 sinnum "svona", já,´ég endurtek, 43 sinnum "svona". 

Dæmi um þetta gæti hljóðað svona: "...á fimmtudag er nú svona lægð svona sem er nú að bera svona skil svona norðaustur yfir landið og veldur svona, svona  kólnandi veðri svona á norðanverðu landinu, en svona rigningu syðra."    

Annar er einkar laginn við málalengingar eins og "aftur á móti" og "kemur til með að..", 

sem myndi geta verið á þessa lund: 

"Á fimmtudag aftur á móti kemur lægð til með að fara norðaustur yfir landið svo að það kemur til með að kólna þar, en aftur á móti kemur til með að rigna syðra." 

Stórsókn enskunnar er aðeins eitt af mörgum atriðum í alvarlegri atlðgu að ástkæra ylhýra málinu, og eitt þeirra er sífellt óskýrari og órökréttari orðræða. 

Hefur verið fjallað um ótal dæmi um slíkt á þessari bloggsíðu allt frá stofnun hennar. 

„Við getum snúið vörn í sókn“

Hver er munurinn hættunni á Heklu og Öskju?

Ef rétt er munað kom fram í fréttum í dag, að eftir gosið í Öskju 1961 hefði Askja sigið svo mikið, að þrátt fyrir 70 sentimetra hækkun síðustu tvö ár, væri hún ekki enn komin í sína fyrri hæð. 

Til samanburðar má nefna, að Hekla hafði risið um ákveðna hæð fyrir gosið árið 2000, seig við gosið, en hefur síðan risið eða þanist út á ný og komin upp fyrir hæðina fyrir gosið árið 2000.  

Páll Einarsson hefur margoff lagt það til að blindflugleiðum, sem liggja yfir Heklu, sé hnikað til vegna þess að fyrirvarinn fyrir gos er allt niður í eina klukkustund. 

Tæknilega er hægt ákveða breytingar á fjölflognum flugleiðum, en ekkert hefur gerst í sambandi við Heklu.  

Ýmislegt er nú að koma í ljós varðandi Öskju, sem kallar á markvisst átak varðandi hættuna af umbrotum í öskju. 

Minna má á það hvernig viðvörunarkerfi brást að hluta fyrir nokkrum misserum varðandi snjóflóð.  

Lengi vel var langbylgjuútvarpið gamla mikilvægt til að nota sem upplýsingamiðil um allt land. 

Það virðist vera að koma í ljós að fjarskiptasamband á stórum hluta landsins sé ansi götótt. 

Nú þarf að spýta í lófana hjá þeim, sem sjá um þjóðaröryggi okkar.  

„Við stöndum ofan á eldfjalli“

Ólafshöllin, athyglisvert óperuhús í Þrándheimi. Vitlaust gefið hér?

Þrándheimur er álíka fjölmenn borg og Reykjavík og Þrændalög samanlögð álíka fjölmenn og suðvesturhluti Íslands. 

Báðar borgirnar eru á svipaðri breiddargráðu og menning og lífskjör afar lík. 

Því er það athyglisvert að það vafðist ekkert fyrir þeim norsku að reisa fjölnota tónlistarhús í Þrándheimi, margfalt ódýrara en Hörpuna, sem samt er með fullhannaða aðstöðu fyrir óperu, en það er Harpa ekki. 

"Það er nefnilega vitlaust gefið" orti Steinn Steinarr. 

 

Hætta starfsemi vegna niðurskurðar

Vindstefnan í mörgum hæðum eru líklega helsta viðfangsefnið vegna Öskju.

Öskjugos eftir 1875 hafa verið frekar litil hraungos, og komi kvika upp á þurru landi, er ekki nærri eins mikil hætta á ferðum og ef gjóska kemur upp í tengslum við Öskjuvatn. 

Hraungosið 1961 er dæmi um fyrri möguleikann, en gos líkt og varð 1875 yrði margfalt viðsjárverðara. 

Þá gæti mðkkurinn náð  drjúgt upp fyrir flughæð millilandaþotna, og askan hefur áður náð alla leið til Póllands. 

Allir möguleikar til rýmingar vegna öskugoss ráðast af dreifingu og þykkt öskunnar líkt og var í gosunum í Eyjafjallajökli 2010 og Grímsvötnum 2011.  

Jónas heitinn Elíasson hannaði afar hagkvæm og notadrjúg mælingartæki sem reynd voru í gosinu í Grímsvötnum og einu gosi í Japan.  

Ef sú reynsla verður ekki prófuð í næsta öskugosi hér á landi er skarð fyrir skildi. 

Kvika mögulega á litlu dýpi: Askja undirbýr sig

Mikilsvert verkefni fyrir byggingariðnaðinn.

Eftir tugmilljarððatjón á tiltölulega nýjum byggingum hlýtur það að verða þarflegt að komast betur að því hvað veldur þessum ósköpum á mannvirkjum á landi sem ætti að búa yfir fullnægjandi þekkingu og aðferðum og okkar land. 

Það er eftir miklu að slægjast og hefur þegar dregist of lengi að ganga til verks.   

Mygla frá upphafi mannkyns