"Ísland hefur komist á kortið".

"Ísland hefur komist á kortið" sagði utanríkisráðherra um kjörið í Öryggisráðið sem fór eins og ég hafði spáð, að þar réði lögmálið að stjórnmál snúast um traust. Ég skildi aldrei óraunhæfa bjartsýni ráðherranna nú síðustu dagana um þetta kjör.

Því miður komst Ísland ekki á kortið fyrir mikla verðleika eins og til hafði staðið heldur vegna  hins  sama og  þegar frambjóðendur verða fyrir því að leitað er að veikleikum þeirra fyrir kosningar. Það þurfti raunar ekki að leita að þeim, - við sáum sjálf fyrir því að útvega fréttir af þeim. 

Kannski komst Ísland á jákvæðan hátt á kortið alveg fram undir síðustu vikur, en kjörið til Öryggisráðsins varð hins vegar til þess að leiða aukna athygli að veikleikum okkar og gera meira en eyðileggja þá jákvæðu ímynd okkar  sem reynt hafði verið að byggja upp með ærnum tilkostnaði. Var þó vart á illt umtal bætandi þessa ömurlegu daga þegar við höfum að endemum "komist á kortið" um víða veröld.  

Ísland náði ekki kjöri

Lítið gleður ungan í anda á dögum válegra tíðinda.

Ég var svo lánsamur að læra að aka bíl erfiðustu leiðina fyrir rúmri hálfri öld. Fyrst var það Fordson-dráttarvélin í sveitinni, sem maður fékk að reyna sig við ellefu ára þegar fæturnir voru orðnir nógu langir og öflugir til að stíga kúplinguna niður.

Síðan kom vörubíllinn hans pabba sem þurfti að tvíkúpla í hverri gírskiptingu vegna þess að engin samhröðun var á milli gíranna. Þetta var gert þannig, að á meðan gírstöngin var í hlutlausum á milli gíra, var gefið inn hæfilega mikið og lengi til að bæði viðkomandi tannhjól snerust á sama hraða svo að skiptingin varð ljúf og hljóðlaus. Annars brakaði. 

Seinna fattaði ég það þegar ég var kúplingslaus á Prinzinum litla í nokkrar vikur að hægt var að skipta hljóðlaust á milli gíra án þess að nota kúplingu, ef gefið var "milligas" á hárréttu augnabliki og í hárréttan tíma. Til að koma bílnum af stað úr kyrrstöðu setti maður hann bara í annan gír, ýtti honum af stað og stökk niður í hann! (Bíllinn var aðeins 480 kíló)

Í ferð um Kárahnjúkasvæðið í gær og í dag uppgötvaði ég síðan og margprófaði aðferð til að skipta á milli háa og lága drifsins á jeppum á fullri ferð. Það er hægt að gera með því að gefa inn rétt á meðan gírkassinn er á milli háa og lága drifsins og skipta á hárréttum tíma.

Svo lærir lengi sem lifir og ég varð ungur í annað sinn við að uppgötva þetta, enda segir máltækið: Lítið er ungs manns gaman.  

Mátti kannski stela okkar Davíð í nokkra daga (eða lengur)

Kannski hefði maður sloppið hjá því að vera niðurlægður erlendis sem Íslendingur ef einhver Íslandsvinur hefði stolið okkar Davíð í nokkra daga meðan hann var að sturta áliti þjóðarinnar niður í klósettið í beinni útsendingu í sjónvarpi um víða veröld, hrópandi: Við borgum ekki! Við borgum ekki!

Davíð konungi í Vorrar frúarkirkju stolið

Sleppi því að lesa hana aftur.

Sú var tíðin að maður var ungur og fannst maður ekki vera viðræðuhæfur um stjórnmál nema að hafa kynnt sér helstu fræðibækur um kommúnismann og kaptíalismann. Auðmagnið var þeirra á meðal. Ég keypti því á fornbókasölu helstu rit um hvort tveggja og böðlaðist í gegnum torfið. Sérstaklega fannst mér stjórnarskrár Sovétríkjanna og Bandaríkjanna flottar lesningar, þótt erfitt væri að skilja hvers vegna einkum stjórnarskrá kommanna virkaði alls ekki.

Kommúnisminn féll 1989-91 og ég held að rit hans séu í einhverjum kössum í geymslunni minni ásamt ritum Adams Smith og fleiri.

Ég hef ekki áhuga á að fara niður í geymslu til að grafa þessi rit upp og reyna að sjá hvað fór úrskeiðis. Ég á eina meginskýringu fyrir sjálfan mig: Báðir aðilar gleymdu að taka mennlegt eðli, breyskleika og veikleika með í reikninginn.

Ég held að ný rit muni líta dagsins ljós um þá Útópíu sem menn finna kannski út úr hruni kommúnismans og strandi óhefts kaptílisma. Ef mér líst vel á þau gæti ég hugsað mér að kaupa þau, - ef ég hef þá efni á því í Íslandskreppu næstu ára.   

Auðmagnið selst vel í kreppunni

Uppboð í Vöku.

Þegar fíkillinn rankar úr rotinu eftir fallið mikla blasir kaldur veruleikinn við: Hann er búinn að missa allt og svo kaldhæðnislega sem það hljómar á hann meiri möguleika á að vinna sig upp frá botninum en þegar áföllin voru minni og hægt að "redda" sér tímabundið án þess að taka á vandanum til frambúðar. Þá tókst honum að bjarga bílnum undan hamrinum og þeim verðmætum sem hefðu farið í súginn á uppboði í Vöku.

Nú er verið að bjóða upp íslensk verðmæti víða um lönd og þeir sem kaupa á uppboðinu eru himinsælir með góð kaup en íslenski fíkillinn grætur tapið. 

Þá gleymist það kannski að sá sem keypti eigi kannski betur skilið að eiga hlutinn en sá sem kunni ekki með að fara og þannig muni verðmætið nýtast eins vel og hægt er, þótt í öðru landi sé.

 

Glitnir í Svíþjóð seldur á útsölu

Höldum ró okkar og skoðum málið.

Hugsanlega hefur lokasetningu leiðtogafundarins í Brussel verið bætt inn fyrir tilverknað Breta eða Hollendinga en við vitum það ekki. Kannski er þessari viðbótarsetningu ætlað að minna á að Evrópusambandið ætli ekki að gefa út óútfylltan víxil um takmarkalausa hjálp heldur til að minna á að við Íslendingar eru í margs konar sambandi við alþjóðasamfélagið og verðum að hafa hliðsjón af því. 

Kannski eimir enn eftir af viðbrögðunum, sem ég varð vitni að erlendis við upphrópun íslensks ráðamanns  í sjónvarpi í byrjun þessa darraðardans, sem skilja mátti þannig að við ætluðum aldrei að borga neitt.    

Of mikið hefur verið um upphrópanir og æsingarkenndar aðgerðir í þessu máli. Nú er að skoða hverjar skuldbindingarnar eru sem um ræðir og hvernig þær tengist lausn málsins. 

Engum er hagur í því að rasað sé um ráð fram heldur verður að draga djúpt inn andann og íhuga sanngjarnar aðgerðir til þess að við vinnum okkur út úr vandanum með aðstoð nágranna okkar.

Aðgerðir alþjóðasamfélagins mega hins vegar ekki vera í anda handrukkunarinnar sem Bretar beita okkur þessa dagana. 

Vísa í bloggpistil minn um það efni.  

Ísland standi við alþjóðlegar skuldbindingar

M-H-M-H.

Stóreignir verða verðlausar í kreppu. Markaður fyrir lúxus skreppur saman. En sumir hlutir halda verðgildi betur en aðrir. Meðal þess er hugvitið, mannauðurinn. Margt nytsamlegt var fundið upp á verstu kreppuárunum 1930-40 og sumir gátu aukið tekjur sínar og skapað virðisauka á þeim grundvelli.

Stórbrotin skáldverk, listaverk og tónlist urðu til. Kreppan varð jafnvel til þess að nytsamir hlutir urðu til sem annars hefði kannski ekki verið fundnir upp. Neyðin kenndi naktri konu að spinna.  

Matar verður alltaf þörf, einnig húsaskjóls. Mannauður, menntun og menning eru undirstöður byggðar í landinu og dýrmæti heilsu og heilbrigði missir aldrei gildi sitt.

Úr þessu má lesa skammstöfunina M-H-M-H.

M=Matur. Íslendingar framleiða mat til sjávar og sveita og hvert starf við sjávarútfveg gefur þrefaldan virðisauka í þjóðarbúið miðað við hvert starf í álveri. 

H= Húsaskjól. Því miður var byggt svo langt umfram þarfir í "góðæri" skuldanna að lægð kemur á eftir. Betra hefði verið að fara sér hægara svo að eðlilegri þörf væri mætt áfram jafnt og þétt. En það mun jafna sig. 

M=Mannauður, menntun, menning. Þar liggja sóknarfærin til að halda mannauðnum í landinu. Áfram er þörf fyrir uppfræðslu og sköpunargáfu, menntun og menningu og störf sem tengjast þessu.

H=Heilsa og heilbrigði. Grundvallaratriði.

Hugum að þessu þegar við þurfum á endurhæfingu að halda eftir áföllin.  

 

Gott uppgjör hjá Google

Stærsta handrukkun heims.

Íslendingar voru kannski á fjármálalegum fíkniefnum og talsmaður okkar sagði það óþvegið framan í agndofa heimsbyggðina í sjónvarpi að við myndum ekki borga fíkniefnaskuldina. En viðbrögð Breta við því og ruddalegar aðfarir er varla hægt að líkja við annað grófa handrukkun þar sem hinn rukkaði er laminn svo til óbóta dag eftir dag , að með sama áframhaldi mun hann ekki getað borgað neitt.

Þegar sjávarútvegsfyrirtækin stöðvast vegna þessara aðgerða má líkja aðgerðum Breta við það að bóndi flái kindur sínar í stað þess að rýja þær. Þetta er svo ótrúlega lítilmótlegt og heimskulegt athæfi að það á ekki að láta Breta komast upp með það að sleppa frá þeim órefsað.

Þeim væri nær að beita hryðjuverkalögum á Bandaríkjamenn, sem áttu stærstan þátt í þessari fjármálakreppu heimsins og komu henni af stað.

En þetta er svipað fyrirbæri og í gamla daga þegar hjáleigubóndinn þorði ekki að lemja óðalsbóndann, heldur lét reiði sína bitna á vinnumanninum.  

Hryðjuverkalögin skemma fyrir

Baslsöm útgerð ljóss og skugga.

Fór í birtingu í morgun á gömlum smájepparræfli upp á flugvöllinn á Sauðármél milli Kárahnjúka og Brúarjökuls til þess að taka þaðan "minnsta jöklabíl á Íslandi," tuttugu ára gamlan tveggja manna Toyta Hilux pallbíl, sem ég hef haft þarna efra til taks  til að draga Örkina, ef fara þyrfti í lokasiglingar á lónum Kárahnjúkavirkjunar austan Snæfells.

Ég fór reyndar austur 19.-20. septembar á Fiat 126, til að ná mynd af drekkingu gróinna og fallegra áreyra Kelduár 20. desember, en hún gerðist um nótt og var að því leyti fyrir luktum rökkurtjöldum og náðist ekki á mynd. Ég kom fljúgandi ausur í fyrradag og lenti á flugvellinum eftir myndatökur af Hálslóni og svæðinu vestan við það þar sem enn eru jarðskjálftakippir. 

Ágætismaður, Helgi Haraldsson, fór með mig frá Kárahnjúkum inn á flugvöll og varð mér síðan samferða til baka. Ljósið í þessari ferð var eitthvert fallegasta vetrarveður sem ég hef fengið á þessum slóðum.

Í ljós kom að ventill lak á litla jeppanum og nú er ég kominn niður á Egilsstaði og er að leggja þessum gömlu druslum en færa eina þeirra til frá Mývatni til Egilsstaða í fyrramálið. Þetta stand í kringum Örkina er svona basl eins og gengur hjá útgerðarmönnum og ákveðinn sjarmi við það. 

Dapurlegra verður þegar Kelduárlón verður fyllt til fulls á næstunni og sex ferkílómetrum af fallegu landi með tjörnum, gróðurvinjum og hinu blátæra Folavatni með Vatnajökul og Snæfell í tignarlegri umgjörð sinni verður sökkt í aurugt lón.

Eins og ég hef lýst áður í bloggi er þetta "virkjun til einskis" svipað og "bridge to nowhere" Söru Palins í Alaska. Brú Palins liggur þó til um fjörutíu manna og kostaði ekki eyðileggingu náttúrverðmæta en Hraunaveitan austan við Eyjabakka er gersamlega óþörf.

Svo mikið vatn hefur verið og verður í Jöklu og Kringisá í hlýnandi loftslagi að þessar tvær ár hafa nægt fyrir Kárahnjúkavirkjun og vel það án þess að Jökulsá í Fljótsdal hafi veirð notuð.

Aðeins var notuð 25 metra  sveifla af 50 metrum mögulegum í Hálsóni í vor og kröftugt yfirfall á Kárahnjúkastíflu sýnir fáránleika þess að umturna ánum, gróðurvinjunum og fossunum á Hraununum austan Snæfells án þess að skapa eitt einasta megavatt. 

Þetta er jafnvel verra en bruðlið sem hefur leitt okkur þangað sem við erum komin. Verið er að ganga braut eyðileggingar á náttúru landsins til enda án þess að fá nokkuð í staðinn.    

 

Snýst um traust, en hvar finnst það?

"Stjórnmál snúast um traust" sagði Davíð Oddsson þegar hann var beðinn um að leggja mat á það hvort ákveðinn þingmaður ætti að segja af sér. Kannski ráðast kosningarnar á fulltrúum í Öryggisráðið að fleiri atriðum en trausti en þetta eru þó alþjóðastjórnmál.

Yfirlýsingin fræga um að við ætluðum ekki að borga og aðrir viðburðir sem hafa komið Íslandi á forsíður fjölmiðla í heiminum eru ekki traustvekjandi, heldur þvert á móti. Líklegast verður 5-600 milljónum sem varið hefur til kosningabaráttunnar sturtað niður í klósettið eins og svo mörgu öðru þessa dagana.

Ég lít ekki á slíkt sem stórt slys heldur nauðsynlega flengingu.

Og er það nokkuð slæmt? Kannski var það bara best að þetta og annað færi svona illa til þess að við eigum möguleika á að hreinsa til og koma endurnærð úr þeirri meðferð og endurhæfingu sem við þurftum greinilega hvort eð er meira á að halda en nokkru öðru.  

Hörð barátta um sæti í öryggisráðinu