Orðin "hratt kólnandi" sjást ekki lengur. En hve lengi?

Fyrir einu til tveimur árum var mikið um skrif á netmiðlum þess efnis að það væri lygi og bull að loftslag á jörðinni færi hlýnandi, - þvert á móti færi loftslagið jafnvel "hratt kólnandi". 

Þegar ég hitti einn af þeim, sem haldið hafa þessu fram og ég hef kallað "kuldatrúarmenn", sýndi þessi kuldatrúarmaðu mér meira að segja hrollvekjandi mynd af einhverri mestu aukningu hafíss á norðurskautinu, sem mum gæti, máli sínu til sönnunar. 

Á þessum tíma sáust mörg ummæli þess efnis að 40 þúsund manns, þar á meðal margir æðstu þjóðarleiðtogar heims og fjölmenn sendinefnd frá Íslandi, hefði myndað einhver stærsta hóp fífla og vitleysinga sem hefðu saman komið á einum stað, það er á Parísarráðstefnunni. 

Nýlega mátti meira að segja sjá grein í Morgunblaðinu þar sem niðurstöður alþjóðastofnana og nær allra sérfræðinga á þessu sviði voru léttvægar fundnar. 

Íslenska lýsingarorðið "heimskur" á við að mann, sem aðeins sér veröldina út frá því sem blasir við heima hjá honum þannig að sjóndeildarhringur hans markast aðeins af útsýninu heiman frá honum.

Nýkjörinn forseti Bandaríkjanna skipaði sér í hóp "kuldatrúarmanna" í kosningabaráttunni og taldi fásinnu að Bandaríkjamenn stæðu við Parísarsamkomulagið.

Hann gekk líka lengra í því að hafa allan fróðleik og alla möguleika í þessum fræðum að engu, því að hann bætti því við að jafnvel þótt loftslag á jörðinni færi hlýnandi væri það bara "allt í lagi, af því að það snjóar í New York."  

En sem kunnugt hefur hann átt heima og starfað þar.

Í hans augum virðist víðsýnið nóg sem fæst með því að standa á efstu hæð Trump-turnsins.

Þótt orðin "hratt kólnandi" sjáist ekki sem stendur, er aldrei að vita nema að þau birtist á ný ef hægt verður að eitthvert svæði á jörðinni þar sem til dæmis snjóar meira í einhverjar vikur en fyrr.

Það gerðist á svæði austast á mörkum Bandaríkjanna og Kanada í hitteðfyrra.

Kuldatrúarmenn draga meðal annars í efa að meðalhiti á jörðinni sé rétt reiknaður, af því að meira en 70% af hnettinum eru höf þar sem ekki eru veðurstöðvar.

Aðeins örlítil kólnun veðurfars yfir heimshöfunum geri meira en að vega upp hugsanlega hlýnun á meginlöndunum.  Og það sé ekki hægt að afsanna það að loftslag yfir höfunum hafi kólnað, af því að gögn um það séu ekki til! 

Þetta er svipað og þegar því hefur verið haldið fram að svonefnd Panaskjöl séu ekki til af því að þeir, sem fjölluðu um lekann af þeim, hafi ekki í höndum frumritin!

En með því að halda þessu fram er verið að segja að það sem íslenskir ráðherrar birtu og erlendir líka, svo sem David Cameron, séu rangar upplýsingar úr því að frumgögnin í skattaskjólunum séu ekki birt. 

En þá vaknar spurningin af hverju birti þetta fólk upplýsingar sem rímuðu við Panamaskjölin ef þau skjöl eru ekki til og eru tilbúningur alheimssamsæris, sem RUV stjórnar?

Hitabylgja á norðurskautinu

Æ,æ, þá verða "Hann heitir Róbert.." samtöl ekki lengur á boðstólum.

Ekki var ég fyrr búinn að segja í síðasta bloggpistli frá einum af þeim löggusamtölum, sem menn með réttan búnað gátu hlerað í den, en að ríkislögreglustjóri auglýsir aðgerðir til að dulkóða öll fjarskipti lögreglumanna. 

Lok, lok og læs og allt í stáli. 

Þar með lokast fyrir möguleika til að hlusta á dýrleg samtöl á borð "hann heitir Róbert og hún heitir Judy.." eins og sagt er frá í pistlinum. 

Öll fjarskipti dulkóðuð á næstunni

Hlerað löggusamtal í den: "Hann segist heita Róbert..."

Lítil saga úr Reykjavík fyrir nokkrum áratugum kemur upp í hugann þegar fréttir berast jafnt frá útlöndum sem hér innanlands af alls kyns hlerunum, svo sem af hlerunum á tetra-kerfi íslensku lögreglunnar og vitneskju Rússa um "krísu-handbók" NATO. 

Leigubílstjóri einn, sem hafði sopið marga fjöruna í akstrinum og fannst ekkert verra að geta hlerað það sem lögreglan var að gera, sagði mér þessa skemmtilega sögu fyrir mörgum árum, en á þeim tíma var hægt að ná sér í tæki eða skanna, sem gátu numið bylgjuna sem lögreglan notaði 

Bílstórinn heyrði um miðja nótt í tæki sínu að lögreglubíll, staddur við Sæviðarsund, kallaði í stöðina og sagði lögreglumaðurinn, sem kallaði að þeir hefðu handtekið ungan mann í afar annarlegu ástandi, sem hefði engin skilríki, vissi ekki hvar hann ætti heima og væri erfitt að fá út úr honum hvað hann héti. 

Hér á eftir er samtalið eða þær setningar sem leigubílstjórinn kvaðst hafa heyrt á bylgjnni. 

St: = stöðin.

Lb: = Lögreglubíllinn

 

St: Hvað heitir maðurinn? Spyrjið hann aftur að því. 

Lb: Bíddu aðeins. (Við manninn) Hvað heiturðu? 

St: Hvað segist hann heita?

Lb: Hann segist heita Róbert. 

St: Það er ekki nóg. Spurðu hann að fullu nafni. 

Lb: ( Við manninn) Hvað heiturðu meira en Róbert?

St: Já, hvers son er hann?

Lb: Hann segist heita Róbert, eh, (við manninn) hvað sagðistu aftur heita meira?

St: (Óþolinmæði í röddinni)  Já, hvað segist hann heita meira?

Lb: Hann segist heita Redford, (hikar), eh, Redford.

St: Hvaða bull er þetta?  Hann sagði áðan að hann héti Róbert.  

Lb: Já, en það er fyrra nafnið. Hann heitir líka Redford. Róbert Redford. 

St: Þetta er ekki nóg. Hverra manna er hann?

Lb: (Við manninn) Hverra manna ertu? Hvað heita foreldrar þínir?

(þögn)

St: (Vaxandi óþolinmæði í röddinni) Já, hvað heitir til dæmis mamma hans?

Lb: (Við manninn)  Hvað heitir mamma þín?

(þögn)

St: Hann hlýtur að vita hvað mamma hans heitir.

Lb: Hann segir að hún heiti Judy.

St: Judy?

Lb: Já, Judy. 

St: Judy? Bara Judy? Ekkert meira?

Lb: (Við manninn) Hvað heitir mamma þín meira en Judy? 

(þögn) 

St: Voðalega gengur þetta seint hjá ykkur. Hvað heitir mamma hans fullu nafni?

Lb: Eh, það er erfitt að skilja hann, en hann segir að mamma sín heiti Judy, eh, hérna,        Garland, eh, Judy Garland. Hann heitir sjálfur Róbert Redford en mamma hans heitir Judy    Garland. 

St: Það var mikið að það hafðist. Það var að koma hér inn félagi okkar sem kannast við kauða og farið þið með hann yfir á Klepp.  Hann hefur greinilega sloppið út. 

Rússar voru með „krísu-handbók“ NATO

Af hverju ekki Katrín eins og Steingrímur?

Steingrímur Hermannsson myndaði fjögurra flokka stjórn frá miðju út á vinstri 1988 með tæpustu aðstöðu á þingi sem um getur og tókst að halda henni á lífi þar til honum tókst að fá þingmenn úr Borgaraflokknum til að verða fimmti flokkurinn í stjórninni. 

Hún sat síðan út kjörtímabilið. 

Steingrímur var að sönnu afburða laginn verkstjóri með hæfileika til að fá menn til samvinnu. 

En hvers vegna skyldi Katrín ekki getað náð árangri eins og Steingrímur? 

Hún hefur hingað til getið sér gott orð fyrir lagni í persónulegum samskiptum og þess er að geta að á síðasta kjörtímabili var óvenju mikil samstaða meðal stjórnarandstöðuflokkanna fjögurra, sem rekinn var endahnúturinn á með fundinum í Lækjarbrekku í kosningavikunni. 

Viðreisn er í lykilaðstöðu eins og er varðandi það hvort þar á bæ verði frekar hallað sér að stjórn til vinstri eða til hægri.

Svo er að sjá að Bjarni Benediktsson hafi ekki treyst sér til að gefa nógu mikið eftir í Evrópu- og sjávarútvegsmálum, sem sterkustu og ríkustu bakhjarlar flokksins leggja mikla áherslu á.

Ef Katrín getur boðið Viðreisn betur, og nýtt tilboð kemur ekki frá Sjöllum, kann svo að fara að Viðreisn slái til varðandi stjórn til vinstri, því að aldrei er að vita hvort Framsókn verði tekin með í staðinn, ef Viðreisn verður ekki með.

Annars er taflið flókið og Framsókn enn að jafna sig eftir Panamaskjölin og framgöngu Sigmundar Davíðs allt til þessa dags.  

 

Fimm flokka stjórn raunhæf

Munur á de facto viðurkenningu og formlegri viðurkenningu.

Rússar háðu mannskætt stríð um miðja 19. öld vegna Krímskagans. Krímskaginn er í þeirra augum svipaður hernaðarlega séð fyrir þá og Floridaskagi er fyrir Bandaríkjamenn. 

Í Seinni heimsstyrjöldinni sem Rússar kalla "Föðurlandsstríðið mikla" var lífi milljóna manna fórnað vegna þessa hernaðarlega mikilvæga skaga. 

Nikita Krústjoff ofmat stöðu Sovétríkjanna gróflega þegar hann færði skagann úr Rússlandi yfir í Úkraínu 1964 á þeim forsendum að Úkraína væri kyrfilega bundin í Sovétríkin og að þetta skipti því ekki máli hernaðarlega séð. 

Það er skiljanlegt að fyrrum lýðveldi eða leppríki Sovétríkjanna líkt og Pólland, Búlgaría og Eystrasaltslöndin sækist eftir því að komast undir öryggisvæng NATO og ESB.

En hernaðarlega er og verður ómögulegt fyrir Rússa að sætta sig við hugsanlegar NATO herstöðvar í Úkraínu og á Krímskaga. 

Eða halda menn að Bandaríkjamenn myndu sætta sig við það að Kanada yrði aðili að efnahagslegu og hernaðarlegu bandalagi við Kínverja?

Formlega var innlimum Krímskagans brot á alþjóðalögum og sáttmála Sameinuðu þjóðanna, en því miður vega hernaðarlegir og efnahagslegir hagsmunir oft þyngra hjá stórþjóðum en lagalegt umhverfi. 

Þá tíðkast hjá þjóðum að tala um öryggishagsmuni, sem því miður byggjast oft á tortryggni og vantrausti þjóða í millum. 

Örlög griðasáttmálans við Hitler, sem gróflega var svikinn, kostaði Sovétríkin dauða 20 milljóna manna og því hafa Rússar ekki gleymt. 

Æðruleysisbæn áfengissjúklinga byrjar á því að það verði að sætta sig við það sem ekki er á valdi sjúklingsins að breyta. 

Það liggur í augum uppi að því verður ekki breytt að sinni að Krímskaginn verði undir rússneskri stjórn á meðan tortryggni er ríkjandi á þeim slóðum. 

Til er tvenns konar stig viðurkenningar í alþjóðastjórnmálum: Formleg viðurkenning og de facto viðurkenning. 

Síðarnefnda viðurkenningin felst í því að veita ekki formlega viðurkenningu en horfast í augu við ríkjandi ástand án þess að setja allt í bál og brand. 

Krímskaginn verður ekki frekar tekinn af Rússum en Florida af Bandaríkjunum nema eitthvað sérstaklega breytt andrúmsloft komi til. 

Fyrst verður að skapa slíkt andrúmsloft, og hljóðlát de facto viðurkenning getur verið hluti af því. 

Á móti er hægt að vinna að því að Rússland viðurkenni de facto að Eystrasaltslöndin séu í NATO, enda var Krímskaginn margfalt lengur undir rússneskri stjórn en Eystrasaltslöndin undir sovéskri stjórn. 

 

Ráðleggja Trump frá því að viðurkenna innlimun Krímskaga

Vilji er allt sem þarf og þá fylgja árangur og ánægja á eftir!

Ef litið er til samgangna á landi á jörðinni, kemur í ljós að þrátt fyrir stóraukið flug og siglingar eru hið daglega og hversdagslega snatt og borgarumferð lang stærsti þátturinn í útblæstri gróðurhúsalofttegunda og mengandi efna. 

Þar að auki skapar vaxandi bílaumferð stórfelldar umferðartafir sem krefjast firna dýrra lausna í formi akbrauta, mislægra gatnamóta og bílastæða. 

Þetta hefur komið margoft fram hér á síðunni en alveg þangað til núna hefur skort á hjá mér að fylgja þessu eftir sjálfur svo verulega munaði um það, og sem allra fyrst.  

En án þess að gera sjálfur svo að um muni það, sem verið er að hvetja aðra til að gera, verður málflutningurinn veikari. 

Að vísu var fyrsti bíllinn minn árið 1959 minnsti, ódýrasti, sparneytnasti og umhverfisskásti bíll á landinu. Allan tímann síðan hef ég leitast við að nota helst slíka bíla til persónulegra þarfa, en af fjölskylduástæðum á tímabili og vegna starfa á vettvangi, sem krafðist öflugri bíla, var árangurinn ekki eins augljós og hann hefði getað verið.

Ég hef að vísu ekið sem mest á minnstu bílum landsins, en ekki haft efni á því lengst af að hafa þá sem allra nýjasta. 

Fyrir tveimur árum gerði ég tilraun til að fá mér "rafbíl litla mannsins", Renault Twisy, en hafði ekki bolmagn til þess. Kannski tekst það síðar eða þá að flytja inn rafhjól, sem er aðeins ódýrara en kemst allt að 155 kílómetra á hleðslunni. 

Það var fyrir hreina tilviljun að ég datt niður á lausnina: Ég var að reyna að selja illseljanlegan bíl á bílasölu á Akureyri, þegar mér bauðst að skipta á honum og nýju rafreiðhjóli, sem kostaði 250 þúsund krónur.

Ég gerði það og ætlaði að selja hjólið hér fyrir sunnan af því að síðan ég hætti að hjóla á reiðhjóli 19 ára gamall, hafði ég smám saman fyllst af alls konar fordómum í garð hjólreiða.

Vegna anna dróst það í heilan vetur að ég gæti hjólað á hjólinu til þess að tryggja að það væri í lagi, þannig að þegar til átti að taka var rafgeymirinn orðinn nær ónýtur vegna notkunarleysis.

Hjólið var því óseljanlegt og ekki annað að gera en að sjá hvort hægt væri að lagfæra þetta.

 

Það tók nokkrar vikur í að reyna að auka drægi geymisins og á þeim tíma uppgötvaði ég, að alls kyns fordómar varðandi veður og fleira gagnvart svona hjólum höfðu brenglað sýn mína á þau.

Ég var síðan svo heppinn að detta niður á algeran snilling á þessu sviði, sem tókst að gera hjólið að fyrirtaks fararskjóta sem ég hef notað síðan allt árið í hverri einustu viku ef undan eru skildar nokkrar vikur, sem ég varð að halda að mestu kyrru fyrir eftir tvenn beinbrotaslys. 

Til að sýna fram á og sanna hina gríðarlegu umhverfislegu kosti svona farartækja var farið í fyrrasumar á rafhjólinu Sörla eingöngu fyrir rafafli þess sjálfs frá Akureyri til Reykjavíkur á innan við tveimur sólarhringum með orkukostnaði upp á samtals 115 krónur og 0 grömm í útblástur.  

 

Ódýrustu rafhjólin sem hvorki þurfa tryggingu, skráningu né opinber gjöld, hafa hins vegar þann galla, að þau fara hægar yfir en bílar og eru of hægfara fyrir flesta á lengri leiðum.

Eftir mjög ítarlega könnun á gervöllum flota rafhjóla og vélhjóla heimsins, datt lausnin upp í fangið á mér:  

Léttvélhjól, vespuhjól með 125cc bensínhreyfli. Eyðsla: 2,2 - 2,5 l./ 100 km og hámarkshraði yfir 90 kílómetra hámarkshraða hér á landi.

Nú er ég að nálgast 5000 kílómetra akstur á því um allt land á þremur mánuðum, þar af tæplega 3000 kílómetra úti á landi og sýnt var fram á kosti hjólsins í ágúst sl. með því að aka því á þjóðvegahraða frá Reykjavík til Akureyrar á 9 lítrum af bensíni upp á um 1900 krónur, halda síðan áfram hringinn og fara hann á brúttó 31 klukkstund með innifalin tvo stopp upp á samtals 9 klst auk stoppa til að taka bensín, ljósmynndir og kvikmyndir og setja inn á blogg og facebook.

Eldneytiskostnaður 6300 krónur fyrir 32 lítra. 

Nokkrar staðreyndir með samaburði við bíl konu minnar, sem er sá ódýrasti, einfaldasti og minnsti sem völ er á hér á landi:  

Eyðsla: 2,2 - 2,5 l./100 km,  þriðjungur af eyðslu bílsins.. 

Hámarkshraði vel yfir hámarkshraða á þjóðvegum. Sami hraði.

Þyngd: 130 kíló. 230 kíló með ökumanni, fjórðungur af þyngd bíls með ökumanni.

Verð: 450 þúsund krónur, bíllinn fjórum sinnum dýrari.

Viðhaldskostnaður og fjárfestingarkostnaður brot af því, sem kostar að eiga og raka bíl, einn strokkur á móti þremur/fjórum, tvö hjól í staðinn fyrir fjögur, getur staðið þversum í bílastæði fyrir framan eða aftan bíl.

Aldrei vandræði með stæði, aldrei vandræði í umferðarteppum, alltaf fljótara innanbæjar, tekur fimmtung af rými minnstu bíla á malbikinu.

Verður að vísu ekki notað eins mikið á tímabilinu desember-mars eins og rafreiðhjólið eða bíll, en samt er heildar ávinningurinn mjög mikill:  70% minnkun útblásturs í persónulegum notum mínum og margfaldur sparnaður.

Þetta er hægt!  Vilji er allt sem þarf, og þá fylgir ánægjan á eftir!  

 

P.S. Hjólið eða hjólin eftir atvikum eru notuð samhliða notkun bíls. Í mínu tilfelli bíls, sem er sáralítið ekið og þarf ekki að vera nýr eða kosta mikið. 

 

Parísarsamkomulagið of veikburða

Verður frestun ESB-málsins niðurstaða stjórnarmyndunarviðræðna?

Stundum þarf að víkja erfiðum og umdeildum málum til hliðar við stjórnarmyndanir. 

Stundum veldur þróun slíkra mála því að fresta verður framkvæmd þeirrar stefnu, sem sett hafði verið á blað í stjórnarsáttmála.

Gott dæmi um þetta er þegar ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks auk stuðnings þingmanna Alþýðuflokksins gerði varnarsamning við Bandaríkin 1951 sem fól í sér að bandarískt herlið settist að á Keflavíkurflugvelli, kom sér þar fyrir og reisti hernaðarmannvirki.

Þetta gerðist 1951 þegar stríð í Kóreu jók mjög hættu á nýrri heimsstyrjöld, enda lagði Douglas Mac Arthur yfirhershöfðingi liðsins, sem barðist við lið kommúnista, til að kjarnorkuvopnum yrði beitt.

Sem betur fór varð ekki af því, en staðan var mjög eldfim.

1953 lést Stalín, vopnahlé var samið í Kóreu, og svonefnd "þíða" í samskiptum kommúnistaríkjanna og Vesturveldanna hófst.

Á útmánuðum 1956 samþykktu vinstri flokkarnir ályktun á Alþingi þess efnis, að viðræður yrðu teknar upp um brottflutning herliðs Bandaríkjanna á Keflavíkurflugvelli.

Rökin voru þau að í ljósi bættra samskipta austurs og vesturs væri liðsins ekki þörf.

Haustið 1956 braust hins vegar út stríð í Miðausturlöndum og Rússar réðust með her inn í Ungverjaland og komu í veg fyrir að landið tæki upp hlutleysisstefnu og mildara stjórnarfar.

Þessi tíðindi komu róti á alþjóðastjórnmál og fyrirætlanirnar um samningaviðræður um brottför hersins hófust aldrei.  

Í síðari stjórnarmyndunarviðræðum þar sem Alþýðubandalagið átti aðild, fjaraði hermálið út var ekki einu sinni nefnt í stjórnarsáttmálum 1978, 1980 og 1988.

Þetta auðveldaði þessar stjórnarmyndanir og svipað kann að verða uppi á teningnum nú. 

Það er óvissa ríkjandi í málefnum ESB og almennt á Vesturlöndum, sem veldur því, að kannski verður það útgönguleið til að mynda ríkisstjórn að fresta málinu um sinn, annað hvort í einhvern tiltekinn tíma eða í ótiltekinn tíma, og sjá hvað setur. 

Undirskriftasöfnunin "Varið land" 1974 varð til þess að þegar vinstri stjórnir eftir það voru myndaðar, var hermálinu ýtt á undan sér. 

Ef andstaðan við inngöngu fer áfram vaxandi og þeim, sem vilja ganga í ESB, fer fækkandi, er kannski best að staldra við og fresta málinu um sinn. 

Finna einhverja leið, sem heldur málinu samt vakandi á meðan óvissuástand ríkir í Evrópu.

 

Vaxandi andstaða við inngöngu í ESB

Nauðsynleg "hringekja."

Gamalkunnugt og fyrirsjáanlegt fyrirbæri er í gangi í stjórnarmyndunarviðræðunum núna, stundum kallað "hringekjan" í gamla daga. 

Fyrirbærið felst oftast í því að formenn stærstu flokkanna, sem fyrrum voru Sjálfstæðisflokkur og Framsóknarflokkur, fá að byrja með umboðið til þess að þrautreyna óskamódel sitt.

Þetta er nauðsynlegt til þess að bakland eða grasrót flokkanna fái því framgengt að kröfur þeirra um sem minnstan afslátt frá stefnumálum verði virtar í myndun samsteypustjórnar.

Formennirnir, sem reyna stjórnarmyndun, verða að leggja sig fram, svo að þeir geti eftir tilraunina sagt að nú sé óhjákvæmilegt að leita nýrra leiða.

Vegna þess að ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks féll í kosningunum er það eitur í beinum hinna flokkanna, að endurreisa þá ríkisstjórn með því að bjóðast til að verða "þriðja hjól" undir ríkisstjórn, sem þeir eru báðir í, eins og Benedikt Jóhannesson orðaði það.

Hluti baklandsins eða grasrótarinnar í Vinstri grænum (eitt sinn kallað "villikettirnir") aftekur eins og er að fara í stjórn með Sjálfstæðiflokknum eftir að Panamaskjölin urðu opinber.

Katrín verður því fyrst að gera alvarlega tilraun til að mynda fimm flokka stjórn fyrrverandi stjórnarandstöðuflokka að viðbættum miðjuflokki.

Það er fyrst þegar slík tilraun mistekst, sem menn standa frammi fyrir því að þurfa að velja, hvort þeir vilji frekar minnihlutastjórn með þann vaxandi möguleika eftir því sem tíminn líður, að forseti Íslands myndi utanþingsstjórn.

Þá gæti svo farið að mynduð verði stjórn, sem nú er ómögulegt að mynda, en verði samt að veruleika þegar menn neyðast til að brjóta odd af oflæti sínu.   

Katrín á fund forseta á morgun

Mesta fylgishrun Pírata í langan tíma. Minnir á krata 1979.

Það hefur ekki gerst í háa herrans tíð að fylgi Pírata hafi minnkað jafn mikið og núna, eða um næstum því helming, í kringum 40%. 

Á sama eykst fylgi Vinstri grænna um fjórðung. 

Erfitt er að finna aðra ástæðu en þá að fyrirsjáanlegir erfiðleikar við stjórnarmyndun séu helsti áhrifavaldurinn. 

Þegar fylgi Pírata fór upp í 30% eða jafnvel meira, og var löngum í kringum 25% hefur það hugsanlega endurspeglað ósk stórs hluta kjósenda um eitthvað svipað og gerst hefur í Bandaríkjunum í kringum Trump og Bernie Sanders, - róttæk uppstokkun á stjórnmálakerfi, sem hefur misst traust kjósenda og valdið þeim vonbrigðum.

Þetta minnir dálítið á haustið 1979. 

1978 vann Alþýðuflokkurinn sinn stærsta sigur og komst upp í 22% fylgi í kosningunum um sumarið.

Flokkurinn sigldi á bylgju hugmynda Vilmundar Gylfasonar um róttæka uppstokkun stjórnmálanna.

Alþýðuflokkurinn varð síðan einn þriggja vinstri flokka til að mynda ríkisstjórn undir forsæti formanns þess flokks, sem mestu tapaði í kosningunum.

Í þeirri ríkisstjórn var hver höndin var upp á móti annarri frá byrjun og í september rufu kratar stjórnarsamstarfið með hvelli og settust í minnihlutastjórn með stuðningi Sjálfstæðisflokksins.

Uppskeran varð slæmt fylgistap í desemberkosningum 1979, enda hafði flokkurinn afrekað það að verða upp á náð tveggja höfuð andstæðinga sinna kominn í stjórnarsetu á aðeins rúmu ári.

Erfið stjórnarkreppa fylgdi þá, og nú virðist, eins og 1978 og 1979, vera lítil líkindi á stjórn án þess að annar hvor stjórnarflokkanna fyrrverandi sé þar með í gerðum, eða þá Viðreisn, sem er að stórum hluta afsprengi Sjálfstæðisflokksins.  

Píratar hafa með öllu hafnað því fyrirfram að mynda stjórn með Sjálfstæðísflokknum, en geta þar með ekki átt aðild að stjórn án þess að leitað sé á náðir annað hvort Framsóknar eða Viðreisnar. 

Sjálfstæðisflokkur og VG stærst

Leynimakk sem kostaði meira en sem nam sparnaðinum?

Það fór hljóðlega þegar þynnra malbik var lagt á götur í Reykjavík árum saman til að spara peninga. 

Fróðlegt væri ef reynt væri að komast að því hvað þetta kostaði mikið óþarfa tjón í viðgerðum, óhöppum og endurnýjun löngu fyrr og oftar en ella. 

Aldrei voru borgarbúar látnir vita um þetta eða spurðir álits en smám saman hefur vitneskja um þetta verið að síast út og til dæmis hefur það blasað við að malbik, sem lagt var á akstursbrautir og flugbrautir Reykjavíkurflugvallar fyrir meira en 15 árum hafa ekki þurft neitt viðhald á sama tíma sem holur hafa komið í stórum stíl í malbikið á götum Reykjavíkur og valdið bílaeigendum tjóni og haft óhöpp í för með sér.

Ástæðan var sú að jafn þykkt slitlag var lagt á flugvöllinn og krafist er erlendis, en þessar kröfur hins vegar hunsaðar við lagningu malbiks á gatnakerfið.

Í ofanálag hefur slitlagið sjálft löngum verið mun lakara efnislega séð en í öðrum löndum, líka til að spara peninga, og ótæpileg notkun negldra hjólbarða hefur aukið á slitið.

En sums staðar má sjá að þar sem umferð er lítil, svo sem á strætisvagnastöðvum, fer malbikið illa, rétt eins og á fjölförnum akbrautum.

Síbyljan um "séríslenskar aðstæður" sem geri gatnakerfið eins og svissneskan ost með djúpum vatnsfylltum eða krapafylltum hjólförum, er augljóslega langt frá því að vera sannfærandi.    

Þynnra malbik var lagt í Reykjavík