Einleikur, - hefur málað sig út í horn.

Í dag höfum við verið vitni að einstæðum einleik forsætisráðherra sem rúinn öllu trausti bæði hér á landi og um allan heim, gerir ekki svo lítið að ræða við eigin þingflokk né heldur samstarfsflokksins áður en hann hyggst beita ímynduðu valdi sínu algerlega upp á eigin spýtur til að berja bæði þessa þingflokka til hlýðni, heldur krefst þess af forseta Íslands að hann samþykki þennan einleik. 

Þingflokkarnir og forsetinn frétta af fyrirætlunum á facebook síðu SDG. 

Hann kemur á fund forsetann með ekkert í höndunum nema þann einbeitta vilja að rjúfa þing og boða til nýrra kosninga.

Margfalt og langvarandi vanmat hans á stöðu sinni ríður ekki við einteyming og með þessum einleik sínum hefur hann endanlega málað sig út í horn.

 

Hann áttar sig ekki á mismun stöðu hans nú og þeirra Ólafs Jóhannessonar 1974 og Tryggva Þórhallssonar 1931, og því síður á þeirri breytingu sem 24. grein stjórnarskrárinnar olli þegar hún var sett 1991.

Því fer hann verðskuldaða sneypuför til Bessastaða og segir "bless, bless" í útgöngunni.

Allt er þegar þrennt er.

Fyrst gekk hann út úr viðtalinu 11.mars og síðan gekk hann út úr viðtalinu við Ólaf Ragnar með orðunum "bless, bless."

Nú er að fullkomna þrennuna og ganga út úr forsætisráðuneytinu og finna sér önnur störf.    

Veitti ekki heimild til þingrofs

"Ekki margir", hvorki syðra né nyrðra?

Forsætisráðherra fannst ekki vera margt fólk á Austurvelli í gær þótt lögreglumenn og aðrir segðust aldrei hafa séð annan eins fjölda. 

SDG segir líka að það séu ekki margir á bak við vantraustsyfirlýsingu á hendur honum í Framsóknarfélaginu í langfjölmennasta bæjarfélagi heimakjördæmis hans. 

Heitustu stuðningsmenn hans á blogginu telja að fjöður hafi orðið að hænsnabúi í umfjöllun um mál Sigmundar, sem sé ómerkileg herför á hendur honum. 

Þó fjalla allir helstu fjölmiðlar heims áfram um þetta smáatriði. 

Fólk, sem er annt um að heiður lands og þjóðar verði reistur við, fyllti miðbæinn í gær til að kveðja forsætisráðherra en hann segir ekki einu sinni hafa íhugað að kveðja starf sitt. 

Minnir á gamansöguna af Frankó, einræðisherra Spánar, síðasta ævidag hans, þegar stuðningsmenn hann smöluðu fólki í garðinn fyrir framan herbergið hans, þar sem hann lá í hálfgerðu dái, og lét mannfjöldann hrópa: "Lifi Frankó! Lifi Frankó!" 

Það bráði nóg af Frankó þar sem hann var var að fara yfirum til þess að hann skynjaði þessi hróp og spurði: "Af hverju er fólkið að hrópa þetta?"

"Það er komið til að kveðja þig" var svarað. 

"Og hvert er allt þetta fólk að fara?" spurði Frankó. 

SDG gekk út úr frægu viðtali fyrir þremur og hálfri viku. Hvernig væri að hann færi að íhuga það að ganga út úr islenskum stjórnmálum um sinn? 

Hann er ungur og hefur ýmis ágæt áhugamál sem geta hjálpað honum til að ná áttum og verða þjóð sinni að gagni með því að horfa raunsæjum augum á stöðu sína og vinna úr henni í stað þeirrar firringar, sem meðal annars birtist í því að eiga lögheimili á eyðibýli á hinum enda landsins.

Hvað skyldu erlendir stjórnmálamenn, til dæmis forsætisráðherra Svíþjóðar, segja um það? 

Mjög hafi fjarað undan Sigmundi

Birta eftir svartnætti gærdagsins.

25 erlendar sjónvarpsstöðvar sýndu beint frá mótmælafundinum á Austurvelli í dag, hvernig metfjöldi, minnst 15 þúsund manns, eða álíka fjöldi, miðað við mannfjölda, og tæplega hálf milljón Svía hefðu sýnt hvernig hugarástand ríkir hjá þjóð, sem vill ekki að heiður hennar sé troðinn í svaðið, heldur vill reisa hann við.

Það var sama hvert litið var á Austurvelli um hálf sex í dag: Fólkið fyllti allan völlinn og flæddi út á næstu götur.

Myndirnar, sem teknar voru í fjórar áttir frá sama punkti, tala sínu máli.

En SDG sagði í firringu sinni og hroka að þetta væri ekki margt fólk.

Það minnti á ummæli Hoeneckers leiðtoga Austur-Þýskalands þegar hann sagði upp í opið geðið á fjölmennum mótmælafundi í Dresden rétt fyrir fall Berlínarmúrsins: "Þið eruð ekki þjóðin."

Ég hitti bæði áberandi Sjálfstæðismenn og Framsóknarmenn á Austurvelli í dag sem voru í hópi mótmælenda.

Framsóknarmaðurinn sagði að það sem nú blasti við væri í hrópandi mótsögn við hugsjónir síns flokks.

Ég vil benda á góðan og athyglisverðan bloggpistil Jóns Magnússsonar, fyrrum þingmanns Sjálfstæðisflokksins, um þetta mál, en hann vill að bæði formaður og varaformaður flokksins axli ábyrgð éins og forsætisráðherrann.

Forsætisráðherra Svíþjóðar sagði í sjónvarpsviðtali í kvöld að þar í landi yrði forsætisráðherra ekki sætt í stöðu sem væri sambærileg við stöðu Sigmundar Davíðs.

Þegar rætt var við tvo sjálfstæðisþingmenn í Kastljósi í kvöld vitnuðu þeir ekki aðeins í tilvist hins mikla fjölda á Austurvelli í dag heldur líka í simtöl og skilaboð sem þingmenn hafi fengið.

Meðal slíkra skilaboða var ályktun stjórnar Heimdallar, félags ungra Sjálfstæðismanna, og sjónvarpsviðtal við formanninn, sem var í hópi mótmælenda.

Síðan les maður hér á blogginu að hér sé aðeins um "hannaða atburðarás RUV" að ræða.

Mikill má máttur RÚV vera ef það stjórnar aðgerðum og fréttamati fjölmiðla um allan heim og ummælum sænsks forsætisráðherra í ofanálag.

Ég hélt fram á daginn í dag að í vændum væri jafnvel margra vikna andspyrna stjórnarmeirihlutans gegn því að horfast í augu við alvarleika málsins, sem er á forsíðum fjölmiðla um allan heim.

En loðin svör stjórnarþingmanna og hik Bjarna Benediktssonar og fleiri við að lýsa yfir stuðningi við forsætisráðherra, sýna að tvær grímur eru farnar að renna á þá.

Villum Þór orðaði það svo, að Kastljósþátturinn í gær, sem verjendur SDG segja að hafi ekki leitt neitt nýtt ljós varðandi málefni hans, hefði gerbreytt stöðu málsins.

Stífluð miðborg, aldrei séð annað eins

Rússland, fyrirmynd varðandi ríkisfjölmiðla?

Verjendur forsætisráðherra, sem fara enn hamförum yfir "ofsóknum" RÚV á hendur honum, geta bent á góða fyrirmynd um skikkanlega hegðun ríkisfjölmiðla, Rússland.

Raunar er einn þessara verjenda búinn að sjá, að erfitt hefði verið að komast það langt hér á landi að RÚV yrði hinn eini þeirra hundraða fjölmiðla, sem hafa fjallað um Panamaskjölin, sem segði sig frá málinu og fjallaði sem allra, allra minnst um það.

Þessi mikli verjandi SDG er búinn að finna það út að orðið banani eigi ekki við lönd skattaskjólanna i hugtakinu "bananalýðveldi" heldur sé þessu öfugt farið, orðið banani passi fyrst og fremst við fjölmiðla heimsins í nýju heiti, "bananafjölmiðlar."

Mikið hlýtur nú að líða mikil sælutilfinning um þennan orðhaga uppfinningamann að vita af því að í Rússlandi leynist fyrirmynd fyrir fjölmiðla, sem andæfi gegn "ofsóknum" á hendur ráðamönnum og þegi þunnu hljóði um mál eins og Panamaskjölin.  

Þegja þunnu hljóði um skjölin

Aftur komið 2012?

"Mig dreymdi´að það væri komið árið 2012..." var sungið fyrir hálfri öld. 

Nú má kannski snúa þessu við og syngja:

"Mig dreymdi´að það væri komið aftur 2012...?.

Árið 2012 vísaði nefnilega forsetinn í það að óvissutímar ríktu og að þess vegna gæfi hann kost á sér til áframhaldandi setu í embætti, en eftir atvikum gæti sá tími orðið tvö ár í stað fjögurra. 

Nú er komin upp óvænt og fordæmalaus staða í íslenskum stjórnmálum. Nýr flokkur nýtur um og yfir 35% stöðugs fylgis í bráðum heilt ár og svipuð ólga skekur þjóðfélagið og 2008 hvað varðar hinn siðferðilega hluta Hrunsins. 

Dæmalaus fjöldi frambjóðenda er kominn fram vegna komandi forsetakosninga og galli núverandi fyrirkomulags eru umræddir. 

Hafi verið mikil ástæða fyrir Ólaf Ragnar að hans mati að bjóða sig fram 2012 gæti niðurstaða hans allt eins orðið sú að þessu sinni, að bæta tveimur árum eða fleirum við setu sína á Bessastöðum með því að bjóða sig fram á svipuðum forsendum og 2012. 

Framboðsfrestur rennur ekki út fyrr en 21. maí, svo að hann hefur meira en mánuð til að velta málinu fyrir sér, og mánuður er langur tími í pólitík. 

Forsetinn flýtir heimför

Málið fjallar víst um uppgjör eða ekki uppgjör eftir Hrunið.

Afhjúpun og úrvinnsla úr Panamaskjölunum svonefndu eru rökrétt framhald uppgjörs Íslendinga og annarra þjóða við umhverfið, sem ól af sér efnahagshrunið 2008. 

Tilefni fundar við forsætisráðherra Íslands í Ráðherrabústaðnum var því rétt fram sett þótt nú megi sjá viðleitni til þess að væna Jóhannes Kr. Kristjánsson um að hafa tælt forsætisráðherra til þessa viðtal á fölskum forsendum. 

Íslenskir bankar komu sér upp hátimbraðri og flókinni spilaborg blekkinga og leyndarhjúps sem sprakk í loft upp haustið 2008. 

Þess vegna kom Hrunið 2008 flestum að óvörum og þess vegna var upptaka gagnsæis ein af forsendunum í rannsóknarskýrslu Alþingis fyrir því að koma í veg fyrir að þetta endurtæki sig. 

"Landsbankinn ráðlagði" voru lykilorð forsætisráðherrafrúarinnar í frásögn sinni af stofnun aflandsfélagins á Tortóla. 

Þótt spilaborgin mikla hryndi 2008 hélt starfsemin áfram af sama kappi og fyrr eins og ekkert hefði í skorist með lygilegu umfangi eins og glöggt kom fram í Kastljósþætti gærdagsis. 

Miðað við fólksfjölda voru Íslendingar afkastamestir allra þjóða í þessu efni og hafa nú öðlast heimsfrægð fyrir vikið, ekki minni en 2008. 

Að þessu leyti fór ekki fram neitt siðferðilegt uppgjör Íslendinga við aðfarirnar og aðferðirnar, sem bjuggu til Hrunið, heldur hefur komið í ljós að forsætisráðherrann var sjálfur flæktur í þessa starfsemi eftir að hann gerðist þingmaður og braust til forystu um það að vinda ofan af Hruninu.

Leyndi því fyrir þjóðinni sem treysti honum til þess verks að auka gagnsæi og hreinsa til.  

Uppgjörið svonefnda gerðist því bara á yfirborðinu á meðan undir niðri varð engin breyting á því fjármálasiðferði, ef siðferði skyldi kalla, sem hélt sínu striki undir merkjum erlendra "stjórnarformanna Íslands.". 

Hápunktur tíu mánaða vinnu

Málið snýst það hvort SDG hafi leynt hlutdeild í aflandsfélagi.

Nú í kvöld hafa menn haldið því fram hér á blogginu að í Kastljósþætti RÚV hafi forsætisráðherra verið ásakaður um skattaundanskot og jafnvel sagt að The Guardian hafi sýknað hann af öllu óheiðarlegu. 

En málið snýst ekki um þetta að svo stöddu, heldur um það hvort SDG hafi leynt Alþingi og þar með þjóðinni hlutdeild sinni í félagi í skattaskjóli þegar hann átti að gefa upp þessa aðild og koma hreint fram. 

Ekkert liggur enn fyrir um undanskot frá skatti og því snýst málið ekki um það nema annað komi í ljós. 

Viðtalið við Sigmund - orðrétt

Annað Hrun, fyrr og öðruvísi en búast mátti við.

Ísland hlaut þá vafasömu frægð 2008 að hér varð banka- og efnahagshrunið meira en í öðrum löndum.

Í viðreisnarstarfinu eftir Hrunið höfum við að vísu skapað okkur nokkurn orðstír fyrir árangur, en æ víða hefur samt mátt sjá merki um svipuð fyrirbrigði og skópu Hrunið.

Þess vegna hefur þeim áhyggjum verið lýst hér á síðunni að annað hrun væri í vændum.

En eftir einhvern mesta bombuþátt, sem í minnumm má hafa í sjónvarpi hér á landi nú áðan, er ljóst að orðið hefur annað hrun, fyrr en búast mátti við og með annarri birtingarmynd, -  þeirri, að nú teljumst við fremstir meðal þjóða hvað varðar þá miklu spillingu sem fylgir erlendum aflandssvæðum, hröpum á áliti á alþjóða vettvangi og hljótum af því vafasama frægð.

Þjóðarleiðtogi okkar er í vafasömum félagsskap með Pútín og Poroshenko og hvergi hafa verið stofnuð fleiri aflandssfélög miðað við fólksfjölda en á Íslandi.

Varaformaður Framsóknar lét sér hvergi bregða og sagði að engar nýjar upplýsingar hefðu birst varðandi Wintris-málið og virðast forystumenn flokksins ekki sjá neitt athugavert við gerðir forsætisráðherra.

Langt er síðan manni hefur samt liðið jafn illa yfir atviki á skjánum og í aðdraganda þess að hann gekk á dyr úr viðtali og vanlíðan hans skein af honum.

Teikna hefði mátt Gosanef á marga aflandssvæðaíslendingana þegar þeir reyndu að bjarga sér með undanbrögðum. 

Seldi hlutann degi fyrir breytingu á lögum

Gamalkunnugt bragð gagnvart fjölmiðlum.

Það er gamalkunnugt bragð þegar ráðamenn og fleiri vilja draga úr umfjöllun fjölmiðla um málefni,sem snertir þá, neita að koma í viðtöl.

Með því reyna þeir að þvinga viðkomandi fjölmiðla til að draga úr umfjölluninni eða jafnvel hætta henni, af því að annar aðili málsins vill ekki tjá sig og´þá er hætta á að fjömiðillinn guggni á þvi að halda umfjöllun áfram, vegna þess að þá verði hægt að saka hann um að tala alltaf við hinn aðila málsins.

Og þar með reynir sá, sem stundar viðtalabann, að gera fjölmiðilinn ábyrgan fyrir því hvernig málum er komið og snúa dæminu við.

Það eru margir áratugir síðan þetta bragð hætti að virka gagnvart fjölmiðlum og fjölmiðlafólki, sem hefur hafa bein í nefinu.

Í svona tilfellum er greint frá því að viðkomandi hafi ekki viljað koma í viðtal, jafnvel þótt upp komi skammir fyrir að vera "sífellt að tönnlast á því."

Það sem SDG segir í viðtali við mbl.is gæti hann verið búinn að segja fyrir löngu í viðtölum á RÚV ef hann nýtti sér boð um að koma þar í viðtöl.

Sjálfur sagði SDG í viðtalinu við sjálfan sig um síðustu helgi að ekkert væri siðferðilega athugavert við það að hann leyndi hagsmunatengslum sínum við kröfuhafa föllnu bankanna.

En síðan kvartar hann yfir því að talað sé við forstöðumann Siðfræðistofnunar Íslands um málið.

Kvörtunarefnin núna eru hin sömu að þessu leyti og í frægu viðtali við Gísla Martein í fyrra; að ekki sé talað við rétta menn.

En við hvern hefði freka átt að tala um siðfræðileg efni en forstöðumann Siðfræðistofnunar Háskólans? 

Fremur verið að hanna atburðarás

Barnaskapur og firring varðandi fjölmiðlun.

Nú má sjá áframhaldandi viðbrögð í stórum stíl við fréttaflutningi af aflandsfélagamálinu á netinu, meðal annars í athugasemd við frétt á mbl.is þar sem RUV er kallað DDRUV og ítrekuð krafan um að leggja Ríkisútvarpið niður.

Málið hófst reyndar ekki á RUV heldur með "fyrirbyggjandi" sókn á facebook-síðu konu forsætisráðherra þar sem talað var um Gróu á Leiti og reynt að gera lítið úr málinu.

Ráðherrann setti fréttastofu RUV þegar í viðtalabann og hafinn var upp mikill söngur um ósvífna og vítaverða "herferð" fréttastofu RUV á hendur honum, ríkisstjórninni og stjórnarflokkunum.

En setjum sem svo að RUV hefði hegðað sér í samræmi við kröfurnar um að þegja sem kyrfilegast um þessi mál alveg frá byrjun.

Þá væri RUV ekki með í samstarfi erlendra sjónvarpsstöðva og fréttamiðla klukkan 18:00 í dag þar sem farið verður samtímis í útsendingu frá mörgum löndum yfir stærsta gagnaleka þar sem skattaskjólaleikur háttsettra íslenskra ráðamanna yrði áberandi.

Til þess að andæfa þessu þyrfti að skrúfa fyrir möguleika landsmanna til að fylgjast með hinni erlendu umfjöllun á netinu, ekki hvað síst vegna þess að það myndi þykja fréttnæmt í þeirri umfjöllun, hvernig sjálfur ríkisfjölmiðillinn reyndi að aftra umfjöllun um málið hér heima.

Ef slíkt hefði orðið ofan á hefði það lýst firringu, sem virðist ríkja hjá þeim, sem hamast gegn eðlilegri umfjöllun fjölmiðla um svona stórt mál.

En firring getur ekki þrifist nema sem afleiðing af barnaskap varðandi nútíma fjölmiðlun og nútíma upplýsingamiðlun, sem þróast upp í áunna firringu.   

 

 

 

 

„Óásættanleg hegðun forsætisráðherra“