Er að verða vandlifað?

Nú má sjá að sumir reka upp ramakvein á netinu vegna þess að fólk með múslimatrú hefur fengið aðgang að húsnæði um sinn, sem Fríkirkjan í Reykjavík hefur nýtt, og þarf að fara yfir tvær götur til þess að komast á milli kirkju og þessa húss.

Svo er að sjá af skrifum þessum að gagnrýnendur telji þetta húsnæði jafngilda vígðri kirkju og að þess vegna sé fólgin í því saurgun, helgispjöll og einskonar innrás að aðrir en kristnir menn megi eiga afdrep í húsi þessu.

Ef haldið er áfram með þessa röksemdafærslu fer að verða vandlifað fyrir marga hér á landi.

Um allt land má finna mannvirki, samkomuhús, skóla, íþróttahús, o. s. frv. auk samgöngumannvirkja á borð við jarðgöng og brýr, sem hafa verið sérstaklega vígðar af prestum og lýst yfir blessun guðs kristinna manna á þeim.

Sem reyndar er hinn sami Guð og Gyðingar og Múslimar trúa á.  

Eru þá ekki helgispjöll og innrás í íslenskt kristið samfélag fólgin í því að aðrir en kristnir menn noti þessi mannvirki,  úr því á óvígt húsnæði, sem fara þarf yfir tvær götur frá Fríkirkjunni, geti talist saurgað og vanhelgað með því að aðrir en kristnir menn komi þar inn? 

Ég hef flutt skemmtiatriði og verið með dagskrár í þessu húsnæði, meðal annars fyrir samkomu kennara við Menntaskólann og í tengslum við kristilegar athafnir, svo sem brúðkaup.

Hvað, ef einhver kennari við M.R. er múslimi eða trúlaus eða einhverjir í brúðkaupinu eru ekki kristnir? Á að banna þeim aðgang? Og hvers vegna ætti að banna Gyðingum og Múslimum, sem trúa á sama guð og kristnir menn að fara með helgitexta þarna frekar en til dæmis Hindúa og Búddatrúarmenn sem ekki trúa á sama guð?

Er ekki dálítið vandlifað ef svona á að hugsa?

Múslimar með aðstöðu hjá Fríkirkjunni

Hjólreiðar eru lyf fyrir marga.

Hjólreiðar hafa þann kost að þær geta falið í sér þægindi og sparnað jafnframt því að vera afar heilsusamlegar.

Það er mikill kostur hve nálægt ákvörðurstað er hægt að komast á hjóli, jafnvel alveg inn að ískápsdyrum eða inn í skrifstofu. Þótt hjólið fari hægar en bíll, vinnst tími upp á móti vegna þessara þæginda, einkum í þéttbýlli hlutum höfuðborgarsvæðsins.

Eftir að reiðhjól með rafhjálp komu til sögunnar er fokin sú afsökun að hljólreiðar séu of erfiðar, of þreytandi, sumum um megn, og að fólk komi í svitabaði í vinnu eða á fundi ef það er á hjóli. Þannig er það ekki ef um rafreiðhjól er að ræða. " 

Auk þess fela þær í sér hressandi útiveru og allt tal um að rigning hamli hjólreiðum á ekki við á þeim tímum þegar hægt er að smella yfir sig laufléttum hlífðarfatnaði.

Ef menn geta ekki notað fæturna til að hjóla, til dæmis vegna meiðsla, en geta staðið í fæturna, eru á boðstólum litlar, léttar rafskutlur, sem hvorki þarf próf á né að borga tryggingar. Í flestum slíkum tilfellum á fólk erfitt með gang og er afar seinfært, og þá sparar hjólið bæði tíma og fyrirhöfn.

Í myndinni sést rafhjólið Perla í forgrunni, ágætt dæmi um þetta, á stórskemmtilegri samkomu, sem nýstofnuð samtök, "Rödd náttúrunnar", héldu í húsakynnum forsetaframboðs Andra Snæs Magnasonar, fyrir viku. Á morgun klukkan 17:00 verður blásið þar til rapptónleika í fjáröflunarskyni.

Eftir rúmt ár á hjóli telst mér til að innan við tíu dagar hafi verið með veður sem hamlaði för á hjóli. Það eru um 3% daganna.

Vegna slits í hnjám hef ég ekki hlaupið í ellefu ár nema einstakan stuttan sprett, en þess í stað hlaupið upp stiga, sem felur í sér allt öðru vísi álag á hnén en hlaup á jafnsléttu eða undan brekku.

Þegar hæfilegt álag á hnén bættist við með hjólreiðunum var það reynsla mín, gagnstætt því sem ég hafði óttast, að ég varð heldur skárri í þeim en ekki verri en ég hafði verið áður.

 

„Það er lyf fyrir mig að hjóla“

Mörg íslensk lög eru á heimsmælikvarða.

Íslenska þjóðin er álíka fjölmenn og þúsundir lítilla borga um víða veröld. Það er líkast til aðalástæðan fyrir því hve fá af bestu dægurlögum okkar hafa orðið þekkt erlendis.

En með góðu gengi íslensks tónlistarfólks víða um lönd hfur opnast möguleiki til þess að bestu lög íslenskra tónskálda hljóti verðskuldað brautargengi, því að það besta hjá Íslendingum á þessu svið gefur ekkert eftir því besta erlendis, jafnvel þótt aðeins sé sunginn íslenskur texti með þeim.

Ef vel tekst til með enska þýðingu eða jafnvel alveg nýjan enska texta, ættu líkurnar á góðu gengi að aukast.

Vor í Vaglaskógi heillar í USA

Hittingur í lagi.

Tilboð Björgvins Halldórssonar varðandi jólatónleika hans er nýstárlegt og frumlegt eins og margt sem honum dettur í hug.

Í hug kemur smásaga af heimapartíi sem einn af allra þekktustu hljómlistarmönnum þjóðarinnar hélt, þar sem Björgvin var meðal gesta.

Ákveðið var að panta pítsur og þegar bjallan hringdi, ætlaði húsráðandi til dyra.

En Björgvin stóð upp, og vildi fara til dyra. Það þótti húsráðanda sérkennilegt og afþakkaði boðið.

En Björgvin sat fastur við sinn keip.

"Af hverju ættir þú að fara til dyra en ekki ég?" spurði partíhaldarinn.

"Jú, sjáðu til," svaraði Björgvin, "hugsaðu þér 18 ára pítsusendil, sem heldur á pítsum og hringir dyrabjöllu og sjálfur Elvis kemur til dyra."

Geta borgað meira og hitt Björgvin

Hægt að þróa flugvöllinn og bæta missinn.

Þegar horft er á hvernig helstu íbúðarhúsin á Hliðarendareitnum er raðað sem næst brautarenda NA-SV brautarinnar en autt svæði haft fjær, sést að með því núa þessu við og hafa húsin næst Hringbrautinni en vellina nær hefði verið hægt að sætta sjónarmið.

Það er hins vegar hægt að bæta fyrir missi brautarinnar með því að færa hana til og lengja hana í áttina að Skerjafirði.

Og hægt er að þróa flugvöllinn til samræmis við það hvað staðsetning hans er góð hvað varðar það að gera A-V brautina að aðalbraut vallarins með því að lengja hana til vesturs.

Gríðarlegur léttir eftir 11 ára baráttu

Hvað, ef maður gerði sjálfur sitt eigið læknisvottorð?

Mætti ekki spara mikla peninga ef maður gerði bara sitt eigið læknisvottorð og framvísaði því við endurnýjun öku- og flugmannsskírteina?

Prófaði til dæmis sjálfur sjónina og heyrnina, tæki púlsinn og skilaði inn hjá lögreglustjóra og Samgöngustofu?

Álverin á Íslandi velta hundruðum milljarða króna og eitt þeirra kemst undan að borga tekjuskatt af arðinum, sem fluttur er úr landi.

Miðað við þetta umfang mætti ætla að það ætti að vera til einhver peningur til að standa straum af umhverfisvöktun þessara stórfyrirtækja.

En því er nú ekki að heilsa. Fyrirtækin sjá sjálf um vöktunina og mælingarnar, sem þarf að gera.

Útilokar ekki offitu sem orsök veikindanna

Sérkennilegt ástand á þessu sviði afbrota.

Ég hef nokkrum sinnum orðið fyrir því að stolið hefur verið frá mér verðmætum á býsna óvenjulegan hátt og jafnvel ótrúlega bíræfinn.

Í öll skiptin hef ég ekki aðeins leitað til lögreglunnar heldur reynt að upplýsa málin sjálfur.

Ég var svo nálægt því að upplýsa bíræfinn þjófnað á bíl mínum af stæði á bílasölu fyrir nokkrum árum, að ég var með nöfn viðkomandi í hendi.

En fingrafar, sem gat orðið lykilatriði í málinu, reyndist ekki alveg nógu skýrt.

Og stuldurinn á bakpoka mínum inni í sjálfum Landsbankanum, aðalbanka, sl. haust, með fjölda vitna í návist öryggisvarðar og með skýrri mynd í öryggismyndavél, var sérstaklega bíræfinn en er samt óupplýstur.

Það, sem er athyglisverðast, finnst mér hve furðu margir virðast þekkja hina ýmsu afkima og afbrigði í "undirheimunum" ótrúlega vel.

Sérhæfing þjófa og þjófagengja virðist vera mikil.

Og við ófullkomnar kannanir mínar hefur komið í ljós, að það skolast til manns ýmis konar vitneskja eftir óhefðbundnum leiðum, ef nota má það orð.

Ekki síst virðist þetta eiga við í fíkniefnaheiminum.

Um þetta gildir viðkvæði við brag, sem Brynjólfur Jóhannesson flutti hér í gamla daga:

 

Svona gengur það  / 

og svona er það.  /

Allir vita það /

en enginn sér það.

Mál gegn lögreglumanni fellt niður

Kaldársel, - ómetanlegur uppeldisstaður.

Eftir því sem árin líða verður mér æ ljósara, hve gagnger áhrif það hafði á mig sem dreng á aldrinum 7-9 ára að fá að vera þrjú heil sumur í sumarbúðum KFUM og KFUK í Kaldárseli.

Við ána sjálfa og þegar komið var yfir hana, var ævintýraland, sem svalaði þrá fyrir upplifun og þekkingu á náttúrunni á morgni lífsins.

Þarna varð ég hraunavinur fyrir lífstíð. Veran í Gálgahrauni meira en sextíu árum síðar var engin tilviljun. Ég var nýbúinn að læra að lesa fyrsta sumarið og landakort af Íslandi og Jörðinni í Símaskránni urðu til þess að þessi bók varð í raun áhrifamesta bókin, sem ég hef lesið.

Á vegg í skálanum í Kaldárseli hékk kort í skalanum 1:10.000 sem ég skoðaði á hverjum degi síðari tvö sumrin, sem ég var þar, og árbækur Ferðafélagsins hjá ömmu og afa voru náma fyrir ungan nörd.

Þegar aðrir feður gáfu sonum sínum leikföng, gaf pabbi mér íslensk landakort.

Það eru aðeins 6 kílómetrar frá byggðinni í Hafnarfirði suður í Kaldársel, og það sýnir mikla þröngsýni að láta svo stutta vegalengd koma í veg fyrir að börn fái að njóta þeirrar gersemi sem Kaldársel og nágrenni þess er.

Miðað við það að undir sjálfri ánni á yfirborðinu rennur stærsta bergvatnsá á svæðinu frá Hvalfjarðarbotni suður um gervallan Reykjanesskagann, er sorglegt að sjá hvernig Kaldá þornar oft upp á yfirborðinu vegna þess hve á hana er gengið af Vatnsveitu Hafnarfjarðar.

Þegar áin er vatnslaus fer stór hluti gildis Kaldársels út í veður og vind.

 

Óánægð með lokun deildar í Kaldárseli

Breiðholtið er nálægt Ártúnshöfða, Mjódd og Smára.

Breiðholtshverfi verður æ betur í sveit sett gagnvart verslun og þjónustu með hverju árinu sem líður. Hverfið liggur að viðskipta- og iðnaðarsvæði í Mjódd og Smiðjuhverfi í Kópavogi og liggur líka að Smárahverfinu í Kópavogi, sem fer vaxandi ár frá ári.

Til norðurs er ekki langt að fara yfir á Ártúnshöfða, sem á framtíðina fyrir sér vegna nálægðar sinnar við stærstu krossgötur landsins, þar sem þjóðleiðin frá öll landsbyggðarkjördæmunum liggur sker þjóðleiðina frá Suðurlandi allt vestur á Seltjarnarnes.

Hækkandi fasteignaverð í Breiðholti speglast af þessu.  

Breiðholtið sker sig úr

Hagráð, - blessuð sé minning þess.

"Landið var ferlega flott  /

og fannhvítar kalskemmdasveitir. /

Hermann var heiður og blár, /

Hagráð var skínandi svart." /

 

Ofangreindar línur voru hluti af kersknisútgáfu af "Ísland farsælda frón" sem ég flutti í orðastað Gylfa Þ. Gíslasonar á sjöunda áratug síðustu aldar undir heitinu "Íslands síspælda stjórn."

Þarna er minnst á svonefnt Hagráð, sem eins og nafnið bendir til, átti að gegna svipuðu hlutverki og fyrirhugað Þjóðhagsráð nú.

Þetta var flutt á árunum 1967 og 68 þegar gengi krónunnar var fellt tvisvar all hressilega vegna stórfellds aflabrests og gengisfalls enska pundins og "Hagráð var skínandi svart".  

Af núlifandi Íslendingum man kannski Jóhannes Nordal best eftir þessu fyrirbæri, tilgangi, starfi og andláti. Gott ef hann var ekki í Hagráði.

Hagráð var kannski ágæt hugmynd út af fyrir sig og gerði svo sem engan óskunda, svo að ég muni eftir, var líklegast ágætis umræðuvettvangur.

En á fyrri hluta sjöunda árartugarins reyndist beint og náið persónulegt samband milli Bjarna Benediktssonar forsætisráðherra og Eðvarðs Sigurðssonar, formanns Verkamannafélagsins Dagsbrúnar kjölfesta og drifkraftur efnahagsstefnunnar og þurfti ekkert Hagráð til.

Tvisvar var gert svonefnt júlísamkomulag, 1964 og 65, sem voru tímamótagerningar og réðu lang mest um framvindu efnahagsmála á þessum árum.

Hagráð leið hljóðlega út af án þess að gera neitt ógagn eða sjáanlegt gagn, dó hægum og farsælum dauðdaga, og hafi farið einhver útför fram, fór hún fram í kyrrþey.

Blessuð sé minning þess.

Greinir á um Þjóðhagsráð