Dýr tilraun, ömurlegur endir.

Skömmu fyrir dauða Keikós heimsótti ég hann þar sem hann lá í sjónum í Halsa (ekki Helsa eins og stendur í tengdri frétt) í Noregi, sem er hérað á ströndinni á milli Þrándheims og Álasunds. 

Hvalurinn hafði að vísu synt þangað alla leið frá Vestmannaeyjum, en leitað til nándar við menn, úr því að hann var kominn þarna að landi í stað þess að lifa eðlilegu lífi úti í hafinu.

Maður skynjaði harmsögu þessa merkilega dýrs þar sem það lá þarna og virtist búið að missa eðlilega lífslöngun.

Ég gerði sjónvarpsfrétt um þetta sem var hin síðasta um Keikó meðan hann var á lífi.

Tilraunin með Keikó var feiknarlega dýr, eins og sést á því, að þotu, sem er meira en tvöfalt stærri en stærri gerðin af Boeing 757 vélum Icelandair, þurfti til að flytja Keiko til Íslands.

C-17 er næstum því eins og stór og minni gerðir Boeing 747 breiðþotnanna og óviðjafnanleg flugvél.

Geta hennar er slík, að þetta flykki, 250 tonn fullhlaðin og með 77 tonna burðargetu, getur lent í Vestmannaeyjum og hafið sig þaðan á loft, og sömuleiðis á fjölda flugvalla á Íslandi, meira að segja á Sauðárflugvelli á Brúaröræfum og á stystu braut Reykjavíkurflugvallar.

Tilraunin með Keikó var eitt besta dæmið um það þegar mál er blásið upp með öllum tiltækum ráðum fjölmiðla- og skemmtanastarfsemi heimsins.

Þegar skærasta rokkstjarna þeirra tíma, Michael Jackson, lagðist meira að segja á sveif með áróðrinum í flutningi hins stórkostlega kvikmyndalags "Free Willie" sem að sjálfsögðu var sett á magnað tónlistarmyndband, var ekki að sökum að spyrja.

Þessi dýra tilraun til að sanna afar vafasama kenningu var þó ekki alveg til einskis, því að nú geta menn lært af henni til þess að gera ekki fleiri mistök af þessu tagi, auk þess sem hún hefur aukið á skilning manna og þekkingu á eðli og lífi dýra.  

Munu líta til máls Keikós

Einhver besta dagskrárhugmyndin í langan tíma.

Þátturinn "Orðbragð" er einhver besta dagskrárhugmynd, sem ég man eftir. Og spurningin vaknar: Af hverju datt engum þetta í hug fyrir langalöngu? 

Ég var að vísu einu sinni með alllangt uppistand í sjónarpi út af aðeins einu íslensku orði: "Mál". Átti auðvitað að kveikja á perunni og víkka þetta út upp í þátt. Gerði það ekki. Asni.

Bragi Valdimar og Brynja eru eins og fædd í hlutverkin. Bragi er enda snillingur í textagerð og meðferð ástkæra ylhýra. Og Brynja pottþétt að vanda. 

Orð geta gert svipað gagn og verkjatöflur eða lyf. Dæmi um það er nýyrði, sem varð mér til mikils léttis eftir að búið var að skera þrívegis upp uppslitin hné mín og ég var stundum ansi aumur í hnjánum.

Þetta nýyrði er lýsingarorðið "sárhnjáður". Í hvert skipti sem ég ætla að fara að vorkenna sjálfum mér og bölva ástandi hnjánna þarf ég ekki annað en að nefna orðið "sárhnjáður" upphátt eða í hljóði og það gerbreytir ástandinu til sálar og líkama. 

Til hamingju með flotta byrjun, BOBarar! BOB er skammstöfun fyrir Bragi og Brynja, samanber RUV.  

„Nýja yfirgnæfan mín er alger tæfa“

Mannsheilinn er mesta auðlindin.

Það er það skammt síðan Íslendingar komu út úr torfkofunum, að það er engu líka en stór hluti ráðamanna og þjóðarinnar sé enn að skoða sig um á bæjarhlaðinu og ekki enn komnir yfir þann tímabil breytinganna í nútímaþjóðfélag, sem fól í sér þá einu lausn að framleiða eitthvað hráefni, sem hægt væri að mæla í tonnnum. 

Sem þýddi verksmiðjusamfélag.

Dæmi um þetta er vinur minn einn á aldur við mig sem fór fyrir nokkrum árum um Noreg í fyrsta sinn og skrifaði um það lýsingu í tímarit eiitt þegar hann kom heim.

Af því að ég fór á sínum tíma margar ferðir um þveran og endilangan Noreg var ég spenntur fyrir því hvernig hann upplifði landið og kjör og þjóðlíf Norðmanna.

Er skemmst frá því að segja að frásögnin fjallaði nær eingöngu um það hvernig hann ferðaðist á milli verksmiðja af ýmsu tagi sem framleiddu vörur úr málmum eða trjáviði, auk þess sem verksmiðjubæirnir út af fyrir sig virtust heilla hann óskaplega.

Eina náttúrufyrirbrigðið sem hann minntist á var fjallið Gausta, hæsta fjallið í suðurhluta landsins, ekki vegna þess að þar væri vinsælt ferðamanna svæði eða fjallið merkilegt, heldur aðeins vegna þess að það sást frá verksmiðjubænum Rjukan, sem hann skoðaði að sjálfsögðu í tætlur.

Norsku firðirnir, eitt af sjö helstu náttúruundrum Evrópu, fóru alveg fram hjá honum.

Morgunljóst er að þessum manni hefði aldrei dottiið í hug að skoða tölvuleikjafyrirtæki eða stoðtækjafyrirtæki sem byggð eru á hugviti fólks ef slík fyrir tæki hefði verið að finna í Noregsferðinni.  

Þurfa að bæta við sig 100 manns

Af sem áður var.

Sú var tíð að þegar nefna þurfti einhvert allsherjar hundsrass heims kom nafn Íslands oft fyrst upp í hugann. 

Dæmi um það er þegar menn voru erlendis lækkaðir í tign eða fjarlægðir kurteislega með því að senda þá í erindi til Íslands.

Þegar Malenkov, sem var í forystu Sovétríkjanna erftir lát Stalíns, féll í ónáð hjá Krústjoff fékk hann að vísu ágætis embætti, sem forstjóri Raforkuvers, en sá hængur var hins vegar á að verið var í Síberíu.

Síbería hafði greinilega á sér svipaðan blæ og Ísland á Vesturlöndum.

Nú er öldin önnur hvað Ísland snertir, þótt Síbería haldi sínu að mestu.

Héðan hverfur bandarískur embættismaður og finnst það hafa verið forréttindi að hafa fengið að gegna embætti hér á landi.

Og frægasta fólkið erlendis á öllum sviðum mæra landið og og kynni sín af því.  

„Bless og takk, Ísland“

Best flugtækni- og flugveðurslega, en mörg ljón í veginum.

Um 1960 var uppi mikil umræða um flugvöll á Álftanesi. Aðalástæðan var gott rými og það að þetta var og er flugtæknilega og flugveðurslega séð besta flugvallastæði á landinu.

Hannibal Valdimarsson samgönguráðherra 1971 til 1974 sló þessa hugmynd út af borðinu.

2001 fjallaði ég um þennan möguleika og fékk leyfi forseta til að lenda FRÚnni á hugsanlegu brautarstæði, túni, og fara aftur í loftið. Er það eina skiptið sem vitað er til að flugvél hafi verið lent á Bessastöðum.

Það var reyndar í samræmi við það að hafa sagt að í hugsanlegu framboði til forseta gæti ég gefið kjósendum það loforð að ef ég næði kjöri gæti ég orðið eini forsetinn í heiminum, sem gæti farið á forsetaFRÚnni um allt land og lent henni við forsetabústaðinn.

En mörg ljón yrðu í veginum. Aðflug og fráflug frá n-s braut yrði yfir byggðina í Garðabæ. Sem er svipað fyrirbæri og það að langalgengasta aðflug að aðalbraut Hólmsheiðarflugvallar yrði yfir Vogahverfi og Grafarholtsbyggðina.

Aðflug og fráflug frá na-sv braut Bessastaðanesflugvallar yrði rétt fyrir vestan forsetasetrið, en þó ekki nær því en núverandi aðalbraut Reykjavíkurflugvallar er frá Hótel Sögu.

Á flugvallarstæðinu er eitthvert mesta fuglalíf á suðvesturhorninu og fjaran er hluti af friðun Skerjafjarðar. Samþykki fjögurra sveitarfélaga þarf til að aflétta henni.

Auk þess myndi flugvöllurinn kalla á vegtengingar yfir Skerjafjörð og líka snerta friðunarsvæðið og samþykki margra sveitarfélaga.  

Ef sjúkrahús yrði sett niður fyrir vestan flugvöllinn yrði vegalengdin þaðan að þungamiðju íbúðabyggðar og atvinmuhúsnæðisbyggðar á höfuðborgarsvæðinu 12 kílómetrar.

En ef á annað borð á að skoða öll flugvallarstæði á auðvitað að skoða þetta líka.

 

Ánægjulegir dagar á Bókamessu.

Í dag og á morgun er svonefnd Bókamessa í Ráðhúsinu frá klukkan eitt til fimm.

Það var gaman að vera þarna í dag, hitta fullt af fólki og aðra höfuna, árita og spjalla. 

Óskar Magnússon var þarna við hliðina á mér með sína fyrstu skáldsögu og gaman að árna honum heilla með hana, en ég með mína elleftu bók, en hef áður skrifað tvær skáldsögur.

Bókin "Manga með svartan vanga - sagan öll" er í raun ný bók, því þótt hún sé að meirihluta lítt breytt frá bókinni "Manga með svartan vanga", sem kom út fyrir réttum 20 árum, eru í nýju bókinni 60 nýjar blaðsíður sem dýpka svo mjög og bæta eldri söguna vegna fjölmargra nýrra upplýsinga um  Möngu, Ásdísi skáldkonu frá Rugludal, systrunum í Baslhaga og fjölda annarra magnaðra persóna, að eldri bókin er í raun orðin úrelt.

Í stórum hluta þessara 60 blaðsíðna breytist bókin úr heimildarit í heimildaskáldsögu til þess að varpa nýju og betra ljósi á líf Möngu á milli tvítugs og fertugs þegar hún barðist fyrir frelsi til að fá að njóta gáfna sinna og þekkingar og lifa með reisn.  

Af því að það sést ekki á myndinni á mbl.is, var Óskar ekki aðeins í rauðköflóttum jakka á Bókmessunni í dag, heldur í rauðum buxum og því uppáklæddur á sinn hátt.

Og næst við mig var líka minn gamli vinur, Sveinn Einarsson, með sitt merka og mikla rit um Guðmund Kamban.

Raunar eru bækur okkar beggja með sama þema: Að varpa skýrara ljósi á og rétta hlut merks fólks, sem ekki naut sannmælis hjá samtíð sinni.   

Fyrstu skáldsögunni fagnað

Spaugstofan með dulræna hæfileika?

Í kvöld var Spaugstofan með það í hálfkæringi að lögreglumanni, sem var orðinn óþægilegur við að hnýsast í vafasamt athæfi var hótað með því að allir handrukkarar landsins yrðu á eftir honum ef hann makkaði ekki rétt.

Þátturinn var að sjálfsögðu gerður áður en tengd frétt birtist á mbl.is um að handrukkari hefði bankað upp á hjá lögreglumanni og komið til átaka þar.

Stundum getur veruleikinn sjálfur staðið skáldskap og gríni jafnfætis.

Nema að Spaugstofan sé orði forspá og með dulræna hæfileika?  

Handrukkarar bönkuðu hjá lögreglu

Hvernig getur "eitthvað annað" bjargað neinu?

Fyrir tæpum aldarfjórðungi var hrópað fyrir norðan að álver við Eyjafjörð yrði að rísa þar til að "bjarga Eyjafirði" frá því að fara í kaldakol. Ástæðan var sú að vegna hnignunar og hruns Sovétríkjanna lagðist útflutningur iðnaðarvöru frá verksmiðjum samvinnufélaganna á Akureyri af, SÍS fór á hausinn og vá var fyrir dyrum. 

Til að bjarga Eyjafirði kom mönnum ekkert annað í hug en framleiðsla á hráefni með góðu eða illu.

"Eitthvað annað" kæmi ekki til greina.

Niðurstaðan varð samt sú að þegar neyðst var til að söðla um fyrir norðan, Akureyri gerð að háskólabæ og allskyns frumkvöðla- og nýsköpunarstarf skaut rótum, varð árangurinn sá að Eyjafjarðarsvæðið og Norðausturland blómstraði og hrunárin 2008-2011 var þetta eina landsbyggðarsvæðið þar sem fólki fjölgaði á sama tíma sem fækkaði annars staðar á landsbyggðinni, þótt ekkert væri þar álverið.

Frá því í Hruni og til þessa dags hefur verið sunginn hávær söngur um það að álver yrði að rísa í Helguvík "til að bjarga Suðurnesjum."

Meira að segja hefur verið gefin út yfirlýsing ríkisstjórnarinnar um að álver verði að rísa og til þess að svo megi verða er stefnt að því að skipta um fólk í stjórn Landsvirkjunar svo að hægt verði að fara aftur til 1995, lækka orkuverðið nógu mikið til að "orkufrekjur iðnaður" (mesta orkubruðl, sem mögulegt er) fáist til að kaupa orku á "lægsta orkuverði í heimi" eins og sett var fram í bænaskjali til stóiðjurisa heimsins fyrir 18 árum.  

"Eitthvað annað" komi ekki til greina.

Fréttin "hratt hefur dregið úr atvinnuleysi á Suðurnesjum" hlýtur að röng miðað við þennan söng. Hvernig getur "eitthvað annað" bjargað neinu?

Þá vill það gleymast að nú um stundir vinnur minna en 1% vinnuafls landsins í álverum, og að jafnvel þótt bætt sé við "afleiddum störfum" eru þetta ekki nema 2% vinnuaflsins, - 98% er "eitthvað annað."

Og jafnvel  þótt öll orka Íslands yrði sett í álver myndu innan við 2% vinnuaflsins fá vinnu í álverunum og minna en 5% samtals með öllum mögulegum afleiddum störfum.

Sem þýðir að minnst 95% myndu vinna við "eitthvað annað".   

  

Landið loks að rísa á Suðurnesjum

Áratuga "refsing".

Árum saman sýndu rektorar M.R. gott fordæmi varðandi það hvernig þeir notuðu fé sem þeim var skammtað á fjárlögum til að reka skólann og skiluðu afgangi, mismunandi miklum.

Því miður varð þetta til þess að í stað þess að umbuna fyrir góða meðferð á opinuberu fé, var skólanum í raun "refsað" með því að skera enn meira niður þar á sama tíma sem í öðrum stofnunum, þar sem halli var á rekstrinum, var það allt of oft verðlaunað með því að hækka framlag úr ríkissjóði.

Þetta er þekkt fyrirbæri úr ríkisrekstri og því er tímabært að Menntlingar láti í sér heyra og veki athygli á áberandi staðreyndum varðandi hlutskipti skólans og stöðu í framhaldsskólakerfinu.

MR-ingar krefjast leiðréttingar

Óuppgert mál sem grúfir yfir eins og myrkur.

Ég man það eins og það hafi gerst í gær, þegar Kanasjónvarpið rauf útsendingu sína síðdegis 22. nóvember 1963 til þess að segja fréttina af skotárásinni á John F. Kennedy, og einnig eftir tilkynningunni skömmu síðar um að forsetinn væri látinn.

Engin frétt liðinnar aldar vakti slík viðbrögð heimsbyggðarinnar sem þessi. Og enn hvílir skuggi yfir því að raunverulegt fullnaðaruppgjör með óyggjandi niðurstöðu í þessu morðmáli hefur ekki farið fram og mun líklega ekki getað farið fram.  

Það bendir að sjálfsögðu margt til þess að Lee Harvey Oswald hafi skotið af byssu á sjöttu hæð skólabókargeymslu á John F. Kennedy fyrir nákvæmlega 50 árum. Hann hafði áður reynt að drepa mann og rétt eftir morðið á Kennedy skaut hann lögreglumanninn til bana.

Hjá hernum á árunum 1956 til 1959 var skotfimi hans prófuð og reyndist á niðurleið, þannig að hann væri aðeins meðalgóð skytta. 1963 hefur hann varla verið betri, heldur sennilegra lélegri skytta.

Þegar hann reyndi að drepa Walker foringja í hernum, skaut hann á Walker sitjandi kyrran af 30 metra færi og hitti ekki.

Þess vegna er ólíklegt að hann hafi getað hitt á höfuð á manni á ferð í næstum þrefalt meiri fjarlægð.  

Samkvæmt þessum ferli fyrir og eftir morðið átti hann samt að vera til alls líklegur.

En ósvarað er samt of mörgum spurningum til þess að fullyrða að hann hafi verið einn að verki.

Úr því að hann viðurkenndi að hafa reynt að drepa mann áður, hvers vegna játaði hann ekki á sig morðið á forsetanum?

Ég hef lesið lýsingar á því að skot, sem fari inn í höfuð manna geti sprungið þannig að það splundri höfuðkúpunni hinum megin og að það skýri hvernig fremri hluti höfuðs Kennedys splundraðist.

En hvers vegna þeytist höfuð forsetans hart afturábak í sömu átt og kúlan á að hafa komið frá?

Er hægt að fullyrða að engir aðrir byssumenn hafi verið í byggingunni eða fyrir framan hana sem gætu hafa skotið á sama tíma?

Voru skotin örugglega aðeins þrjú?  Er hugsanlegt að fjórða skotinu, því sem drap forsetann, hafi verið skotið á sama tíma og þriðja skot Oswalds?  (ef hann skaut þá þremur skotum)

Er hugsanlegt að sá sem skaut því fjórða skoti hafi verið miklu betri skytta en Oswald og skotið af miklu betra færi þegar ljóst var að fyrstu tvö skotin báru ekki fullnaðarárangur?  Þessi hugsanlega skytta hefur þá kannski talið sekúndurnar eftir skot númer 2 til að geta skotið á svipuðum tíma?

Það, að Oswald var drepinn, veldur því að dýrmætur vitnisburður hans, sannur eða loginn, fékkst aldrei, þaðan af síður játning, þannig að formlega séð var enginn sakfelldur fyrir verknaðinn.

Ef ég væri Bandaríkjamaður myndi ég fylla hóp þeirra 61 prósenta bandarísku þjóðarinnar sem hallast að því að Oswald hafi að minnsta kosti ekki verið einn að verki og að sá, sem skaut úrslitaskotinu á Kennedy, hafi ekki verið hann.

Því verður nefnilega ekki neitað að Oswald passaði fullkomlega inn í hugsanlegt pottþétt samsæri, sem gerði hann einan að eins góðum blóraböggli og hægt var að hugsa sér.

Ástæðurnar sem Jack Ruby gaf fyrir því að hann skaut Oswald eru einhverjar þær lélegustu og heimskulegustu sem heyrst hafa.

Um allan heim eru það algengustu viðbrögð aðstandenda þeirra sem falla fyrir morðingjahendi,  að þeir óska þess að hinir seku séu verði dregnir fyrir dóm og látnir gjalda fyrir glæpi sína.

Jack Ruby rændi Jacquline Kennedy þessu og eyðilagði málið.

Síðan vofir alltaf yfir "the curse of the Kennedys". Það er beinlínis alveg ótrúlega margt sem gekk þessu blessaða fólki í mót rétt eins og allar tilviljanir féllu þeim í mót.

Elsti sonurinn fórst í stríðinu í loftárásarferð yfir Þýskaland. John og Robert voru myrtir. Edward átti þátt í drukknun ungrar stúlku og það eyðilagði feril hans. Og John yngri  fórst í flugslysi þar sem hann var sjálfur við stjórnvölinn.

Þann mann hitti ég fyrir tilviljun í Leifsstöð og Kennedy-þokkinn geislaði af honum.

Skömmu eftir morðin á Martin Luther King og Robert Kennedy komum við Helga í Ambassador hótelið og maður viknaði við að standa þar á staðnum þar sem Robert var skotinn.

Atburðirnir 1963 og 1968 lifa enn eins og þeir hafi gerst í gær.

 

  

 

Margir trúa enn samsæriskenningum