Ein stærsta heilbrigðisógnin, óábyrg notkun sýklalyfja.

Ofnotkun og óábyrg notkun sýklalyfja er ein stærsta heilbrigðisógn okkar tíma. 

Hún tengist öðru stóru vandamáli sem er fíkniefnavandinn, á þann hátt, að fíkniefnaneytendur eru miklu líklegri til þess en aðrir að gleyma að taka lyfin eins og fyrir er lagt, en með því að gera hlé á tökunni áður en búið er að drepa sýkinguna, margfaldast hættan á því að sýklarnir, sem lifa af, myndi ónæmi gagnvart lyfjunum.  

Sýklalyf séu notuð á ábyrgan hátt

Ógleymanleg "sérleið" og "America the Beautiful."

Þegar flogið er frá Íslandi til Denver í Koloradoríki í Bandaríkjunum er ekki löng leið að aka þaðan að Pikes Peak fjallinu, sem er eitt af hæstu fjöllum Klettafjallanna, í hópi "the Forteeners", en það eru fjöll sem eru hærri en 14 þúsund fet eða 4.281 metri.

Fyrir þann sem ann háum fjallatindum, rallakstri, bröttum fjallvegum,  ljóðlist og tónlist er þetta margföld pílagrímsferð því að uppi á fjallinu orti Catherine Lee Bates ljóðið "America the Beautiful" sem hefur svipaðan sess í Amaríku og "Hver á sér fegra föðurland" á Íslandi.

Það var auðvitað ógleymanlegt að aka djarflega upp þessar 156 beygjur upp á hátind og setja sig í spor bæði helstu rallkappa heims og bandarísku skáldkonunnar.

Nú má sjá á tengdri frétt að sett hafi verið hraðamet á leiðinni upp fjallið í árlegri keppni, en það hefur þá ekki verið allsherjar hraðamet, því að það met er falið í því að aka á meira en 120 km/klst meðalhraða upp fjallið 20 kílómetra vegalengd þar sem endamarkið er í 1440 metra meiri hæð en rásmarkið.

Sérbúnir Porche GT 3 og Hyoundai Genesis hafa farið þetta hraðast.

Á YouTube má setja sig í spor eins þeirra sem hafa att kappi við þessa frægustu "sérleið" heims.    

Ómissandi hluti af upplifuninni fyrir ellefu árum fannst mér felast í því að aka og spóla í mölinnni upp hinn krókótta malarveg á þeim hluta hans sem var ekki malbikaður.

En nú er nýlega búið að malbika alla leiðina, því miður segi ég.

Við Helga vorum heppin með veður og sáum af tindinum langa vegur, meðal annars til borgarinnar Colorado Springs, sem liggur ca 2700 metrum neðar.  

Range Rover setur fjallaklifursmet

Þarf að lagfæra hálendisvegina skipulega.

Ég hef í nokkrum bloggpistlum nú og í fyrra bent á að taka þurfi hálendisvegina skipulega til lagfæringar og endurskoðunar til þess að hægt sé að opna þá fyrr á sumrin.

Á einstaka stöðum nægir að vísu að ryðja burtu sköflum fyrr en nú er gert, eins og stungið er upp á í tengdri frétt á mbl.is, en þá þarf að vera tryggt að yfirborð veganna á þeim stöðum þoli ruðningstækin.

Einnig er til lítils að ryðja þar sem þannig háttar til að vegurinn verður síblautur af völdum vatns, sem lekur um hann þangað til viðkomandi skafl er allur bráðnaður.

Á sumum stöðum er brýnt að leggja nýja leið fram hjá dældum, sem fyllast af krapa og auri, og sést gott dæmi um það á myndunum, sem fylgja eiga þessum pistli, þar sem einhverjir fóru um veginn norðan við Herðubreiðarlindir þegar hlánaði í rúma viku snemma í apríl í fyrra.

Annars staðar er athugandi að aka ofaníburði ofan í suma kaflana þannig að þeir hrindi vatni af sér og undirlagið verði þéttara.

Í þetta þyrfti að verja sérstakri fjárveitingu, og miðað við stóraukna umferð ferðamanna og þar af leiðandi stórauknum tekjum upp á tugi milljarða ætti þetta ekki aðeins að vera mögulegt, heldur ber það vitni um nísku og græðgi að hirða bara hinn vaxandi gróða en gera ekkert á móti.

Helst þyrfti að fara í þessar vegabætur áður en sumarið er úti. því að annars dregst það enn eitt árið.

Að sjálfsögðu þyrftu þessar bætur að vera í algeru lágmarki til þess að skemma ekki fyrir "safari" upplifuninni sem það veitir að aka um frumstæða slóða.

Loks má geta þess, sem var bloggað um á þessari síðu fyrir nokkrum dögum varðandi það að setja sérstakar reglur um ferðir inn á vegina á jöklajeppum með ákveðnum skilyrðum og eftirliti áður en venjulegum bílum er hleypt á þá.    

Ryðja ætti hálendisvegi fyrr

Geta Reykvíkingar "farið norðanlands" ?

Hvers konar spurning er þetta eiginlega?, kunna einhverjir að spyrja. Hvaða bull er þetta? Farið frá hvaða stað norðanlands til hvaða staðar norðanlands?

En það er þá líka bull að segja: Fólk "fer erlendis", þegar átt er við það að fólk fari til útlanda.

Í frétt í fjölmiðli í kvöld var sagt að frá því um ákveðinn hlut: "Hann var sendur erlendis."

Hvaðan erlendis og til hvaða staðar erlendis var hann sendur?

Það má deila um málvenjur og þróun málsins, en þegar málvenjur myndast, sem eru rökleysur, er rétt að staldra við.

Við Reykvíkingar förum til Austurlands ef svo ber undir en engum dettur í hug að segja að við "förum Austanlands". Þess vegna förum við til útlanda en förum ekki erlendis.  

Í góðu lagi að STASI-kenndar njósnir viðgangist í okkar landi?

Ég hef áður sagt frá því hér á síðunni hvernig vísbendingar um hleranir síma míns og fleiri komu fram síðsumars 2005 í kjölfarið af opinberum heræfingum NATO hér á landi á viðbrögðum við aðgerðum "umhverfisverndar-hryðjuverkafólks".

Viðbrögð við þessum pistlum bentu til þess að nær öllum væri slétt sama.

Síðan þá hef ég gert ráð fyrir slíkum hlerunum, ekki aðeins hjá mér, heldur hverjum sem viðkomandi njósnayfirvöld kjósa að hafa undir smásjá eins og þau virtust gera 2005.

Upplýsingar Snowdens koma mér því ekki á óvart en hitt kom mér á óvart hve fólki virtist sama, bæði eftir að ég sagði frá rökstuddum grun um hleranir 2005 og líka núna þegar upplýst er um njósnir á okkar tímum í vestrænum samfélögum frelsis og lýðræðis í anda hinnar illræmd STASI leynilögreglu í Austur-Þýskalandi.

Þeir sömu og fordæmdu réttilega aðfarir STASI virðast láta sér grófar persónunjósnir vel líka ef það eru "rétt" vestræn yfirvöld sem þær stunda.

Það ástand ótta og skoðanakúgunar, sem njósnir vekja, er í hróplegri andstöðu við hugsjónir um frelsi, lýðræði og öryggi, sem Roosevelt orðaði svo vel þegar hann nefndi fjórar tegundir frelsis sem sækjast ætti eftir: 1. Tjáningar-og skoðanfrelsi. 2. Trúfrelsi. 3. Frelsi frá ótta. 4. Frelsi frá skorti.

STASI-kenndar njósnir vinna freklega gegn frelsi frá ótta, trúfrelsi og tjáningar- og skoðanafrelsi.

P. S. Sjá má strax í athugasemd við þennan bloggpistil, sem birtist á facebook síðu minni, að viðkomandi finnist þetta í góðu lagi og þeir sem kvarti yfir ágengum njósnum eigi skilið að njósnað sé um þá af því að þeir "hafi eitthvað að fela." Sem sagt: Í góðu lagi að afnema friðhelgi einkalífs og heimilis. Og atferli STASI hafi þá eftir allt saman verið "í góðu lagi." Athyglisvert.  

Gerir ráð fyrir að njósnað hafi verið um Ísland

Glæsilegur árangur norðlenskra flugvina.

Flugdagurinn á Akureyri hefur verið ómissandi fyrir mig í áratugi, enda á ég nána flugvini nyrðra og hef hrifist af myndarskap norðanmanna sem birtist meðal annars í nöfnunum Flugsafn Íslands og Flugklúbbur Íslands auk hins glæsilega árlega flugdags.

Á hverju sumri höfum við Helga farið í ferðalag norður í tilefni flugdagsins og síðari árin oftast framlengt þá ferð austur á Sauðárflugvöll auk þess að hitta norðlenska og sunnlenska flugmenn þar.

Á myndinni má sjá nokkra þeirra, þegar þeir komu austur í fyrra, talið frá vinstri, Arngrím Jóhannsson, Gunnar Víðisson, Hörð Geirsson og Hún Snædal.    

Í gær stóð þannig á að vegna tveggja háskólaútskrifta dóttur og dóttursonar varð flugdagurinn að víkja i þetta sinn.

Í hópi íslenskra flugáhugamanna hefur Arngrímur Jóhannsson flugstjóra verið fremstur meðal jafningja um árabil og hann og félagar hans geta litið stoltir um öxl yfir árangur starfs síns.

Það er því verðskuldaður heiður fyrir Arngrím þegar ein kennsluvéla Keilis í Reykjanesbæ hefur verið nefnd í höfuðið á honum og óska ég honum til hamingju með það.  

Flottur flugdagur

Af hverju gleymast alltaf stórfossarnir tveir ?

Ef litið er yfir fréttaflutning af Norðlingaölduveitu í fjölmiðlunum vekur athygli að þess er aldrei getið, að með henni verða tveimur af þeim níu stórfossum landsins, sem enn fá að lifa, þurrkaðir upp.

Þetta eru Gljúfurleitarfoss og Dynkur, en þann síðarnefnda tel vera flottasta stórfoss landsins, þegar hann fær að renna af fullu afli, enda þessir fossar báðir jafnokar Gullfoss að stærð og afli.

Þetta er svona álíka fráleitur fréttaflutningur og að fjalla um þá virkjun Hvítár sem myndi þurrka upp tvo Gullfossa en minnast aldrei á það.

Hvernig stendur á þessu? Auk fossanna tveggja sem nefndir eru er afar fallegur foss ofar, sem myndi líka þurrkast upp, Hvanngiljafoss og er með ólíkindum þessi þöggun um þessa hlið umhverfisáhrifa virkjunar við Norðlingaöldu.   

Umhverfissinnum „gjörsamlega ofboðið“

Af hverju mistókst þeim "eyðileggingin" í 10 þúsund ár ?

Íslenski refurinn hafði algeran frið frá afskiptum manna í minnst 10 þúsund ár fyrir landnám til þess að "eyðileggja lífríkið" eins og sagt er að hann sé að gera núna, til dæmis á Hornströndum, þar sem hann er friðaður.

Ég velti því fyrir mér hvers vegna honum sé að takast það nú á örfáum árum, sem honum mistókst á þúsund sinnum lengri tíma, því að ekki er vitað annað en að landnámsmenn hafi sagst hafa komið að blómlegu lífríki þegar þeir námu land.

Sá eini, sem var höfðingborinn, Geirmundur Heljarskinn, nam meira að segja land á Hornströndum, þar sem lífríkið hefði átt að vera löngu dautt vegna refsins.

Þegar hvalveiðar hófust hér við land á 19. öld höfðu hvalir sömuleiðis haft gott næði í friði frá afskiptum mannsins í hundruð þúsunda ára til þess að "eyðileggja fiskistofnana". Samt hafði þeim ekki tekist það, en nú segja sumir að það verði að veiða þá hressilega til þess að bjarga fiskistofnunum.

Raunar er sá fjöldi hvala, sem nú er veiddur, svo örlítið brot af hvalastofnunum í heild, að það þyrfti að margfalda hvalveiðarnar til þess að þær hefðu einhver áhrif í þessu efni.

Fyrir 25 árum spurði ég hvalasérfræðing út í þetta, en þá höfðu hvalveiðar nýlega verið bannaðar, og svar hans var það, að náttúran leitaði yfirleitt sjálf nýs jafnvægis við aðstæður sem þessar.  

Þegar hvölum hefði fjölgað upp að ákveðnu marki, myndi fæðuskortur sjá til þess að halda stærð stofnsins í skefjum.  

Ég hef svosem ekkert við refaveiðar að athuga umfram aðrar nytjar manna af veiðum á dýrum og fiskum, sem samkomulag er um. Og betur gest mér að fuglasöng og fuglalífi en að vita af tilvist refsins.

En alhæfingar um "eyðileggingar"mátt refa og hvala, nánast gereyðingarmátt, sýnast vera hæpnar.

Og ef menn telja það hressa upp á mófuglana að veiða ref, þá er það mér að meinalausu að þeir geri það og segi það sama og Laddi lagði í munn norðlensku skyttunni: "Skjóta helvítið'"

„Tófan að eyðileggja lífríkið“

Hef skipt um skoðun síðan fyrir 20 árum.

Fyrir 20 árum var ég þeirrar skoðunar að leggja ætti uppbyggða heilsársvegi með brúm og öllu saman um Kjöl, Fjallabaksleið, Sprengisand og jafnvel stystu leið um Gæsavatnaleið austur til Egilsstaða.

Ég saknaði að vísu gamla ævintýrisins að aka niðurgrafinn Kjalveg alla leið en fannst upphleypti vegurinn langleiðina í Hveravelli mikil samgöngubót, enda er ég af jarðýtukynslóðinni.

En hin síðari ár hef ég skipt um skoðun eftir að hafa farið víða um lönd í þjóðgarða og um víðerni í Vesturheimi og áttað mig á því, að í Evrópu hefur miðhálendi Íslands algera sérstöðu sem land ósnortinnar og einstæðrar eldfjallanáttúru með þeirri "safari" ævintýraupplifun og sáluhjálp sem fylgir því að vera þar á ferð.

Ég hef líka áttað mig á gildi kyrrðar og friðar. Þar sem ég var í sveit í Langadalnum ríkti fuglasöngur á sumrin. Bílar fóru veginn á stangli og ökuhraðinn var það lítill og dekkin það mjó, að hávaðinn af þeim var ekki svo truflandi.

Nú drynur svo hátt söngur af stórum dekkjum bíla sem þruma um veginn á upp undir 100 kílómetra hraða að fuglasöngurinn heyrist ekki lengur.   

Um leið og kominn er trukkavegur um hálendið með 90 kílómetra ökuhraða, sem ásamt háspennulínum og "mannvirkjabeltum" sker víðernin niður í búta og dreifir út frá sér hávaða, hafa töfrar og leyndardómar miðhálendisins verið eyðilagðir að mínu mati, unaðsstundum fórnað fyrir kílóvattsstundir, ævintýralandið horfið. 

Ég get fallist á það að leggja megi malbikaðan veg úr því sem komið er norður Kjöl, en fyrirmynd hans ætti að vera vegurinn um Bolabás, þar sem beygjur gamla vegarins eru látnar halda sér, vegurinn hvergi reistur yfir landið í kring og lágur hámarkshraði. Og tenging niður í Skagafjörð við Blöndulón myndi stytta norðurleiðina auk þess sem sú stytting nýtist miklu fleirum en stytting um Sprengisand.  

Einkum finnst mér sú hugmynd afleit að vaða með upphleyptan trukkaveg austur yfir hálendið milli Vatnajökuls annars vegar og Trölladyngju og Öskju hins vegar. Af hverju þarf að hlaða mannvirkjum niður á hvern einasta kima lands okkar og gera það sem likast því, sem ferðafólk frá Evrópu þráir að komast frá? 

Á Dyngjuhálsi lægi sá vegur í um 1000 metra hæð með þeirri ófærð og vetrarvandræðum, sem þar yrðu, og allri hinni mögnuðu ímynd þessa stórkostlega ævintýrasvæðis yrði tortímt.

Þá gæti ég hent út í hafsauga og beðist afsökunar á þessum ljóðlínum:

                     Seytlar í sál

                     seiðandi mál:

                     Fjallanna firrð,

                     friður og kyrrð,

                     íshvelið hátt,

                     heiðloftið blátt,

                     fegurðin ein,

                     eilíf og hrein.    

Fjórir stofnvegir skilgreindir á hálendinu

Gamall draumur minn: Undan vindi mestallan hringinn!

Þegar ég var ungur var ég ástríðufullur hjólreiðamaður. Einn draumur minn þegar hringvegurinn var fullgerður var sá að hjóla á ótrúlega góðum tíma hringinn með því að nýta mér hagstæð veðurskilyrði. 

Það átti að byggjast á því að sæmilega kröftug lægð kæmi upp að landinu úr suðvestri og færi norðaustur fyrir landið.

Hjólað yrði af stað frá Vík í Mýrdal þegar það væri að byrja að hvessa af suðaustri og hjólað með vindinn í bakið til Reykjavíkur.

Þá stæði einmitt þannig á að kuldaskil væru að fara yfir landið og þar með hægt að hjóla undan snörpum suðvestan vindi alla leið norður til 'Akureyrar og austur til Egilsstaða.

Þá væru kuldaskilin farin þar yfir og komin norðanátt sem blési í bakið suður til Hornafjarðar og væri frekar hagstæð til Víkur.

Þetta byggðist sem sagt á því að lægðin og skilin færu þannig yfir landið að hægt yrði að hjóla mestalla leiðina undan vindi !  

Umhverfis landið á 40 tímum