Það var hægt 2007.

Það er ekki nóg að hafa jafnt af báðum kynjum á listunum í heild ef hlutfallið er ójafnt efst á listunum. Íslandshreyfingin bauð fram jafnt 2007 og séð var til þess að hnífjafnt væri í efst á listunum. Í þremur kjördæmum voru konur efstar og í þremur karlar efstir og þar að auki var jafnræði að þessu leyti milli suðvestuhornsins og annarra landshluta.

Í Norðvesturkjördæmi var I-listinn sá eini sem var með konu efsta á listanum. En hinir flokkarnir sáu til þess að allir níu þingmenn kjördæmisins urðu karlar.

Færri konur á framboðslistum

Byrjuðu að blanda sér inn 6. apríl.

Ef skilningur Sjálfstæðismanna á samskiptum við ESB er réttur byrjuðu embættismenn ESB að blanda sér inn í íslensk stjórnmál og kosningabaráttuna hér og sýna dólgshátt gagnvart Sjálfstæðisflokknum þegar fyrir hálfum mánuði.

Þá birtist grein í Financial Times um þá hugmynd ríkja í Austur-Evrópu að taka upp evru þótt skilyrði fyrir því væru ekki uppfyllt og daginn eftir var hún snarlega skotin í kaf af talsmönnum Seðlabanka ESB.

Embættismennirnir eru einungis að staðfesta þetta núna þegar spurt er frá Íslandi um þetta mál, enda engin leið að leyna því sem kom fram fyrir hálfum mánuði af þeirra hálfu.

Ég fæ ekki séð hvernig þessir embættismenn áttu að geta séð það fyrir að Sjálfstæðismenn myndu bera upp þá hugmynd tíu dögum síðar að taka upp evru einhliða. Ef þeir hefðu neitað að svara spurningum um þetta núna hefði einfaldlega verið hægt að benda á svör þeirra fyrir hálfum mánuði, sem engin leið er að þurrka út, hvað sem íslenskri kosningabaráttu líður.

ESB blandar sér í kosningabaráttu

Minnir á Borgaraflokkinn.

Borgaraflokkurinn á sínum tíma kom mönnum á þing vegna megnrar óánægju fólks hægra megin á miðju stjórnmálanna, - fólks sem áður hafði margt hvert kosið Sjálfstæðisflokkinn.

Í framboði fyrir Borgaraflokkinn var líka fólk vinstra megin frá eins og Aðalheiður Bjarnfreðsdóttir.

Það gefur auga leið að þegar fylgi Sjálfstæðisflokksins minnkar úr ca 35% niður í 22-25% þá fer þetta fólk yfir á önnur framboð. Og óánægjan ristir miklu dýpra nú en 1987.

Fyrr á tíð hafði Sjálfstæðisflokkurinn lag á að taka upp á sína arma ýmis mál frá krötum, svo sem almannatryggingar 1946, félagslegar íbúðir á sjöunda áratugnum og ýmsa þjónustu á vegum Reykjavíkurborgar.

Á þessu byggði flokkurinn fjöldafylgi sitt. Nú geta þau 10-13% Íslendinga sem áður gátu hugsað sér að kjósa flokkinn, ekki fengið það af sér eftir það hrun helblárrar hugyndafræði, sem flokkurinn var orðinn merkisberi fyrir.

Borgarahreyfingin nýtur vafalaust góðs af því að vera með líkt nafn og Borgaraflokkurinn hafði á sínum tíma.

Borgaraflokkurinn, Bandalag jafnaðarmanna, Þjóðvaki og Íslandshreyfingin toppuðu öll, svo notað sé orðalag úr íþróttamáli nokkrum vikum fyrir kosningar. Spurningin nú er sú, hvort Borgarahreyfingin toppar á réttum tíma fyrir sína baráttu og nýtur að því leyti jafnvel góðs af því að kosningabaráttan er svo miklu styttri núna en áður.

O-listi fengi fjóra

Frábært að taka Hart í bak upp.

Í 42ja ára sögu Sjónvarpsins glitrar á nokkrar perlur íslenskrar leiklistar og nú mun góðu heilli ein enn bætast við: Hart í bak. Margföld ástæða er til að taka þetta leikrit upp, - bæði staða leikritsins sem eitt af höfuðverkum Jökuls Jakobssonarar og einnig sá sess sem það hefur í sögu íslenskrar leikritunar.

En efst í huga nú er að með þessu framtaki Sjónvarpsins verður varðveittur snilldarleikur Gunnars Eyjólfssonar, þessa einstaka leikara, sem er enn að brillera kominn á níræðisaldur.

Ég átti þess fyrst kost að vinna með Gunnari og kynnast honum fyrir næstum hálfri öld, og mér er sérstaklega minnisstæð frammistaða hans í hlutverki prestsins í Járnhausnum. Þá komst ég að því að hann var ekki einhamur á sviði.

Gunnar hafði leikið af fumleysi og öryggi atvinnuleikarans á æfingum og afgreitt allt sitt átakalaust og að því leyti til óaðfinnanlega.

En á frumsýningu spratt framm alveg nýr karakter, sem fór á kostum og sópaði svo að, að eftirminnilegt mátti verða.

Enda urðu viðbrögð leikhúsgesta og gagnrýnenda eftir því.

Enn er Gunnar ekki einhamur og því verður upptaka Sjónvarpsins sérstakt fagnaðarefni fyrir mig og aðra velunnara og aðdáenda þessa leikjöfurs.

Vantar uppgjör við Halldór og Finn.

Ég velti því fyrir mér hvort vandamál Framsóknarflokksins liggi í því að ekkert uppgjör hefur í raun farið fram í flokknum við þá menn sem voru potturinn og pannan í spilltri pólitík flokksins á meðan þeir réðu þar lögum og lofum.

Þetta voru þeir kumpánar Halldór Ásgrímsson og Finnur Ingólfsson.

Það er ekki nóg að nýtt fólk taki við. Gagngert uppgjör verður að fara fram þar sem öllum steinum verður velt við og ekkert dregið undan.

Það er ekki nóg að einblína á sjálft bankahrunið og síðustu misserin á undan því. Spillingin og sjálftökugræðgin voru farin að blómstra löngu áður og hrunið var eðlileg afleiðing af þeim vinnubrögðum sem fengu að vera óáreitt árum saman.

Stjórnmálamenn ákvarði vexti

Sjálfstæðisflokkinn aftur ?

Ætla Samfylkingin og Vinstri grænir að koma því til leiðar að Sjálfstæðisflokkurinn komist í stjórn eftir kosningar? Til dæmis á þann hátt að Evrópumálin verði til þess að núverandi stjórnarflokkar geti ekki myndað stjórn vegna ósættis?

Halda menn að það verði ekki barið á nein búsáhöld ef sá flokkur sem höfuðábyrgðina ber á hruninu verður leiddur aftur að kjötkötlum valdanna? 

Ég trúi því ekki fyrr en ég tek á að þau umskipti verði umflúin að Sjálfstæðisflokkurinn fái frí, ekki bara þjóðarinnar vegna heldur síns sjálfs vegna. 

Ef eina leiðin til að höggva á þennan hnút er sú að þjóðin kjósi hið snarasta um það hvort sækja eigi um aðild, þá ætti vel að vera hægt að blása til slíkra kosninga með stuttum fyrirvara, nógu stuttum fyrir Samfylkinguna sem vill hraða málinu. 

Getur verið að Samfylkingin sæki mál sitt svona fast til að lokka til sín Sjálfstæðismenn sem vilja samninga við ESB og að Vinstri grænir standi líka svona fastir á sínu til að lokka til sín þá sem eru á móti ESB-aðild ? 

Evrópustefnan verði á hreinu

"Vér einir vitum..."

Eitthvað lík hugsuninni í ofangreindum orðum, sem höfð voru eftir konungum Danmerkur og Íslands, virðist sjálfsmynd og hugsun Sjálfstæðismanna vera um þessar mundir. Þeir eru í skýjunum yfir "sigri" í stjórnlagabreytingamálinu", og er það ekki furða því að sigur þeirra fólst í því að beita málþófi til að koma í veg fyrir að skoðun 70-80% þjóðarinnar næði fram að ganga á Alþingi.

Í minni er stórkarlaleg lýsing Geirs H. Haarde á því að stjórnarmyndun hverju sinni fælist í því Sjálfstæðisflokkurinn færi heim sem sigurvegari með annað hvort sætustu stelpuna af ballinu eða þá "næstsætustu sem gerði sama gagn."

Sjálfstæðisflokkurinn er eftir 18 ára slímsetu í stjórnarstólunum orðinn svo vanur því að líta á sig sem nánast Guðs útvalinn flokk í íslensku þjóðlífi að allir verði að sitja og standa eins og honum líkar.

Það má til sanns vegar færa að þjóðin hafi gert það hvað snertir það hlutskipti sem hrunið mikla færði henni.

Það er hins vegar ljós nauðsyn þess að Sjálfstæðisflokknum verði komið niður á jörðina svo að hann fái tækifæri til að endurmeta stöðu sína í tilverunni.

Engin ESB-aðild án atbeina Sjálfstæðisflokks

Erlendir snillingar auðga tónlistarlífið.

Ég var að koma úr ferðalagi til Borgarness, Blönduóss, Sauðárkróks og Varmahlíðar. Á Blönduósi voru hljómleikar fjögurra kóra, - þar af voru þrír úr Skagafirði og Austur-Húnavatnssýslu. 

Þessum þremur kórum ég hef kynnst áður og þeir stóðu sig vel að vanda. En gestakórinn Sálubót úr Þingeyjarsýslu kom mér verulega á óvart og má segja að hann hafi verið einskonar senuþjófur á þessum tónleikum, einkum stjórnandinn, Jaan Alavere. 

Sjá má hann og hluta af kórnum á mynd hér til hliðar, sem því miður er dálítið óskýr. 

Ég minnist þess ekki að hafa kynnst viðlíka frammistöðu stjórnanda á tónleikum, einkum vegna þess að ásamt frábærum töktum í að stjórna kórnum, spilaði hann undir á píanó á meðan á einstæðan hátt, að ekki sé minnst á flettingar hans á nótunum á meðan.

Flutningur lagsins Arrivederci Roma varð fyrir bragðið mjög eftirminnilegur og ógleymanlegur.

Nú starfa að minnsta kosti þrír erlendir snillingar í tónlistarlífinu í Norðausturlandi.

Einum þeirra, Valmari Valjaots, kynntist ég þegar hann annaðist tvívegis hjá mér undirleik á skemmtunum á Akureyri og í Hrísey og gerði það á svo eftirminnilegan hátt að af því hef ég sögu að segja sem því miður yrði of langt mál að segja hér á blogginu. 

Maður veltir því fyrir sér hvers vegna slíkt afburðafólk flyst til Íslands og hvers vegna það flyst út á land í stað þess að búa í Reykjavík.

Á Þjóðahátíð fyrir vestan útskýrði Einar K. Guðfinnsson það með því að vitna í einn af afburða tónlistarmönnum, sem hafði flust vestur.

Þessi erlendi snillingur sagði: "Þegar maður flytur frá margra milljóna manna borg í Mið-Evrópu út á eyjuna Ísland sem liggur langt frá öðrum löndum, skiptir ekki máli hvort smábærinn, sem maður flyst til, heitir Reykjavík eða Ísafjörður." 

Um miðja síðustu öld voru margir helstu burðarásar íslensks tónlistarlífs aðfluttir útlendingar svo sem Franz Mixa, Victor Urbancic, Róbert Abraham Ottóson, Jan Moravec, Carl Billich og Jose M. Riba. 

Án slíks fólks hefði íslenskt menningarlíf orðið stórum fátækara og þetta á við enn í dag. 

Flaggskipið að koma úr kafi ?

Það hefur mátt líkja Frjálslynda flokknum við lest sex skipa. Í fyrstu kosningunum 1999 náði flokkurinn ekki 5% markinu, en flaggskip Guðjóns Arnars komst í höfn og dró næstöflugasta skipið í Reykjavík inn á þing með sér. Hin skipin sukku.

2007 var nýr skipstjóri á skipi flokksins í Reykjavík suður og seigur skipstjóri var í Suðurkjördæmi og þessi skip komust inn auk flaggskipsins, sem flutti tvo menn á þing. 

Síðustu mánuði hefur litið út fyrir að skipalest hins fyrrum togaraskipstjóra væri öll sokkin, þótt segja mætti að flaggskipið maraði í hálfu kafi. 

Guðjón Arnar átti ekki annars úrkosti en að taka áhættuna af því að láta Capacent Gallup gera sérstaka skoðanakönnun fyrir sig í stað þess að horfa upp á það ástand sem hefur blasið við í öllum skoðanakönnunum undanfarnar vikur. Þetta var síðasta vonin. 

Hann hafði ekki lengur neinu að tapa með því að láta skeika að sköpuðu núna.   

Guðjón Arnar er ólíkindatól sem enginn skyldi vanmeta. Harka og dugnaður hins fyrrum aflaskipstjóra er gríðarleg. Skipstjórinn í Reykjavík suður stökk frá borði og ætlaði yfir í stærra skip en komst aldrei um borð. Hver höndin upp á móti annarri á flotanum. 

Nú gæti það hins vegar gerst að Guðjóni Arnari takist enn og aftur að toppa á réttum tíma síðustu dagana fyrir kosningar. Það mun varla duga til að ná neinu hinna skipa hans upp úr kafinu en hins vegar verða til þess að enn og aftur nái hörkutólið á flaggskipinu að sigla því í höfn. 

Þetta verða líklega mjög spennandi kosningar í Norðvesturkjördæmi. Svo kann að fara að sagan frá 1999 endurtaki sig og að staðan verði svipuð núna og hún var fyrir tíu árum hvað snertir Frjálslynda flokkinn, sem þá yrði á ný kominn á byrjunarreit.  

Frjálslyndir með 9,3% í NV

Kjósendur útvega sönginn í NV-kjördæmi.

Í dag fór ég í Borgarnes, á Sauðárkrók og síðan á vel sótta tónleika fjögurra kóra á Blönduósi. Þar mátti sjá frambjóðendur á ferð meðal áheyrenda, til dæmis þá Jón Bjarnason, Guðbjart Hannesson og Einar K. Guðfinnsson. Þetta er líklega áhrifaríkasti vettvangur frambjóðenda þessa síðustu viku fyrir kosningar, en nú er einmitt tími tónleika hinna ýmsu kóra þar sem sett er fram uppskera vetrarins. 

Á öðrum fundum frambjóðenda með stuðningsmönnum í flokkum þeirra er mun færra fólk, en þau tengsl verða frambjóðendur þó að rækta, vegna þess að á þessa fundi koma dyggustu stuðningsmennirnir og þeir sem vinna mest fyrir flokkana. 

Hljómleikarnir á Blönduósi voru afar gefandi tónleikar á alla lund sem tóku öllum brekkusöng fram. Sjálfur kom ég aðeins við sögu á fundum Guðbjarts í Borgarnesi og á Sauðárkróki og var þar hafður söngur um hönd án gítars.

Ætla að blogga nánar um hljómleikana á Blönduósi þegar ég kem suður og setja inn myndir af þeim, en ég gleymdi græjunum til að setja þær inn fyrir sunnan . 

Brekkusöngur fyrir kjósendur