Áfangi í átt að persónukjöri.

Fyrir tveimur árum kom ágætur maður til okkar í Íslandshreyfingunni og hvatti til þess að við byðum fram óraðaða lista í kosningunum þá. Þegar ég fór að glugga nánar í kosningalögin sá ég að þau voru ótrúlega loðin í þessu efni og að röðunin á listunum, sem hér hafði tíðkast allt frá því að listaframboð var tekið upp í Reykjavík fyrir næstum því öld, hafði skapað hefð sem gæti verið túlkuð sem ígildi lagabókastafs.

Til þess að eyða óvissu hefði þurft að breyta kosningalögunum og það var ekki inni í myndinni þá.

Niðurstaða okkar var sú, að glænýtt framboð, sem þyrfti á öllu sínu að halda vegna aðalmáls síns á örstuttum tíma fram að kosningum, myndi taka allt of mikla áhættu með því að leggja út í þetta.

Hætta yrði á að framboðið yrði dæmt ógilt, og sjá má af misvísandi viðbrögðum kjörstjórnanna nú, hve óvíst hefði verið að þetta hefði tekist hjá okkur.

Ég hef alla tíð verið talsmaður þess að auka beint lýðræði með innleiðingu persónukjörs og lýsti þeirri skoðun á afdráttarlausan hátt í fjölmiðlum í haust.

Úrskurður landskjörstjórnar er lítill en mikilvægur áfangi á leið til að auka beint lýðræði og er það vel.

Framboð P-lista úrskurðað gilt

Í samræmi við 80 ára sögu.

Engum hefði þurft að koma á óvart hvernig Sjálfstæðisflokkurinn hefur "gengið hreint til verks" og komið í veg fyrir nauðsynlegar lýðræðisumbætur á þingi. Öll saga flokksins frá upphafi ber þess merki að þá aðeins að flokkurinn hafi sjálfur hagnast á stjórnlagabreytingum hefur hann staðið að þeim.

Í kosningunum 1931 fékk flokkurinn 48% prósent atkvæða en samt munaði aðeins hársbreidd að Framsóknarflokkurinn feng starfhæfan meirihluta á þingi. Í framhaldi af því efndi Sjálfstæðisflokkurinn þrívegis til bandalags við aðra andstæðinga Framsóknarflokksins um breytingar á kjördæmaskipan og fjölda þingmanna í kjördæmum.

1942 voru tvennar kosningar út af þessu og þá töluðu Sjálfstæðismenn ekki um sátt á þingi, heldur keyrðu tímabærar breytingar fram gegn harðri andstöðu Framsóknarflokksins.

1956 stefndi svonefnt "Hræðslubandalag" Framsóknarflokks og Alþýðuflokks að því að fá meirihluta þingmanna út á mikinn minnihluta atkvæða en mistókst.

Sjálfstæðismenn sáu að þeir gátu fengið þingmeirihluta með Alþýðuflokki ef þingfylgi væri í samræmi við kjörfylgi og að hætta var á að andstæðingarnir gætu spilað aftur á ranglátt fyrirkomulag og staðið Sjálfstæðisflokknum fyrir þrifum.

Þeir efndu því enn og aftur til bandalags gegn Framsóknarflokknum og knúðu fram gjörbreytta kjördæmaskipan í tvennum kosningum 1959. Ekkert sáttahljóð að heyra hjá Sjálfstæðismönnum þá.

Nýja kjördæmaskipanin opnaði þá óskastöðu fyrir Sjálfstæðisflokkinn sem ríkt hefur æ síðan, að geta einir allra flokka myndað tveggja flokka stjórn með einhverjum andstæðingi og "farið með stelpu heim af ballinu" svo að notuð sé samliking Geirs H. Haarde.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur nú í samræmi við kjörorðið frá landsfundi sínum, "göngum hreint til verks" afhjúpað gamalkunna stefnu sína: Flokkurinn fyrst, síðan þjóðin.

Og látið mismæli frá fundinum verða að sannmæli: "Það verður að tryggja að auðlindirnar séu í eigu Sjálfstæðisflokksins."

Ofbeldi og skemmdarverk

Enginn til baka yfir til Sjálfstæðis og Framsóknar.

Fyrir kosningarnar 2007 var birt svipuð úrvinnsla og núna um flæði milli flokka viku fyrir kosningar. Þá kom í ljós að stærsti hópurinn sem ætlaði að kjósa Íslandshreyfinguna, kom úr Sjálfstæðisflokknum og enda þótt margir kæmu einnig frá hinum flokkunum, náðist það markmið framboðsins að gefa þeim, sem voru áður fylgjendur þáverandi stóriðjustjórnarflokka en ósáttir við stefnu þeirra í stóriðju- og virkjanamálum, kost á því að kjósa grænt framboð á miðjunni.

Þar með veiklaðist stóriðjustjórnin svo mjóg að hún treysti sér ekki til að halda áfram.

Athyglisvert er að sjá að núna fer ekkert af þessu fólki aftur til baka, heldur yfir á vinstri flokkana og Borgarahreyfinguna. Straumurinn liggur bara í eina átt, frá gömlu slímsetu stóriðjuflokkunum.

Einnig má sjá að ef Íslandshreyfingin hefði boðið fram ein og sér núna, hefði hún verið að bítast við Borgarahreyfinguna um ákveðinn hóp fólks og það orðið báðum framboðunum til trafala í viðleitni þeirra til að komast yfir 5% atkvæðaþröskuldinn.

Fylgið flæðir milli flokka

Hvað með Bakka ?

 Ég er á ferð hér á norðausturlandi, en ekki er annað að heyra af frásögnum héðan en að rétt eins og á Austurlandi á sínum tíma standi byggð hér og falli með álveri á Bakka, allir hér bíði eftirvæntingarfullir eftir því og aðeins örfáir úrtölumenn maldi í móinn.  

Skrýtið að heyra um mikið fylgi Steingríms J. hér í skoðanakönnunum í þessu ljósi.

Hvað um það, ég var að koma úr ferð um fyrirhugað virkjanasvæði vegna álvers á Bakka. Veðrið var frá frábært þegar við Friðþjófur Helgason, kvikmyndatökumaður og Helgi, sonur hans, fórum fyrst með Stefáni Gunnarssyni frá Kröflu norður í Gjástykki og til baka.

Öræfakyrrðin hefur þegar verið rofin á öllu svæðinu. Hávaðinn í borholunum á Þeystareykjum heyrist í 15 kílómetra fjarlægð langeiðina að Leirhnjúki og blandast þar við hávaðann af borholum við Kröflu.

Við komum að sunnan akandi í gærkvöldi á tveimur jöklajeppum og fórum á þeim norður að Þeystareykjum og að Stóra-Víti og Litla-Víti.

'Eg slæ þetta blogg inn hér í Reynihlíð en er nú á leið suður eftir vel heppnaðan kvikmyndatökudag.

Sýni ljómyndir úr ferðinni þegar ég kem suður.

VG stærst í Norðausturkjördæmi

Hálfri öld á eftir öðrum landshlutum.

Vestfirðir eru hálfri öld á eftir öðrum landshlutum varðandi samgöngur. Þetta er eini fjórðungurinn sem ekki hefur aðalflugvöll sem getur verið opinn allan sólarhringinn. Eini fjórðungurinn með engan alþjóðlegan flugvöll.

Afleiðingin er sú að í skammdeginu er aðeins fært til að fljúga nokkra klukkutíma á dag til Ísafjarðar og oft falla niður nokkrir dagar í röð sem ekkert er hægt að fljúga.

Vestfirðir eru eini fjórðungurinn þar sem ófært er landleið mikinnn tíma árs á milli helstu byggðarkjarna.

Það voru mistök á sínum tíma að leggja heilsársleiðina um Steingrímsfjarðarheiði í stað þess að fara vestar og láta aðalleiðina til Ísafjarðar liggja um innri hluta Breiðafjarðar.

Það hefði kallað á meiri áherslu á endurbætur á leiðinni um Barðaströnd vestur.

Það hefur líka að mínum dómi verið röng forgangsröðun að hafa ekki lokið við að gera jarðgöng milli Arnarfjarðar og Dýrafjarðar mun fyrr sem og heilsársleið um Dynjandisheiði.

Ef heilsársleið væri milli Patreksfjarðar og Ísafjarðar gæti Patreksfjarðarflugvöllur boðið upp á eina flugvallarstæðið á Vestfjörðum sem hægt væri að nota að næturlagi. Vegabætur myndu tryggja Innan við tveggja tíma akstur þaðan til Ísafjarðar

Af ástæðum, sem mér eru óskiljanlegar, hefur flugbrautin á Patreksfirði verið stytt verulega svo að hún er ekki nothæf fyrir jafnstórar flugvélar og áður var. Hrein afturför.

Allt er á sömu bókina lært. Það er skiljanlegt en jafnframt dapurlegt að grípa eigi til þess örþrifaráðs að hlamma niður risa olíuhreinsistöð á einum af fallegustu stöðum Vestfjarða. Engar slíkar stöðvar hafa verið reistar á Vesturlöndum á síðustu 20 árum vegna þess að enginn vill hafa slík ferlíki nálægt sér.

Ef olíuhreinsistöðina rekur upp á sker má allt eins búast við því að boðið verði upp á stæði vestra fyrir kjarnorkuúrgang með svipuðum rökum og nú eru notuð um nauðsyn olíuhreinsistöðvarinnar.

Búið að opna Hrafnseyrar- og Dynjandisheiði

Grunnhlekkur keðjunnar.

Bubbi Morthens er að tala um einn af hlekkjunum fimm í keðjunni sem hægt er að líkja efnahagslífi þjóðarinnar við og engin keðja er sterkari en veikasti hlekkurinn. Um þetta bloggaði ég fyrr í vetur og hlekkirnir eru þessir: Heimilin-fyrirtækin-bankarnir/fjármálafyrirtækin/sjóðirnir-ríkissjóður-sveitarfélögin.

Ef keðjan á að halda má enginn hlekkurinn bresta, síst af öllu grunnhlekkurinn, heimilin. Þetta er spurningin um jafnvægislist og verður að hafa í huga að ríkissjóður og sveitarsjóðir eru í eigu okkar allra og lífeyris- og fjármögnunarsjóðir auk bankanna eru einnig í almanna eigu nú um stundir.

Þegar rætt er um að koma í veg fyrir að einhver hlekkurinn bresti verður að hafa tvennt í huga: Að ekki sé lakar hugsað um viðkomandi hlekk, í þessu tilfelli heimilin, heldur en aðra hlekki.

Það er rétt hjá Bubba að svonefndir ofurstyrkir til flokkanna eru smámunir miðað við tugi og hundruð milljarða sem viðfangsefnin núna snúast um. Hann gleymir því hins vegar að hafi verið samband á milli þessara styrkja og stórfyrirtækja, var á þeim vettvangi verið að fara með tugi milljarða króna og í REI-málinu var um að ræða spurningar um tugi milljarða í eigu almenning.

Ef ofurstyrkirnir voru aðeins lítill ístoppur, horfir málið öðruvísi við ef þetta var aðeins toppurinn á risavöxnum ísjaka sem undir var.

Bubbi er sleginn

Lýðræðið er gallagripur.

"Lýðræðið er hræðilegur gallagripur en það hefur ekki fundist neitt skárra" var einu sinni sagt,
Ef á annað borð á að sjá hvað býðst í samningum við ESB liggur beinast við að sækja um aðild og bera síðan árangur samninganna undir þjóðaratkvæði.

En staðan hefur verið þannig að málið er í pattstöðu, truflar önnur mál flokkanna og samskipti þeirra og heldur þeim í gíslingu. Einhvern tíma verður að taka af skarið.

Ef eina leiðin út úr þessu ástandi er sú að taka málið út úr flokkafarveginum með því að þjóðin ákveði beint hvort ganga eigi til aðildarviðræðna til að sjá hvað kemur út úr þeim er það skárri kostur heldur en að sigla áfram í núverandi ástandi.

Berum þetta saman við það að hópur fólks sé á ferð á Kanaríeyjum og sjái varning til sölu á sölustað.
Ósætti verður í hópnum um það hvort það sé þess virði að fara inn og skoða verslunarmöguleikana, sem geta kannski falist í því að það verði prúttað eitthvað um einstaka hluti.

Þá liggur beinast við að meirihluti hópsins ráði því hvort farið skuli inn eða ekki. Þegar inn er komið kemur síðan í ljós hvort verðið verði viðunandi.

Þetta geta sem sagt verið tvær ákvarðanir, annars vegar hvort yfirleitt eigi að líta inn í búðina og síðan hvort hægt sé að sætta sig við viðskiptin sem í boði eru.

Það tefur og gerir mál óskýrari að hafa tvær þjóðaratkvæðagreiðslur um ESB-aðild. En ef þessi lausn er skárri heldur en að þetta mál sé endalaust óútkljáð finnst mér liggja beinast við að velja hana.

Við lítum stundum til Noregs sem fyrirmyndar. Og hvað gerðu Norðmenn? Þeir sóttu tvisvar um en í bæði skiptin var norska þjóðin ekki nógu ánægð með samninginn sem fékkst. Og hvað er svona voðalegt að þjóðin taki beint ákvarðanir í þessu stóra máli, jafnvel þótt hún þurfi að gera það tvisvar?

Tvöföld atkvæðagreiðsla „slæmur kostur“

Sjálfseyðingarflokkurinn ?

Um þessar mundir þegar Sjálfstæðisflokkurinn hefur aðeins helming af því fylgi sem hann hafði oft á tíðum í Reykjavík, verður flokkurinn að fara að leita sér að góðum markhópum fyrir boðskap sinn.

Einn þessara hópa gæti verið það fólk sem vill sem minnstu breyta, jafnvel ekki því ófremdarástandi sem Sjálfstæðisflokkurinn leiddi öðrum flokkum fremur yfir þjóðina.

Kannski er það niðurstaðan að þessi markhópur geti lyft eitthvað undir 22ja prósenta fylgi flokksins í Reykjavík norður. Mér finnst erfitt að sjá hvernig það geti verið flokknum til framdráttar að standa gegn því að tryggt sé í stjórnarskrá að auðlindir landsins séu í eigu þjóðarinnar og auknir séu möguleikar á beinu lýðræði með þjóðaratkvæðagreiðslum.

Hugsanlega má bæta við þriðja nafninu á þennan flokk. Matthildingar, Davíð Oddsson, Hrafn Gunnlaugsson og Þórarinn Eldjár kölluðu hann Sjálfgræðisflokkinn en nú má hugsanlega brátt fara bæta nafninu "Sjálfseyðingarflokkurinn" við.

Stjórnarskrárfrumvarpi frestað

Varnaðarorðin enn í gildi.

Þegar prangið með orkuauðlindir Reykjanesskagans hófst í aðdraganda kosninganna 2007 gerði Íslandshreyfingin það eitt af helstu áherslumálum sínum að gripið yrði í taumana og komið í veg fyrir að þessar auðlindir færu úr eigu þjóðarinnar.

Þá þegar glytti í nöfn Finns Ingólfssonar og fleiri þekktra fjáraflamanna hinnar banvænu blöndu pólitík-viðskipti á bak við plottin og það mátti svo sem gera ráð fyrir því að fleiri slíkir væru þarna á ferð eins og nú hefur komið á daginn.

Stundum nota menn stórar ættartöflur til glöggvunar til að sjá tengsl höfðingja Sturlungaaldar og gaman væri ef einhver góður fjölmiðlamaður setti svipaða töflu upp núna sem sýndi hvernig einstaka menn sátu í mörgum nefndum sem tengdu viðskiptalíf og stjórnmálaflokka saman eins og vefur kóngulóar.

Guðlaugur Þór væri ekki eins tortryggður nú ef hann hefði látið vera að sitja í nefndum þeirra aðila sem nú kemur í ljós að mynduðu hagsmunanetið 2006-2007.

Og varnaðarorðin frá vorinu 2007 eru enn í fullu gildi um hættuna á því að láta gróðapunga, eins og Matthías Bjarnason kallaði þá, leiða þjóðina inn á braut glötunar helstu verðmæta landsins.

Orkuútrásin og Fl Group

Hafnarfjall, - nýtt Ingólfsfjall ?

Um áratuga skeið hefur fólk ekið áleiðis til Reykjavíkur eins og nú þennan annan páskadag og getað gengið að fjallalandslaginu sem vísu víðast hvar í sama horfi og verið hefur um aldir.

En þegar ég var á leið framhjá Hafnarfjalli áleiðis suður sá ég allt í einu að þetta sérstaka fjall var ekki hið sama að öllu leyti og verið hefur.

Hafnarfjall er stolt Borgnesinga og ég þekki í svipinn aðeins tvo staði á Íslandi með svipaðar skriður og blasa við í Hafnarfjalli séð frá Borgarnesi.

Hin mikla skriða Hafnarfjalls hélt ég að myndi verða látin óhreyfð sem og fjallið allt frá tindi niður að vegi og fjallinu lofað að halda svip sínum.

En það er hugsanlega að verða liðin tíð. Undir hinni miklu skriðu hefur legið grænn kragi um aldir, líklegast myndaður sem sjávarhjalli þegar sjór stóð hærra en nú.

Efstu myndirnar sýna hvað ég er að tala um.  

En á leið þarna framhjá sá ég að byrjað er að rífa þennan fallega hjalla niður með vinnuvélum.

Ég fór og skoðaði þetta nánar og sá þá að aðeins innar eru stórar malargryfjur, sem hafa verið í hvarfi svo að þær sjást ekki frá veginum.

En nú virðast þessar gryfjur ekki vera nógu stórar lengur og því er sótt í suðurátt og verið að éta fallega græna hjallakragann undir skriðunum upp.

Á þriðju efstu myndinni er horft til suðurs inn í þessar nýju gryfjur.

Svo mikil er ákefðin að búið er að ryðjast um grænan mó ofan á hjallanum án þess að taka neina möl eins og sést vel á myndum 4 og 5, talið að ofan sem teknar eru frá grænu flötinni og séð til norðurs yfir gróðurspjöllin.

Nú segja ýmsir eflaust: Verum ekkert að amast við þessu. Annars erum við á móti framförum, á móti húsbyggingum, á móti mannvirkjagerð. Það er ekkert enn búið að hrófla við sjálfri skriðunni.

Það eru bara öfgamenn og afturhaldspúkar sem eru að röfla um svonalagað.

Skoðum aðeins nánar þetta með umhverfisöfgarnar sem sífellt er verið að tala um þegar mönnum dettur í hug að þyrma einhverju.

Á landinu voru taldar tæplega 2400 malargryfjur fyrir 15 árum. Núna eru þær líklega um 3000. Það gerir einar gryfjur á hverja 100 íbúa og að því standa framfarasinnaðir hófsemdarmenn.

 Í Borgarbyggð búa um 2000 manns og eiga því kröfu á að eignast 20 malargryfjur miðað við fólksfjölda.

Á leiðinni frá Hafnarfjalli að Hvalfjarðargöngum er ekið framhjá þremur miklum malargryfjum. En þær virðast ekki nóg heldur er nú sótt að Hafnarfjalli.

Erlendis er hugtakið "landslagsheild" viðurkennt. Dæmi hér heima: Esjan með sínu Kistufelli, Móskarðshnjúkar og Skálafell eru landslagsheild.

Malargryfjur í hlíðum eins af þessum fjöllum veldur umhverfisröskun fyrir alla landslagsheildina.

Græni ávali og fallegi græni kraginn undir Hafnarfjalli er hluti af fjallinu sem landslagsheild eins og öxlin á Monu Lisu er hluti af því listaverki, þótt öxlin sé ekkert öðruvísi eða merkilegri að öðru leyti en hver önnur konuöxl.

Á neðstu myndunum er horft úr suðri yfir að gryfjunum, sem líklega eiga eftir að éta sit til suðurs.

Ég spyr hvort hið sama sé í uppsiglingu í rót Hafnarfjalls og í Ingólfsfjalli.

Hvort það sama gerist hér og gerst hefur í hlíðum Ingólfsfjalls, að farið verði um víðan völl á þeim forsendum að þetta sé alltaf sama gamla malargryfjan.

Ég spyr hvort Borgnesingum sé öllum sama. Ég spyr hvort 3000 malargryfjur landsins séu ekki nóg, heldur verði að bæta þessari nýju við.

Ég spyr hvort það séu öfgar og barátta gegn gatnagerð og húsbyggingum að biðja um að möl sé sótt í aðrar gryfjur, sem nóg er af á þessu svæði.

Ég spyr hvort það sé einkamál að ráðast að einu hlíðinni af þessu tagi sem sést svo vel, bæði nær og fjær af hringveginum. 

Ferðalangar snúa heim á leið