Penar pyntingar.

Nútíma löglegar pyntingar byggjast á andlegu ofbeldi sem getur verið verra en líkamlegt. Magnús Leopoldsson lýsti þessu einu sinni enn í Kastljósinu í kvöld og veitti ekki af að benda á það hvað einangrun í fangelsi raunverulega er.

Á sínum tíma fannst mér athyglisverðust lýsing Einars Bollasonar á því þegar hann var einn daginn í fangelsinu farinn að efast um það að hann væri saklaus og reyndi að finna út hvernig hann hefði getað brotið svona hroðalega af sér án þess að muna eftir því.

Þessar pyntingar eru penar og byggjast á því að draga þær sem mest á langinn þannig að tilvera þess sem menn umgangast "eins og skít" eins og Magnús orðaði það, verði svo óbærileg að viðkomandi jafnar sig aldrei.
Menn eru ekki barðir heldur komið þannig fram við þá að tilveran og einveran verði svo óbærileg að viðkomandi játi jafnvel það sem hann hefur ekki gert, bara til þess að losna úr prísundinni.

Þetta íhugaði Magnús á sínum tíma þegar honum leið sem verst og hugsaði það þá þannig, að það væri allt í lagi fyrir hann að játa glæpinn, vegna þess að þegar farið yrði nánar í saumana á málinu hlyti að koma í ljós að hann væri saklaus.

Sem betur fer gerði hann þetta ekki, því að aðrir sakborningar sem játuðu, voru þar með negldir og dæmdir, jafnvel þótt framburðurinn hefði margbreyst og væri mótsagnakenndur og jafnvel marklaus um einstök atriði. Og aldrei fundust sönnunargögn, morðvopn né hinir látnu sem leitað var að.

Að þessu leyti var Geirfinnsmálið ígildi dómsmorðs eins og Davíð Óddsson orðaði það eitt sinn á þingi.

Nú er eitt svona mál í gangi í Færeyjum því að jafnvel í siðmenntuðustu samfélögum getur svona gerst enn þann dag í dag.

Í málinu vegna morðsins á Gunnari Tryggvasyni fannst hinn látni og morðvopnið var í vörslu hins grunaða.
Samt var hann réttilega sýknaður vegna þess að hann hélt sig við þann framburð að vera saklaus.

"Bílvelta varð..."

Sömu ambögurnar virðast lifa góðu lífi árum og áratugum saman. Ein af þeim er "bílvelta varð." Enginn segir "bíll valt."
Önnur er "tjónaður". Bílar skemmast ekki eða eru skemmdir heldur "tjónaðir." Stundum verður textinn óþarflega langur þegar sagt er til dæmis: Bílvelta varð í Kömbum þegar bíll fór út af veginum og valt. Yfirleitt er hinn nýi kansellístíll lengri, flóknari og illskiljanlegri en eðlilegt mælt mál.

Bílvelta í Kömbum

MARADONA-LYKT.

Markið, sem Theo Walcott lagði upp á svo glæsilegan hátt í leik Liverpool og Arsenal í gærkvöldi er eitt af því sem getur fengið mann til að stelast til að horfa á góða knattspyrnuleiki. Einleikur hans utan frá eigin vítateig upp allan völlinn minnti pínulítið á flottasta sóló knattspyrnusögunnar hjá Maradona á sínum tíma.

Það sem gladdi mig mest í einleik hans var hvernig hann hljóp upp eða stökk upp úr einni tæklingunni og hélt áfram á fullri ferð. Allt of oft skemma knattspyrnumenn flæði í leikjum með því að láta tækla sig þannig að þeir detti og fái dæmda aukaspyrnu.

Hér í gamla daga var Elmar Geirsson snillingur í á stökkva upp úr tæklingum eins og grindahlaupari, jafnvel hverri á fætur annarri.

Tengdasonur minn er gríðarlegur Arsenal-aðdáandi og ég hef glatt hann með því að hafa ekki rifið Arsenalmerki úr glugga á 35 ára gömlum jöklabíl, sem ég á og hef tilbúinn til tafarlausrar jöklafarar ef ég þyrfti að fara á fjöll með mannskap með mér.

Ég hef átt erfitt með að staðsetja mig í einhverjum stuðningsmannahóp ensks knattspyrnuliðs en er svo hrifinn af laginu "You never walk alone" að ef gengið er á mig nefni ég Liverpool. Og ekki skemmir að það er bítlaborgin.

En það var Arsenal-mark sem gladdi mig mest í gærkvöldi, því get ég ekki neitað.

Liverpool og Chelsea sigruðu og mætast í undanúrslitum