Góðar minningar frá Bárðarbungu.

Skjálftar í Bárðarbungu tengjast oft umbrotum sem verða sunnar eða jafnvel norðar, svo sem þegar gaus í Gjálp 1996.

Bárðarbunga er ekki næsthæsti blettur Íslands fyrir tilviljun, - þetta er öflug eldstöð og þungamiðja stórs umbrotasvæðis, nyrðri endinn á virkasta eldgosasvæði Íslands sem telja má miðju annars af tveimur möttulstrókum heims.

Nafnið Bárðarbunga kveikir góðar minningar frá för þangað upp fyrir réttum aldarfjórðungi, 24. ágúst 1984.

Feðgarnir Sigurður Baldursson og Baldur faðir hans heitinn, vissu að síðsumars á heiðríkum góðviðrisdögum, varð yfirborð jökulsins eins og frauð í sólbráð dagsins en fraus síðan í harða skel í myrkri og útgeislun heiðskírrar næturinnar.

Sigurður og félagar hans í fallhlífarstökkinu á Akureyri ákváðu því að stökkva út úr flugvél í fallhlífum í dögun 24. ágúst og lenda á jöklinum, og þess utan hugðist Víðir Gíslason, flugvinur minn á Akureyri, lenda þar á flugvél sinni, TF-LEO.

Ég lenti með Guðmund Jónasson á Akureyrarflugvelli kvöldið áður eftir för með honum um hálendið og kvaddi hann þegar hann steig upp í Flugfélagsvél og flaug suður.

Síðan gekk ég beint í flasið á Akureyringunum sem sögðu mér frá því sem í vændum var og ég minnist þess en hvað ég varð spældur að hafa sleppt Guðmundi frá mér, því að það hefði verið óborganlegt að taka hann með mér upp á Bárðarbungu og ræða við hann þar um ferðir hans um jökla og hálendi.

Við Víðir flugum flugvélum okkar uppeftir í birtingu og lentum á bungunni farsællega, fyrst Víðir og síðan ég  og Helgi Sveinbjörnsson, kvikmyndatökumaður Sjónvarpsins, sem tók myndir þarna fyrir Stikluþátt. 

Myndirnar af þessu ævintýri, sem fylgja þessu bloggi, sendi Víðir mér í fyrradag á 25 ára afmælinu.

Já, hvað tíminn flýgur !  

Hægt er að stækka myndirnar með því að smella á þær tvisvar í tvígang. 

 

Flugvélin sem bar einkennisstafina TF-FRÚ 1984 var af gerðinni Cessna Skylane,  upphaflega í eigu Arnar Johnsons, forstjóra Icelandair.

Hún hefur þvælst og lent víðar en nokkur önnur lítil flugvél íslensk, meðal annars lent í Surtsey, á Esjunni (nauðlending að vísu), fyrir framan Dynheima á Akureyri og um hávetur á Hveravöllum. 

Auk þess hefur hún lent á ótal stöðum í Afríku, þar sem hún var trúboðaflugvél Helga Hróbjartssonar í Eþíópíu en var seld til Simbabve og mun vera þar nú.

Gaman væri ef hún kæmi einhtverntíma aftur heim til Íslands.

Fyrir nokkrum árum skemmti ég á samkomu þar sem sátu við borð Þórólfur Magnússon, sem lenti (viljandi) á Esju 1967 og sprengdi dekk en komst á loft og þeir Magnús Guðmundsson og Dagfinnur Stefánsson sem brotlentu á Geysi á Bárðarbungu 1950.

Ég stóðst ekki mátið að grínast í hálfkæringi og sagði:

"Þarna situr Þórólfur Magnússon. Við tveir eigum það sameiginlegt að hafa lent flugvél á Esjunni. Munurinn er hins vegar sá að hann ætlaði sér að gera það en ekki ég.

Og þarna sitja þeir Magnús Guðmundsson og Dagfinnur Stefánsson.

Við þrír eigum það sameiginlegt, ég og þeir, að við höfum allir lent flugvél á Bárðarbungu. Munurinn var hins vegar sá að ég ætlaði að gera það en ekki þeir."  

Næst kom ég á Bárðarbungu í ferð Jöklarannsóknafélagins í júní s.l. á minnsta jöklajeppa landsins, Suzuki Fox´86, í eftirminnilegri ferð sem fullkomnaði ferðina 1984, enda útsýnið frábært af þessu næsthæsta fjalli landsins. 

 

(Neðsta myndin er sú sama og sú næstefsta, fór inn lítil vegna mistaka svo að ég henti henni niður fyrir)  

P. S. Bendi á fróðlegan pistil Einars Vilhjálmssonar um metanbíla á blogginu hans í dag.  

Skjálftavirkni á Vatnajökli

Karakter hjá mínum mönnum.

Það er talað um að það sé karakter í keppnisliði ef það brotnar ekki við mótlæti, heldur eflist og snýr taflinu við.

'Á þetta skorti oft hjá meistaraflokki Fram árin sem Framarar björguðu sér frá falli ár eftir ár, oft á ævintýralegan hátt á síðustu mínútum mótsins.

Mér skilst að liðið hafi sett heimsmet í heppni að þessu leyti og ég hélt því fram á þessum tíma að þetta væri sálfræðileg vont fyrir liðið því að undir niðri væri treyst væri á heppni sem gæti ekki haldið áfram og að hugurinn byndist smám saman við botnbaráttu í stað þess að hugsa hærra.

Miklu betra væri fyrir Fram að falla hreinlega niður, stokka allt upp og byrja frá grunni með nýju hugarfari.

Það kom í ljós að þetta reyndist rétt og karakterinn í liði Fram hefur verið sterkur í sumar.

Um daginn lentu strákarnir í stöðunni 0:3 eftir fyrir hálfleik en tókst að snúa dæminu við í þeim síðari.

Nú leika þeir þetta aftur og ég sem verið hef skráður í Fram fjórum mánuðum lengur en ég hef lifað, fagna þessu hjartanlega. Áfram Fram !

Hjálmar tryggði Fram ótrúlegan sigur

Skammtímaminnið er lúmskt.

Sá málflutningur Maradona er hæpinn að vegna þess að fólk hafi valið hann besta knattspyrnumann allra tíma hljóti hann að vera það. Mýmörg dæmi og sum þeirra nýleg eru um það að í vali á bestu mönnum á hverju sviði nái minni flestra þeirra, sem velja, skammt aftur í tímann. 

Ég skal nefna tvö dæmi.

Fyrir nokkrum árum var raðað upp í stórri skoðanakönnun bestu íþróttamönnum Íslands á liðinni öld.

Röðin kom ekki á óvart að mörgu leyti. Ekki var hægt að ganga fram hjá Silfurmanninum Vilhjálmi Einarssyni, sem á elsta frjálsíþróttamet Íslands og jafnaði gildandi heimsmet þegar hann setti það. 

En annað vakti athygli mína.  Jón Arnar Magnússon lenti við toppinn enda hafði hann einu sinni komist í hóp tíu bestu tugþrautarmanna heims á afrekaskránni og orðið tólfti á einum Ólympíuleikum.

Hins vegar var Örn Clausen talinn vera númer fjórtán. Samt var hann þrú ár í röð einn af þremur bestu tugþrautarmönnum heims á afrekaskránni og fékk silfur á EM 1950 en hefði fengið gull ef keppt hefði verið í samræmi við nýja stigatöflu, sem gilti reynar á heimsafrekaskránni þetta ár þótt hún gerði það ekki á EM.  

Örn var meiddur á OL 1952 en aðeins 19 ára gamall varð hann tólfti á ÓL í London 1948. 

Örn er eini Íslendingurinn sem hefur átt heimsmet í frjálsíþróttagrein, þ. e. 1000 metra boðhlaupi.

Í landskeppni við Dani og Norðmenn 1951 var Örn langstigahæsti keppandinn og réði úrslitum um það að við unnum þessar þjóðir báðar í keppninni.

 Menn segja að samkeppnin hafi ekki verið eins hörð 1950 og hún var um 2000 en það nægir ekki til að útskýra hinn mikla mun á útkomunni í samanburðinum milli Arnar og Jóns Arnar.

Iðkun frjálsíþrótta hefur alltaf verið mjög almenn um allan heim og er tugþraut þar ekki undanskilin. Samkeppnin var því vissulega hörð 1950. 

Hitt dæmið er enn meira sláandi og sýnir að jafnvel svokallaðir sérfræðingar eða álitsgjafar geta haft gullfiskaminni.

Í janúar 2003 bað Fréttablaðið helstu sérfræðinga okkar á sviði popptónlistar að útnefna bestu dægurlagasöngvara landsins frá upphafi.

Ekki kom á óvart að Ellý Vilhjálms og Vilhjálmur Vilhjálmsson og frændurnir Haukur og Bubbi Morthens ásamt Björk kæmust þar efst á blað.  

Hitt var merkilegra að á lista tæplega 30 söngvara sem komust á blað, þeirra á meðal Jón Ólafsson og ég (!) komst söngvari að nafni Ragnar Bjarnason ekki einu sinni á blað !  

Ég man að mér sárnaði þetta mjög en ég vann á þessum tíma nótt og dag við að fullgera myndina "Á meðan land byggist" og hafði því ekki tíma til að skrifa um þetta í blaðið. 

Ég sagði við Ragnar þá: Láttu þetta ekki hafa áhrif á þig. Það sem einu sinni var sannanlega gott og meðal þess besta verður það aftur.  

Ef ég hefði skrifað þessa grein hefði ég spurt álitsgjafana góðu:

Var það misskilningur hjá þjóðinni að á blómatíma Hauks Morthens keppti hann um hylli hennar sem vinsælasti karlsöngvarinn við Ragnar Bjarnason og hafði Ragnar betur flest árin? Var þetta bara vitleysa? 

Treystið þið ykkur til að nefna söngvara sem sungið hefði betur jafnólík lög og Vorkvöld í Reykjavík, Ég er kokkur á kútter frá sandi, Ship-ohoj, Litla lipurtá, Nótt í Moskvu og Rokk og cha-cha-cha ?

Í dag kann það að virðast ótrúlegt að fyrir aðeins sex árum skyldu helstu poppsérfræðingar þjóðarinnar ekki setja þennan stórsöngvara síðustu 55 ára á blað. En nú hefur það gerst að það sem einu sinni var gott og meðal þess besta er orðið það aftur hjá Ragnari Bjarnasyni. 

En aftur að sperringnum í Maradona. Hann segir að í Evrópu hafi alltaf verið settir á hann yfirfrakkar sem hömuðust í honum. Eins og það hafi ekki líka verið settir yfirfrakkar á Pele ? 

Ég ætla að vísu ekki dæma um það hvor þeirra hafi verið betri, - á erfitt með að gera upp á milli þeirra, - en get þó nefnt það að Pele var fjölhæfari knattspyrnumaður vegna þess hve góður skallamaður hann var og þurfti ekki að nota "hönd Guðs".

  

 

 

Maradona setur ofan í við Pelé

Birtingarmynd óstjórnar og ranglætis.

Maður, sem var fyrrum sparisjóðsstjóri í einum af sparisjóðunum á Vestfjörðum sagði mér á dögunum sanna sögu af bónda í sveitinni sem lagði allt féð, sem hann hafði önglað saman með ærinni fyrirhöfn, inn á sparisjóðsbók.

Þetta var ein milljón króna sem var mikið fé í þá daga. Þetta var á verðbólgutímum, þegar sífelld vandræði voru með krónuna og verið að fella hana æ ofan í æ, og á næsta áratug varð þessi ævisparnaður mannsins að nær því engu.

Einhver reiknaði það út að á þessum árum hefðu skuldarar fengið að sama skapi lán sín að mestu gefins, ef þau voru til nógu langs tíma, og að húsbyggjendur hefðu að meðaltali fengið 30-40% húsa sinna gefins.Þeir, sem gáfu, voru meðal annars líknarsjóðir og eldri borgarar.

Á núvirði voru líkast til nokkur hundruð milljarðar króna færðir til á siðlausan hátt á þessum árum frá sparifjáreigendum til skuldara.

Þetta var óréttlæti sem Vilmundur Gylfason barðist gegn eins og mörgu öðru sem aflaga fór í okkar þjóðfélagi og hann kenndi réttilega stjórnmálamönnum um þetta.

En þegar þetta var loks leiðrétt með svonefndum Ólafslögum á útmánuðum 1979 tók við annað ranglæti, sem einnig var sprottið af óstjórn í landinu, og bitnaði fyrst á svonefndum Sigtúnshópi, en það var fólk sem var nýbyrjað að byggja, skuldaði því mikið, og hafði tekið sín lán á allt öðrum forsendum en upp voru komnar og það hafði ekki getað séð fyrir.

Nú hefur þetta nýja ranglæti, sem skuldarar landsins blæða fyrir, náð nýjum hæðum og enn er það stjórnleysið sem birtist í hrikalegri gengisfellingu krónunnar, sem á sök á þessu.  

Íslendingar hafa allt frá því að íslenska krónan var losuð úr tengslum við dönsku krónuna viðhaldið ranglæti, sem byggist á rangri skráningu hennar, sem er birtingarmynd af landlægri óstjórn.

Stjórnvöld hafa notað sér krónuna til þess að skekkja fjárhagsgrundvöll landsins og koma sér undan nauðsynlegum aðgerðum til þess að viðhalda stöðugleika.  

 Undanskilja má aðeins lítinn hluta þessa tímabils, þar sem jafnvægi ríkti nokkurn veginn, eða síðari hluta tíunda áratugsins og byrjun þessarar aldar.

Árin 2002 og 2003 var síðan byrjað að kynda það bál þenslu og tilheyrandi rangrar skráningar krónunnar sem endaði með því að þjóðfélagið varð alelda og sprakk upp í hruninu 2008.

Nú stendur yfir sársaukafull rústabjörgun þar sem margir eiga um sárt að binda og enn er gengi krónunnar birtingarmyndin, sem við okkur blasir.  

Krónan of lágt skráð