Afturhvarf um 35 ár.

Ráðning Davíðs Oddssonar sem ritstjóra Morgunblaðsins er afturhvarf til þess tíma þegar dagblöð landsins voru öll flokksmálgögn.

Fyrsta glufan í það virki flokkspólitískra blaða var stofnun DV 1975.

Það á eftir að koma í ljós hve afskiptasamur Davíð verður en í ljósi þess að fágætt er að einn maður hafi haft eins mikið ofurvald yfir þjóðfélaginu og hann hafði á síðustu árum sínum í embætti forsætisráðherra verður að teljast bjartsýni að ætlast til þess að afskiptasemi hans verði haldið niðri á nýjum vinnustað.

Það liggur afar beint við að álykta að hagsmunir voldugra afla í Sjálfstæðisflokknum hafi ráðið því sem nú hefur gerst en verður síðan að koma í ljós hve mikil áhrif það mun hafa á fréttaflutning og efni blaðsins. Ég hef áhyggjur af því að þetta muni há trúverðugleika og óhlutdrægni blaðsins.   

Lengst af síðustu öld voru Morgunblaðið og Þjóðviljinn andstæðir pólar meðal íslensku blaðanna.

Ég varð heltekinn af stjórnmálaáhuga tíu ára gamall og megin stjórnmálaskoðanir mínar hafa breyst lítið síðan þá, kjörorð frönsku byltingarinnar, frelsi-jafnrétti-bræðralag þar sem keppti yrði að frelsi sem flestra í heiminum með því að beita jafnrétti og bræðralagi. 

Þegar ég fór að bera út blöð eyddi ég hluta þeirra peninga til að gerast áskrifandi að Þjóðviljanum vegna þess að foreldrar mínir, sem voru flokksbundið Sjálfstæðisfólk, voru aðeins áskrifendur að Morgunblaðinu.

Ég vildi alast upp á heimili þar sem andstæðar skoðanir fengju að njóta sín í jafnvægi svo að ég og aðrir á heimilinu hefðu sem bestar aðstæður til að mynda sér sjálfstæða skoðun. 

Ég er enn sama sinnis og þá og mun því ekki segja upp áskrift að Morgunblaðinu þótt mér finnist það afturför að hér sé aftur að renna upp gömul tíð þar sem fréttaflutningur og efnisval verði lituð af þröngum hagsmunum.   

  

 

Davíð og Haraldur ritstjórar

Hafa þegar sagst vilja 340 þúsund tonna álver.

Fyrir tveimur árum fékk ég skammir frá talsmanni Alcoa fyrir það að ljúga því upp á fyrirtækið að það vildi reisa 340 þúsund tonna álver á Bakka. 

Ekki leið nema innan við ár þangað til ráðamenn fyrirtækisins viðurkenndu að þeir ætluðu ekki að láta staðar numið við 250 þúsund tonna álver heldur þyrfti jafnstórt álver og á Reyðarfirði af "hagkvæmnisástæðum." 

Svona hefur þetta verið allan tímann, allt frá því að því var lofað að álver við Reyðarfjörð þyrfti ekki að verða stærra en 120 þúsund tonn og álver í Helguvík yrði "hófleg stóriðja."  

Byltingarkenndar framkvæmdir

Enn ein ferð norður.

Ég var að kíkja snöggt á matsáætlun vegna virkjana fyrir norðan, einkum matsáætlun vegna Kröfluvirkjunar II og sé að ætlunin er að gera átta nýja borteiga.

Fimm þeirra verða alveg nýir, þar af þrír í nálægð við Leirhnjúk.

Á myndinni (sem gott er að stækka með því að smella tvívegiis á hana) sést hinn nýi borteigur við Víti hægra megin fyrir miðju og tilheyrandi gufuleiðslur.

Leirhnjúkur, hraunin og gígarnir, eru ofarlega á myndini, Leirhnjúkur við vinstri jaðar hennar, en nær er ljósgult svæði sem þegar hefur verið gert að nýjum borteig.

Tveir nýir borteigar eiga að koma  hægra megin fyrir ofan borinn við Víti.  

Þáverandi ráðherrar iðnaðar- og umhverfismála, Jónína Bjartmarz og Jón Sigurðsson lögðu fram tillögu skömmu fyrir kosningar 2007 um að ekki skyldi virkjað við Leirhnjúk og Gjástykki nema að undangenginni ítarlegri rannsókn og sérstakri atkvæðagreiðslu á Alþingi.

Þetta var básúnað mjög fyrir kosningarnar, augljóslega til þess að draga burst úr nefi nýs umhverfisframboðs.

Tveimur dögum fyrir kosningar, þegar tryggt var að það fréttist ekki fyrr en eftir kosningar, gaf Jón Sigurðsson út leyfi til tilraunaborana í Gjástykki.

Af þessum átta nýju borteigum hef ég í fljótu bragði ekkert að athuga við tvo þeirra suðaustan við Sandabotnafjall.

Er nýkominn úr ferð á Hrafntinnuhrygg til að skoða og taka myndir af því hvernig loforð um að leyfa honum, þessu eftirlæti Jónasar Hallgrímssonar, að njóta sín hafa verið beygð og sveigð stórlega.  

Nú er í fyrsta sinn sýnd staðsetning þriggja nýrra borteiga sem verður að athuga sérlega vel hvort eyðileggi ásýnd eldgosasvæðsins Leirhnjúkur-Gjástykki. 

Nú er hægt að fara eftir slóða sem liggur um austurhluta Vítismós og upp á frábæran útsýnisstað, Hreindýrahól, hægra megin á myndinni hér fyrir ofan, en af honum er sérlega gott útsýni yfir suðurhluta eldgosasvæðsins við Leirhnjúk og norður af honum.

Með nýju borteigunum verður þessi stemning eyðilögð á ferð eftir sjálfum slóðanum og spurning með hvort útsýnið af Hreindýrahól fari sömu leið.  

Þegar hafa verið gerðir aðrir þrír nýir borteigar, einn í kallfæri við Leirhnjúk og tveir, sitt hvorum megin við sprengigíginn Víti,-  annar þeirra í kallfæri við Leirhnjúk. Vísa enn til myndarinnar. 

Það er verið að sveigja stórlega skilgreiningar með því að kalla sókn inn á Leirhnjúkssvæðið Kröflu II.

Loksins nú sé ég að svo virðist sem ekki verði borað norður eftir miðju Vítismós heldur í norðausturhorni hans.

Fyrir  liggur fyrir mig að fara norður og skoða betur staðsetningu fyrrnefndra þriggja splunkunýju borteiga. Einn ein ferðin liggur fyrir en ég er ekki bjartsýnn, samanber lýsinguna á útsýnisleiðinni norður úr. 

Og ég sem hélt að ein ítarleg ferð um svæðið dygði. Nú eru þær komnar á annan tug.   

Matsáætlanir vegna virkjana fyrir norðan

Góð fyrirsögn fyrir álver á Bakka.

Fyrirsögnin "Góður fundur um Bakkaálver" gefur í skyn velþóknun mbl.is á því að álver rísi við Húsavík og að Alcoa fái þar með afhenta í raun í einokun alla þá orku sem fyrirtækið krefst  á Norðurandi með þeim afleiðingum að aðrir komist ekki að.

Eru það "góðar fréttir?" Mér finnst þær slæmar. Full þörf er á því að aflétta kverkataki Alcoa af orku- og náttúruauðlindum Norðurlands, stokka spilin upp á nýtt og laða aðra og hentugri orkukaupendur að. 

Meðan Alcoa heldur allri mögulegri orkuöflun á Norðurlandi í heljargreipum leggja aðrir ekki í að sækja þangað eftir orku. Það segir sig sjálft. 

Með fréttinni er birt mynd af virkjanastöðunum Þeystareykjum, Gjástykki, Kröflu og Bjarnarflagi. 

Greinilegt er að mat á umhverfisáhrifum virkjunar í Gjástykki mun ekki vefjast fyrir virkjanamönnum heldur treysta þeir því að það verði formsatriði eins og venja hefur verið. 

Gleymt verður loforð Jónínu Bjartmarz og Jóns Sigurðssonar rétt fyrir kosningar 2007 um að virkjanir í Gjástykki og við Leirhnjúk yrðu ekki leyfðar nema eftir sértaklega vandaðar rannsóknir og sérstaka atkvæðagreiðslu á Alþingi.

Enda var jú auglýst í hinum fræga bæklingi "Lowest engergy prizes" sem Alcoa og aðrir álframleiðendur fengu senda til sín, að á Íslandi yrði tryggt að "mat á umhverfisáhrifum yrði sveigjanlegt" og það virðist greinilega vera það sem stefnt er að nú. 

Góður fundur um Bakkaálver