Ekki of sigurvissir.

Íslenska landsliðinu í handbolta hefur oft gengið einna best þegar vonirnar hafa verið minnstar. 

Þannig var það 1961 við kepptum á heimsmeistaramóti og áttum þó ekkert boðlegt íþróttahús, heldur lékum í bragga sem var allt of lítill, - unnum þó fyrrum silfurlið Svía og vorum skammt frá því að fara í undanúrslit en lentum í 6. sæti.

Vonirnar voru miklar fyrir einum og hálfum áratug þegar við héldum heimsmeistarakeppnina sjálfir og vonbrigðin þeim mun meiri.

Á áttunda áratugnum sendum við sterkt lið til keppni í Austur-Þýskalandi, en liðsmenn fengu einhverja umgangspest og guldi afhroð. 

Vissulega er nauðsynlegt að stefna að sigri og hafa sjálfstraustið í lagi, en í ljósi reynslunnar held ég að rétt sé að varast of mikla siguvissu.

Enginn leikur mun vinnast fyrirhafnarlaust.  

Allir klárir í slaginn

Ógleymanleg lyftufesta.

Sagan af konunni sem var föst í lyftu í átta daga minnir mig á að fyrstu búskaparár okkar Helgu bjuggum við á tólftu hæð að Austurbrún 2.

Húsið reisti samvinnubyggingarfélag sem ég var félagi í og hafði ég unnið við byggingu þess frá 17 ára aldri og gjörþekkti það, ekki bara að utan og innan, heldur líka hvað var inni í veggjum þess, því að ég var járnamaður. 

Eitt sinn heimsótti okkur kona frá Ísafirði sem hafði staðið fyrir því að ég kæmi vestur á Ísafjörð að skemmta þar og þekkti Helgu mjög vel frá fornu fari þegar hún hafði verið á Patreksfirði. 

Konan sagðist vera sjúklega hrædd við lyftur og vildi frekar ganga.

Hún sagði, að ef lyftan stöðvaðist og kæmist ekki aftur að stað myndi hún gjörsamlega ganga af göflunum.  

Þegar hún kvaddi okkur bauðst ég til að verða henni samferða niður í lyftunni til þess að sýna henni að þetta væru öruggustu farartæki í heimi, enda hefði ég kynnt mér rækilega öll gögn um fáanlegar tegundir af lyftum áður en þessi tegund var valin. 

Konan vildi frekar fara í stóru lyftunni en þeirri litlu, af því að í þeirri litlu myndi hún bugast af innilokunarkennd.

Mér tókst samt að lokka hana til að fara með litlu lyftunni með hástemmdum lýsingum á því að ekkert gæti farið úrskeiðis. 

Á leiðinni niður vildi ég sýna henni fram á að það hefði verið rétt sem ég hefði sagt henni að útilokað væri að klemmast á milli á leiðinni niður, því að sérstakur þröskuldur kæmi í veg fyrir slíkt.

Hún átti erfitt með að trúa því svo að til að sanna þetta og árétta fullyrðingu mína steig ég á þröskuldinn og þetta gekk eftir, - lyftan stöðvaðist.

Síðan ýtti ég á hnapp til að fara aftur af stað en þá gerðust ósköpin: Lyftan haggaðist ekki.

Í hönd fór einhver skelfilegasta stund ævi minnar því að blessuð konan trompaðist alveg.

Og það sem verra var, á þessum tíma voru engir farsímar og langan tíma tók með hrópum og köllum og barsmíðum að láta vita af því hvernig komið væri.

Þessi hróp og köll og læti espuðu konuna að sjálfsögðu svo hún veinaði og grét og það þurfti ekki meiri hávaða en það. 

Að lokum kom svo húsvörður til hjálpar og af því að lyftan stóð föst á milli hæða, varð draga konuna með miklum erfiðismunum upp og út um rifu sem myndaðist þegar næstu dyr fyrir ofan lyftuna voru opnaðar.

Þetta var mikil þrautastund og konan hefur áreiðanlega verið margar vikur að jafna sig eftir þessa algerlega misheppnuðu tilraun mína til þess að lækna hana af lyftuhræðslunni.  

Var föst í lyftu í átta daga

Hvenær skelfur Bakki?

Lesa má úr gögnum jarðfræðinga og jarðskjálftafræðinga að um Húsavík liggi brotalína sem veldur því að þar megi búast við eins hörðum jarðskjálfta og orðið geti hér á landi. 

Hins vegar veit enginn hvenær þetta mun gerast og í umræðunni um álver á Bakka er aldrei minnst á þetta. Gæti þessi skjálfti þó orðið hvenær sem er. 

Líklega skiptir þessi risaskjálfti ekki máli í hugum okkar Íslendinga því að möguleikarnir á því hvenær hann verður eru aðeins tveir.

1. Hafi hann ekki orðið áður en álverið rís er öllum sama. Ef hann veldur skemmdum á því verður það verkefni þeirra sem þá verða uppi að fást við það. Den tild, den sorg. 

2. Verði hann rétt áður en álverið rís verður sagt: Nú er svo langt þangað til að næsti risaskjálfti kemur að það skiptir ekki máli.

Þannig hugsum við Íslendingar oft. Réttara er að setja öll eggin í eina körfu sem staðsett er á hættulegasta stað í staðinn fyrir að dreifa áhættunni og hafa minna brothætt fóður á fleiri stöðum. 

Jarðskjálftahrina við Grímsey