Kuldinn frá Íslandi.

Þegar röskunin af völdum Eyjafjallajökuls er að fjarlægjast í tímanum tekur við fyrirbæri, sem íbúar á Bretlandseyjum einkanlega kenna við Ísland en það er hin svonefnda "Íslandslægð".

Hún hefur í áraraðir fengið nafn sitt af landinu okkar, vegna þess að þessi dæmigerða djúpa og illvíga Norður-Atlantshafslægð kemur í áttina frá svæðinu við Ísland og veldur oft illviðrum í norðvestanverðri Evrópu. 

Þegar hún fer í austur dregur hún á eftir sér kaldan loftstraum norðan úr Norður-Íshafii, sem fer suður yfir Bretlandseyjar og veldur þar oft leiðinda kuldum, sem að sjálfsögðu tengjast landinu í norðri, sem kennt er við ís og þar með ískulda vegna þess að það var "Íslandslægðin" sem kom þessu öllu af stað.

Lægðin, sem olli norðanáhlaupinu í gær fór suður með austurströnd Íslands og þótt það væri ekki hinn venjulegi ferill Íslandslægðarinnar var hún áreiðanlega nógu nálægt landinu til þess að tengjast landinu í hugum Breta.

Nú koma lægðirnar vel fyrir sunnan Ísland yfir hafið og draga loft til suðurs úr köldum loftmassanum, sem liggur frá Norður-Grænlandi austur yfir Skandinavíu og valda miklum truflunum á flugi og öðrum samgöngum.  

Það virðist ætla að verða þrálátt fyrirbæri, sem annað árið í röð ríkir hér á norðurslóðum, en það felst í því að hlýir loftmassar fara norður með austurströnd Norður-Ameríku og valda hlýindum á Nýfundnalandi, Labrador og Suðvestur-Grænlandi sem enn láta lítt undan síga á sama tíma sem kuldapollurinn stóri fyrir norðan okkur stendur fastur fyrir. 

Á annað þúsund bíður flugs

200 tonn.

Ég hef unnið nógu lengi á fjölmiðlum til að taka eftir því að ekki er alveg sama hvernig fyrirsagnirnar eru.

Þannig eru 200.000 lítrar af olíu miklu meira magn af olíu en 200 tonn, þegar svona há og löng tala birtist á prenti. Samt tákna þessar tölur nákvæmlega sama magnið.

Ég tel reyndar að í fréttinni af olíubrunanum á Reyðarfirði hefði átt að nota mælieininguna tonn vegna þess að hún gefur betri mynd varðandi samanburð. 

Enginn myndi segja að skip komi að landi með 200.000 kíló af fiski og það er mun erfiðara að ná utan um þá tölu í huglægu mati en 200 tonn af fiski. 

200.000 lítrar af olíu

Heppilegt fyrir járnblendiverksmiðjuna.

Slæmu fréttirnar frá Reyðarfirði eru sprenginginn og eldsvoðinn í álverinu og hugsanlega gríðarlegt tjón sem þar hefur orðið. Vonandi skemmist þó álið ekki í kerjunum.

Fátt er þó svo með öllu illt að ei boði gott fyrir einhvert.  Þessi eldsvoði kemur nefnilega á heppilegasta tíma fyrir járnblendiverksmiðjuna á Grundartanga þar sem svo mikill reyk lagði frá verksmiðjunni að skyggni var lélegt á þjóðveginum.  Skýringin var bilun í hreinsibúnaði.

Nokkur ár eru síðan að starfsmaður við verksmiðjuna sem fyrir alla muni vildi alls ekki láta nafns síns getið, enda starfið í veði, greindi mér frá því að hreinsibúnaður verksmiðjunnar væri ónýtt drasl. 

Skömmu seinna gerðist það að þegar ég átti leið framhjá verksmiðjunni á bjartri nótt gaus þar upp mikill reykur sem kaffærði stórt svæði við verksmiðjuna. 

Ég tók auðvitað myndir sem birtust í sjónvarpsfréttum og fékk það fljótlega framan í mig að mér væri svo illa við verksmiðjuna að ég vekti um nætur til þess að ná svona myndum og koma höggi á hana! 

Ástandið þarna minnir mig á gamla vísu sem hljóðaði svona: "Svona gengur það, - svona er það, - allir vita það, en enginn sér það. 

Eftir myndbirtinguna heyrði ég ýmislegt frá nágrönnunum, sem minnti mig á þennan texta. 

Óhætt er að segja að mikil heppni hvílir yfir járnblendiverksmiðjunni, og skal það tekið fram að ég hef ekkert á móti henni, - tilvist hennar var afgreidd fyrir mörgum áratugum. 

Öll athyglin beinist nú að Reyðarfirði og ónýta draslið á Grundartanga fær að vera áfram í friði, eigendum verksmiðjunnar til mikillar ánægju, því að auðvitað kostar peninga að hafa svona búnað almennilegan. 

Eldurinn slökktur í álverinu