Mikið var !

Í hálfa öld hefur því verið haldið að þjóðinni að útilokað væri að laga aðgengi að náttúruperlum landsins nema að fórna þeim fyrst fyrir virkjanir. 

Með því að endurtaka þetta nógu oft bæði í orði og á borði hefur þetta orðið að trúarbrögðum.

Það hefur líka hentað að halda þessum náttúruperlum óþekktum og óaðgengilegum svo að fólk vissi ekki hvað var verið að eyðileggja eða umturna.

Þegar komið er í þjóðgarða erlendis sést, að rökin með að það verði að virkja fyrst til að fá aðgengi eru hvergi tekin gild nema hér.

Þar eru ástæðurnar fyrir því að setja fé í bætt aðgengi og umgegni tvenn:

1. Þetta er framkvæmd sem borgar sig með auknum tekjum af ferðamönnum.

2. Rökin sem Íslendingar skilja ekki: Vegna heiðurs og sóma þeirra sem hefur verið falið að varðveita og sjá um þessi náttúruundur er það eitt næg ástæða til þess að gefa fólki á að umgangast þau á skynsamlegan hátt án þess að ógna þeim.

Sá tími mun koma að menn munu sjá hve gríðarlegir fjármunir liggja í því að íslenska þjóðin rækti heiður sinn og sóma og þar með viðskiptavild.

Þarna er ég að tala um það, sem virðist það eina sem menn viðurkenna á þessum tímum, en það er hrein peningahlið.

Vonandi þurfa afkomendur mínir ekki að standa í því stappi að þurfa ævinlega að stunda það sem Bandaríkjamenn lýsa með orðunum: "Let´s beat them at their own game."

Að unaðsstundir verði metnar ekki síður en kílóvattstundirnar.  

Atvinnumálin í forgangi

Þarf að komast út úr fortíðinni.

Staðan í Icesave-málinu hefur tekið breytingum frá upphafi og því er til lítils að dvelja við deilur um einstakar aðgerðir á mismunandi stigum hennar.

Nú er aðalatriðið að vinna úr stöðunni eins og hún er núna en eyða ekki öllu púðrinu í að rífast um það sem er löngu liðið og verður ekki aftur tekið þótt eitthvað megi af því læra.

Rétt stöðumat og samstaða um að halda á málstað Íslands hlýtur að vera keppikefli og í það þarf orkan og vinnan að fara. 

Icesave-fundir í næstu viku

Fátæklegt myndasafn ?

Mbl.is birtir mynd um fréttaflutning RUV af tillögu stjórnvalda sem Steingrímur J. segist hafa beðið RUV um að flytja ekki. 

Á myndinni er mynd af Steingrími J. Sigfússyni og fréttakonu að taka við hann viðtal og má af því ráða að fréttaflutningurinn hafi verið á hennar vegum.

Svo var hins vegar alls ekki og þetta er enn eitt dæmið um misvísandi myndbirtignar í íslenskum fjölmiðlum. 

Morgunblaðið hlýtur að eiga einhverja mynd af Steingrími J. Sigfússyni sem gefur rétta mynd af aðilum þessa máls.  

Þetta minnir mig á það þegar ég fór í frægt loftbelsflug 1976 og tímaritið Samúel sló því síðan upp með forsíðugrein og mynd að loftbelgurinn hefði verið notaður til að smygla hassi.

Ég var eini maðurinn sem sást á þessari mynd, enda var skýringin á þessari myndbirtingu að  myndasafn Samúels væri fátæklegt. Varla er myndasafn Morgunblaðsins svona fátæklegt líka?  

 

 

Bað RÚV að birta ekki fréttina

Vekur góðar minningar.

Fréttin um fyrstu sérleið ársins í heimsmeistarakeppninni 2010 vekur góðar minningar frá árinu 1981. 

Árið 1981 skipar sérstakan sess í minningum mínum. Dagana á undan Sænska rallinu hafði ég verið dag og nótt við myndatökur og fréttaflutning af Kröflugosi sem gaf einstæðar myndir, sem þó áttu eftir að verða enn stórkostlegri í síðasta gosinu þar 1984.

Fyrsta sérleiðin í sænska rallinu, sem við bræðurnir, Jón og ég, ókum í Varmalandi var upphaf að keppnisári hér heima sem var engu líkt. Þetta var líka í fyrsta sinn sem Íslendingar kepptu í heimsmeistarakeppni í ralli. 

Þessi keppni var að mörgu leyti fáránlegt ævintýri fyrir okkur með uppákomum í ölllum regnbogans litum.

Sérleiðirnar liggja um skóga og heiðar, allt upp í 500 metra hæð, og það eru fljúgandi hálka og snjór. 

Ein sérleiðin er rudd eftir ísi lagðri ánni Klarvelvi sem hér á landi hefði verið kölluð Svartá, vegna þess hve tær hún er en ekki jökullituð. 

Þessi hlykkjótta leið er rudd nóttina áður en ekið er um hana og því standa allir keppendurnir jafnt að vígi hvað snertir þekkingu á henni, sem er auðvitað engin. 

Á þessari sérleið urðum við meðal 30 efstu, sem var ekki sem verst hjá nýliðum í heimsmeistarakeppni þar sem allir þeir bestu í heiminum keppa. 

Það sannfærði okkur um það að Íslendingar gætu einhvern tíma í framtíðinni haslað sér völl meðal þeirra allra bestu í heiminum. 

Þátttaka Raikkonens og Saintz í Dakar-rallinu sýnir, að þessi keppnisgrein nýtur vaxandi virðingar með réttu. 

Þetta var líka árið þar sem Sumargleðin átti sitt bjartasta sumar og árið þegar fyrsti íslenski sjónvarpsþáttaröðin, sem tekin var á myndband, Stiklur, hóf þá göngu sína sem enn stendur. 

Svona er lífið, - stundum gengur allt upp, - og stundum ekki neitt. Þá er betra að ylja sér við það góða en að sýta það slæma.

Lífið er of stutt til að láta það neikvæða skemma meira fyrir en óumflýjanlegt er.

Við fórum í sænska vetrarrallið eftir mikið basl og baráttu við alls kyns vandræði en nutum góðs af orðum norsks rallara sem sagði við okkur: "What is rally without problems? Nothing!" Það er ekkert varið í rallið ef það væru ekki allir þessir erfiðleikar sem þarf að yfirstíga.  

Sordo vann fyrstu sérleið ársins