Er Norðurskautið við Jan Mayen ?

Norðurheimsskautið er á 90. gráðu norðurbreiddar. Suðurheimsskautið er á 90. gráðu suðurbreiddar.

Hvorugt skautið nær hundruð eða þúsundir kílómetra út frá þessum hnattstöðum. 

Þess vegna ríkir ekki hættuástand á Suðurskauti þótt rússneskur togari strandi við Suðurskautslandið eins og greinir frá í frétt mbl.is. 

Það ríkir ekki einu sinni hættuástandi á Suðurskautslandinu sjálfu þótt togari strandi við það. Hættuástandið ríkir við ströndina, um borð í togaranum, svo einfalt er það. 

Þótt togari strandi við Jan Mayen eða við norðanverða austurströnd Grænlands ríkir varla hættuástand á Norðurskautinu þess vegna. 

En því nefni ég Jan Mayen eða norðanverða austurströnd Grænlands, að þessir staðir eru álíka langt frá norðurskautinu og strandstaður rússneska togarans er frá suðurskautinu. 

Hættuástand á suðurskauti

Nær frávita af skelfingu ?

Á fjölmörgum ferðum mínum austur fyrir Fjall til að moka snjó frá FRÚnni og af henni til þess að snúa henni og binda niður upp á nýtt, undrast ég oft hvað ami að sumum bílstjórunum á þessari leið.

Í dag var að vísu lélegt skyggni á köflum á leiðinni austur en athyglisvert var að sjá langar bílaraðir á eftir aðeins tveimur bílum, sem óku langtum hægar en aðstæður kröfðust, allt niður í 40 kílómetra hraða á köflum þar sem skyggni var bara bærilegt. 

Þetta var þó ekkert hjá því sem gerðist um daginn þegar bílstjóri einn ók niður alla Kambana á 40 kílómetra hraða þótt vegurinn væri saltaður og marauður og veður og akstursskilyrði eins góð og og þau geta verið að vetri til. 

Auðvitað var komin röð bíla á eftir þessum lestarstjóra niður alla Kambana og engin leið að komast framhjá honum, því að hann hélt sig kyrfilega við miðlínu þótt sérstæk hægaksturs akrein sé hægra megin á þessum kafla svo að hægt sé að hleypa fram úr sér. 

Inni í röðinni reyndu sumir að komast hraðar áfram með því að reyna tvísýnan og varasaman framúrakstur sem var afleiðing af löturferð fremsta bílsins. 

Það er alveg viðburður ef maður sér svona hægakstursmenn víkja út á akreinina á öxlinni, - nei, þeim kemur ekkert við hvað er fyrir aftan þá en skapa oft óbeint mikla hættu með því að búa til aðstæður fyrir aftan sig sem hleypa öllu upp. 

Þegar komið var fram úr bílnum niðri í Ölfusi sat við stýrið maður, alveg klesstur upp við stýrið og strarði fram fyrir sig að því er virtist nær frávita af þeirri skelfningu sem það virtist vera fyrir hann að aka þessa leið. 

Hann er ekki sá eini því að fjölmargir bílstjórar virðast vera gersamlega ófærir um að aka bílum sínum af tillitssemi og skynsemi. 

Suðurlandsvegur illfær

Virkja strax, alls staðar !

Athyglisvert var þegar umsagnir um virkjanahugmyndir rammaáætlunar fór að streyma inn.

Með því fyrsta sem sást var það álit, sem barst frá Orkuveitu Reykjavíkur að víkja frá friðun Bitrusvæðisins. 

Nei, endilega að virkja á öllum sjö virkjanasvæðunum! Engu máli skipti þótt orkan kláraðist á 50 árum með svo skefjalausri pumpun orkunnar og að barnabörn okkar ættu hættu á því að standa uppi eftir hálfa öld, ekki einasta með þurrð háhitaorkunnar heldur líka heita vatnið, sem hitar höfuðborgarsvæðið upp. 

Síðan rigndi inn umsögnum þar sem niðurstaðan var á eina lund: Að virkja, virkja, virkja og hrinda friðunum, hvar sem því yrði við komið. 

Tvær greinar í Morgunblaðinu um Gjástykki sem ég svaraði með einni grein gáfu hugmynd um þetta. Með því að sópa inn tveimur greinum var tryggt að tvöfalt meira rými fengist til að hamast fyrir virkjuninni heldur en fyrir því að andmæla henni.

Skipti svo sem ekki miklu máli því að staðreyndir og málstaður vega þyngra. 

Nú er óþolið svo mikið að krafist er á þingi að taka virkjanir í Neðri-Þjórsá út úr rammaáætlun og byrja strax að virkja. Vitnað er í stórgallað mat á umhverfisáhrifum þar sem gert er lítið úr gengi stærsta villta laxastofnsins í Norður-Atlantshafi og hættu á leka úr lónstæðum auk fleiri atriða.

Alls staðar á Norðurlöndum hefur verið hætt við stórar vatnsaflsvirkjanir þótt Norðmenn til dæmis eigi jafn mikið vatnsafl óvirkjað að magni til og Íslendingar. 

Hér á landi er glímt við setvandamál í virkjun jökulfljóta og röskun á stórbrotinni náttúru sem ekki er til staðar á þeim stöðum þar sem vatnsafl er óvirkjað á hinum Norðurlöndunum. 

Ekkert af þessu skiptir máli fyrir áltrúarmennina sem hamast sem aldrei fyrr í þágu stóriðjustefnunnar. 

Virkjað verði í Neðri-Þjórsá