Sá sjúki þarf að vilja meðferðina sjálfur.

Það er víða gert erlendis með ágætum árangri að binda skilorð afbrotamanna, sem eru vímuefnafíklar við það að þeir fari í almennilega meðferð á hæli.

Einni galli getur þó verið á þessu. Það er algert skilyrði fyrir árangri af meðferð að sá, sem í hana fer, vilji það einlæglega sjálfur. 

Þegar honum er stillt upp við tvo kosti og meðferðin greinilega hinn skárri þeirra, er líklegt að það hjálpi til við að fara í hana af fúsum vilja, en spurning er hvort hægt sé að segja að það verði "af fúsum og frjálsum vilja." En allt er undir því komið. 

Dæmdur í áfengismeðferð

Langhlaup staðfestunnar.

Það er gott framtak hjá Loga Geirssyni og Einari Bárðarsyni og einkum mikill kjarkur sem sá síðarnefndi sýnir með því að fara út í það erfiða verkefni að vinna bug á offitunni, sem er að verða mesta heilbrigðisvandamál heimsins því að hún veldur mörgum sjúkdómum, svo sem hjarta- og æðasjúkdómum, áunninni sykursýki, bakveiki og veikluðum fótum.

Það eru í grófum dráttum þrír ferlar á því hvernig ofþungir umgangast fituna.

Vandamálið þróast aðallega á þrennan veg:

1. Smám saman þyngist viðkomandi án þess að taka mikið eftir því. Á skemmtun nýlega sagði ræðumaður frá því að hann hefði þyngst aðeins um eitt kíló á ári þegar hann fór að fara upp fyrir kjörþyngdina. Þetta hefði svo sem verið allt í lagi hvert ár fyrir sig, en nú væru liðin 25 ár síðan þetta byrjaði og hann væri 25 kílóum of þungur. 

2. Hinn ofþungi ákveður, eins og Einar Bárðar, að fara í mjög hart átak til að ný þyngdinni niður og geta menn oft náð ótrúlegum árangri eins og afrek Gauja litla hér um árið er gott dæmi um. Gallinn er bara sá að eftir svona átak fer oftast þannig að menn sækja fljótlega í sama farið. 

Ég þekki þetta. Fyrir þremur árum missti ég 16 kíló vegna veikinda á þremur mánuðum og uggði ekki að mér heldur þyngist á næstu átta mánuðum um 16 kíló.

Þá tók ég mér loks tak og hefði mátt gera það fyrr. Mér tókst að ná af mér 6 kílóum en vegna hnémeiðsla og fótbrots, sem olli minni hreyfingu en fyrr, fór ég að þyngjast aftur í rólegheitunum og hafði bætt 6 kílóunum á mig og tveimur kílóum betur um síðustu áramót.  

Auðvitað voru hnémeiðslin engin afsökun fyrir þyngingunni, - mataræðinu hefði átt að breyta í samræmi við nýjar aðstæður. 

Þá setti ég mér það markmið að létta mig að meðaltali um ca eitt kíló á hverjum mánuði og verða 10 kílóum léttari en nú. Hnén hafa skánað en auðvitað er það engin afsökun fyrir því að hafa ekki haft þetta undir styrkri stjórn þótt þau hafi gert mér það erfiðara. 

En þetta er að sjálfsögðu ekki nóg. Þetta er nefnilega langhlaup og þá kem ég að síðasta möguleikanum. 

3. Það langtímamarkmið að halda heppilegri þyngd til æviloka og fylgjast vandlega með þyngdinni, jafnvel daglega. Fara ekki of geyst af stað því að það getur hefnt sín. Líkaminn þarf til dæmis ákveðið lágmark af fitu í fæðunni. Karlinn sem þyngdist um 25 kíló á 25 árum er nú á þeim aldri, að hann ætti þess vegna auðvelt með að taka þessi kíló af sér á 25 árum, þótt auðvitað væri betra að gera þetta heldur hraðar og halda sér hæfilega við efnið. 

Nú er bara að óska Einari og Loga góðs gengis og ítreka að þetta er spurning um þolinmæði og staðfestu til æviloka! 

Logi Geirs sló Einar Bárðar

Verra en í L.A. 1968.

Í lok sjöunda áratugarins var svo komið í mörgum helstu stórborgum Bandaríkjanna að þar var varla líft stóran hluta ársins vegna gríðarlegrar útblástursmengunar, sem kölluð var "smog", það er blanda af reyk og þoku. Þetta var hins vegar ekki þoka í venjulegum skilningi, heldur nægði útblásturinn til þess að gera loftið mettað.

Það rann úr augunum þegar ég var þarna 1968 og maður var feginn að komast í burtu við brottför. 

Kínverjar eru nú að fást við nákvæmlega það sama og Bandaríkjamenn 1968 nema að það er verra og á eftir að verða enn verra ef Kínverjar, sem eru fjórum sinnum fleiri en Bandaríkjamenn, ætla að halda áfram á sömu braut hinnar skefjalausu neysluhyggju, bruðls og trúar á hinn algóða hagvaxtarguð. 

Í Kaliforníu tóku menn upp nýja siði í lok sjöunda áratugarins og hefur ríkið verið í fararbroddi hvað varðar mengunarvarnir síðan. Meira að segja er lykt innifalin í kröfunum, eins og sést best á því, að fyrir nokkrum árum mældist loft í Reykjavík ekki standast kröfur Kaliforníu um lyktarleysi 40 daga á ári vegna brennisteinsmengaðs lofts, sem berst til borgarinnar frá Hellisheiði og Nesjavöllum. 

Hefur það ástand áreiðanlega versnað síðan. 

Kaliforníubúar ganga hins vegar alveg eins mikið og aðrir á olíuforða jarðar með ofneyslu á orku, sem getur ekki haft aðrar afleiðingar en þær að flýta fyrir endalokum góðæris olíualdar og gera þau endalok mun sársaukafyllri og erfiðari en þörf er á. 

 

Gríðarleg mengun í Peking