Hefðu betur haldið dampinum 1990.

Í kjölfar olíukreppunnar, sem dundi á í tveimur þrepum, 1973 og 1979, gripu Bandaríkjamenn til aðgerða til að minnka orkunotkun landsmanna með því að EPA (Environmental Protection Agency) setti fram strangar kröfur um eyðslu bifreiða.

Því miður náðu reglurnar ekki til þess tákn Ameríku sem ameríski pallbíllinn er.

Bílaframleiðendur sáu strax hvaða möguleika þeir hefðu til að fara fram hjá þessum ákvæðum með því standast kröfurnar varðandi venjulega fólksbíla en fóru síðan á fullu í því að framleiða sem fjölbreyttast úrval jeppa og pallbíla sem urðu fljótlega með svipaða eiginleika og þægindi eins og venjulegir fólksbílar.

Því miður urðu afleiðingarnar að búin var til tískubylgju sem olli því, þegar upp var staðið, að bílaflotinn varð samansettur af stærri bílum og eyðslufrekari en áður.

Það er ekki seinna vænna en að taka nú rækilega til hendi á ný og þótt fyrr hefði verið.

 

Bílar verði sparneytnari

Umskipti, sem verður að snúa við.

Utanríkisráðuneyti Nýja-Sjálands hefur gefið út viðvörun til þegna landsins þess efnis, að ferðast ekki til Noregs.

Þetta eru alger umskipti frá því að Norðurlöndin hafa verið talin friðsælustu ríki heims.

Svona fréttir hljóta að gleðja Anders Behring Breivik á sama hátt og ótti og harkalegar aðgerðir vegna árásarinnar á Tvíburaturnana hafa vafalaust glatt Osama bin Laden.

Mannkynið siglir nú inn í öld kreppu vegna vaxandi orkuskorts, offjölgunar og rányrkju á auðlindum jarðar.

Kreppa, likt og á Sturlungaöld og fjórða áratug síðustu aldar, leiða af sér átök og ófrið.

Yfirleitt er valdasöfnun á fárra hendur talin orsök ófriðarins á Sturlungaöld. Ég hygg hins vegar að þyngra hafi vegið áhrif kreppu af völdum rányrkju og versnandi veðurfars sem til dæmis birtist í því að Íslendingar urðu að leita á náðir Noregskonungs til að tryggja skipaferðir til og frá landinu.

Nú verður það helsta verkefni Norðurlandabúa að efla æðruleysi, samhug og friðsæld, sem snúi við þeirri óheillaþróun, sem tilkynning utanríkisráðuneytis Nýja-Sjálands ber vitni um.  

Ein af yngstu fórnarlömbunum

67 ára gamall draumur rætist.

Þegar núverandi stjórnarskrá var samþykkt á Þingvöllum 17. júní 1944 var hún að stofni til hin sama og stjórnarskráin, sem Kristján 9. færði þjóðinni 1874, sem á hinn bóginn var afsprengi dönsku stjórnarskárinnar frá 1849.

Stjórnarskránni frá 1874 var breytt til samræmis við heimastjórn 1904 og sambandslögin 1918, en 1944 voru gerðar minnstu mögulegu breytingar til þess að fjarlægja konunginn úr stjórnarskránni og setja forseta í staðinn.

Það var yfirlýstur vilji og draumur Alþingismanna og helstu lögspekinga þess tíma, svo sem Bjarna Benediktssonar, Gunnars Thoroddsens og Ólafs Jóhannessonar að gerð yrði algerlega ný, alíslensk stjórnarskrá strax eftir stríðið.

Þá dreymdi um að sú stjórnarskrá yrði í takt við tímann og heildstæð smíð eins og sjá má af ummælum þeirra bæði þá og síðar.

Síðan eru liðin 67 ár og loks nú hefur tekist að vinna þetta verk. Ástæðan fyrir því að fjölmörgum stjórnarskrárnefndum Alþingis á þessum langa tíma hefur ekki tekist að gera þetta er sú, að það stóð þeim greinilega of nærri, - hagsmunir rákust á.

Ég hvet alla til að ná sér í eintak af þessari nýju stjórnarskrá og bera hana saman við gömlu stjórnarskrána.

Þá munu menn sjá umbætur nánast samfellt frá upphafi til enda. Þær hafa ekki komist á fyrir einskæra tilviljun heldur hefur verið leitað víða fanga í erlendum stjórnarskrám og fjölmörgum álitsgerðum margra af okkar færustu fræðimönnum auk umsagna og ábendinga sem skipta hundruðum.

25 ráðsfulltrúar komu úr mörgum ólíkum áttum og skoðanir þeirra spönnuðu nær allan skalann í litrófi stjórnmálaskoðana hér á landi.

Samt náðist einróma niðurstaða, 25-0. Það er því að þakka að allir lögðu sig fram af fremsta megni af eindrægni, heilindum, heiðarleika og sáttfýsi.

Ekki hefur þurft annað en að fara inn á vef Stjórnlagaráðs og kynna sér hann til að sjá ný og árangursrík vinnubrögð sem eru merk nýjung í svona starfi hér á landi.

 

 

Stjórnarskrárfrumvarp samþykkt