Íslenska liðið stóð sig með prýði í góðri baráttu.

Íslenska landsliðið stóð sig með prýði á móti heimsmeisturunum í kvöld og missti aldrei móðinn þrátt fyrir að missa máttarstólpa útaf snemma leiks. 

Þetta er það sem maður vill sjá, að gefa allt í þetta og berjast eins og ljón allan tímann. 

Það er ekkert við 0:1 tapi að segja sem kom út af klaufalegri ástæðu fyrir vítaspyrnu, óhappi, sem alltaf má búast við í leik. 

Ef íslenska liðið heldur þessum dampi áfram, geta strákarnir verið til alls vísir. 

Áfram, Ísland!

Sárt tap gegn heimsmeisturunum

Nú er bara að bæta um betur!

Síðuhafi hefur stundum sagt, að ef einhver snillingur fyndi upp flutning á raforku, sem krefðist ekki rafmagnsleiðslu, væri hægt að hugsa sér að sá hinn sami mætti hagnast vel á slíkri uppfinningu. 

Svipað mætti segja um geymslu raforkunnar, sem hefur verið og er enn helsti Akkilesarhæll rafknúinna tækja, því þyngdarmunurinn á orkuberanum í formi rafhlöðu er margfaldur á við eldsneyti, krefst 8-20 sinnum meiri þyngdar en geymsla orku í eldsneytisgeymi, allt eftir því hvernig slíkt er reiknað út. 

Ef litið er yfir núverandi úrval af rafbílum sést, að enginn þeirra, sem bjóða upp á 60 kílóvattstunda orku eða meira, er léttari en um 1700 kíló. 

Þess vegna eru Nóbelsverðlaunahafarnir, sem fundu upp lítíumíón rafhlöðuna vel að verðlaununum komnir. 

Úr því að þetta er tiltölulega ný uppfinning er ekkert fráleitt að viðra þá von að hægt verði að bæta um betur. 

97 ára gamli verðlaunahafinn er sennilega að falla í tíma með það, en eitt af því sem er oft svo erfitt að spá fyrir um, eru sviptingarnar, sem tækniframfarir á öllum sviðum valda í lífi nútímamanna.    

 

Rafhlöðusmiðir fá Nóbelsverðlaun í efnafræði

Marktæk stórminnkun.

Dönsku herforingjaráðskortin voru fágætt afrek á sínum tíma, hugsanlega einnig á heimsvísu. 

Þegar litið er á nýjustu gervitunglamyndina af Snæfellsjökli og hún borin saman við aldar gamalt kort Dananna, er hin mikli stærðarmunur allt of mikill til þess að hægt sé að véfengja það að jöklarnir fari minnkandi.

Hins vegar er harðsnúinn hópur manna með Bandaríkjaforseta sem átrúnaðargoð, sem lætur sér ekki nægja að þræta fyrir það að menn eigi með starfsemi sinni á jörðinni þátt í breytingu lofthjúps og sjávar, heldur þræta þessir menn líka fyrir það að loftslag á jörðinni fari kólnandi, heldur sé um hið gagnstæða að ræða. 

Af þessum sökum hefur síðuhafi stundum notað heitið kuldatrúarmenn í þessu sambandi. 

Einn þeirra gerði sér lítið fyrir og mældi sjálfur íslensku jöklana að sögn; hefur fullyrt að þeir fari hækkandi og stækkandi og að Grænlandsjökull hækki og stækki líka. 

Skoðanabróðir hans hefur skrifað pistil þar sem hann sakar þá um lygar, sem haldi því fram að Okjökull hafi horfið eftir að hafa sést frá hluta hringvegarins. Dánarvottorðið hafi verið hugarburður einn og lygar. 

Þennan áburð má Oddur Sigurðsson jarðfræðingur, sem hefur fylgst náið og samfellt með íslensku jöklunu í marga áratugi og mælt þá ár frá ári, þola og er dæmdur ómerkingur og falsari í bloggpistlinum. 

Að ekki sé minnst á aðra jöklafræðinga, svo sem Helga Björnsson, sem hefur að baki ævistarf í þessu efni. 

Það er töff að fara að dæmi Bandaríkjaforseta, sem byrjaði feril sinn í Hvíta húsinu með því að dæma vísindasamfélagið óhæft og mæla með því að óhæfir vísindamenn yrðu reknir, en aðrir "alvöru" vísindamenn ráðnir í staðinn, sem kæmust að "réttum" niðurstöðum. 

Síðuhafi er nógu gamall til að muna eftir því að á góðviðrisdögum fyrr á árum sást Okjökull af þjóðveginum á stórum kafla milli Hrútafjarðar og Norðurárdals, og sást aftur á öðrum kafla norðan Borgarness. 

En nú eru slíkir vitnisburðir kallaðar lygar af kuldatrúarmönnum. 

Snæfellsjökull hefur rýrnað