Á pappírnum ætti Cayman að vera betri akstursbíll en 911.

Porsche 911 er eitthvert mesta ólíkindatól, sem bílaframleiðendur senda frá sér. Frá upphafi hefur hann verið með boxaravél fyrir aftan afturhjólin, lengst af stóra og feikna aflmikla sex strokka vél. 

Þetta gargar á pappírnum, og er í mótsögn við aðra sportbíla af dýrari gerðinni eins og Porsche Cayman, og kappakstursbíla almennt, sem eru allir með miðjuvél fyrir framan afturhjólin til þess að þungasveifla vélarinnar í kröppum og hröðum beygjum virki út á hlið á milli fram- og afturhjóla en ekki út á hlið fyrir aftan afturhjól, eins og á 911. 

Í hröðum beygjusvefilum sitt á hvað, ætti hin stóra vél svona fyrir aftan afturhjólin að gera bílinn erfiðan og hættulegan í stjórn, hættulega yfirstýrðan eins og það er kallað. 

En á löngum þróunarferli hefur hönnuðum 911 smám saman tekist að gera hið ómögulega, að minnka þennan vankant alveg lygilega. 

Og á móti komið því til leiðar, að það má skrá tvo farþega í hinu þrönga aftursæti bílsins og nota rýmið þar sem farangursrými ef engir sitja þar. 

 

Raketta til hversdagsbrúks

Reykjavíkurhöfn var ómissandi í stríðinu. Landið var þrjár eyjar.

Mannvirki við Reykjavíkurhöfn eru merkari minjar en virðist í fljótu bragði.

Hernaðarlega var Ísland þrjár eyjar í Seinni heimsstyrjöldinni. Því ollu afar lélegar landssamgöngur á milli landshluta, því að aðeins var hægt að nota einn mjóan malarveg frá Reykjavík norður til Akureyrar og austur á firði sem auðvelt var að rjúfa með loftárásum. 

Einkum var vegurinn milli Norður- og Austurlands afar frumstæður slóði, svo sem á Reykjaheiði.  

Það var úrslitaatriði ef halda átti yfirráðum yfir Íslandi, að ráða yfir suðvesturhorni landsins, Reykjvíkurhöfn, flugvöllunum í Keflavík og Reykjavík og flotastöðinni í Hvalfirði.

Reykjavíkurhöfn var eina höfnin, sem hægt var að nota til þeirra stórflutninga, sem þurfti til þess að ráða yfir flugvöllunum. 

Miðnorðurland var ígildi eyju, og Austurland ígildi annarrar eyju.  

 

Brátt hægt að skoða steinbryggjuna

Einu sinni var spáð allsherjar hruni á Akureyri.

Í kringum 1990 við fall Sovétríkjanna hrundi markaðurinn eystra fyrir iðnaðarvörur sem framleiddar voru á Akureyri. 

Þetta var mikið áfall fyrir Norðurland og var talin brýn nauðsyn á að reisa álver utan bæjarins til þess að bjarga Akureyri, Eyjafirði og Norðurlandi. 

Ekkert varð af því en í staðinn komu ný tækifæri á borð við háskóla og það sem úrtölumenn kölluðu í háðungarskyni"eitthvað annað." 

Síðan 1990 hefur íbúum á Akureyri fjölgað um 4500, eða um 25% þrátt fyrir að engin stóriðja kæmi til bjargar bænum. 

Já, "tækifærin hverfa ekki" eins og segir í tengdri frétt á mbl.is. 

 

 

 

„Tæki­fær­in hverfa ekki“