Suður-Kóreskir bílar koma æ sterkar inn.

Bíll ársins í Evrópu hefur í bráðum hálfa öld verið einna eftisóttasta viðurkenningin á sviði bílaframleiðslu.  

Það tók Hyundai og síðar Kia marga áratugi og komast í fremstu röð, og reyndar var sá fyrsti frá þessu landi, Hyundai Pony, afar léleg smíð.  Eb ódýr var hann.  

Á síðustu árum hafa þessar verksmiðjur sótt jafnt og þétt í sig veðrið, og þrátt fyrir harða samkeppni ekki hikað við að hafa nána samvunnu.  

Almennt vita til dæmis kaupendur ódýrustu bílanna, Kia Picanto og Hyundai i10, að þessir bílar eru í raun að miklu leyti sami bíllinn, en þó hannaðir þannig, að auðvelt er að gefa þeim hvorum um sig sérstakan svip.  

Það sést á yfilitinu yfir þá bíla, sem lengst komast á vinsældalistum núna, að þeir kóresku uppskera nú sem aldrei fyrr ávöxtinn af því að hafa lagt sig í framkróka með að vera á fullu í samkeppninni um framleiðslu og sölu rafbíla og vetnisbíla 

  

 

Kia EV6 valinn Bíll ársins

Pútín ætlaði sér að "taka Kristján 10. á þetta," en hefur mistekist.

Diplómatisksar reglur og raunveruleikastjórnmál, (realpolitik), leika oft furðu stórt hlutverk í samskiptum þjóða í stríðsástandi, jafnvel þótt málsaðilr hafi notað hin verstu orð um mótherjana.  

Þannig var það ætlun Þjóðverja í innrásinni í Danmörk og Noreg 9.apríl að ná strax valdi á ríkisstjórnum og þjóðhöfðingjum þessara landa um leið og höfuðborgirnar voru teknar, en það mistókst hvað Norðmenn varðaði, einkum vegna þeirra stóru mistaka að ætla að komast upp með það að beitiskipið Blutcher sigldi óáreitt um örmjðtt sund í Oslóarfirði framhjá fallbyssuvíginu Óskarsborg. 

Þau mistök kostuðu á annað þúsund þýskra sjóliða lífið og notaðar voru til þess áttatíu ára gamlar prússneskar fallbyssur.   

Fyrir bragðið varð yfirlýst stríðsástand á milli Þýskalands og Noregs sem entist öll stríðsárin, en Danmörk var hersetin án slíks. 

Pútín ætlaði sér að "taka Kristján tínunda á þetta" í upphafi Úkraínustríðsins, en það hefur mistekist hingað til  

Bandamenn bundust samtökum um það 1945 að því aðeins yrði samið um stríðslok við Þjóðverja að þeir gæfust upp skilyrðislaust. 

Dönitz var Foringi Þýskalands við undirritun uppgjafarskilmála og fullgildur aðili, þótt hann væri flæktur í hópi þeirra stríðsglæpamanna, sem flestir forystumenn ríkisins voru. 

Bandamenn gerðu það að skilyrði fyrir uppgjöf Japana síðar um sumarið að keisarinn yrði sviptur völdum. 

Því miður gerðu ráðamenn meðal Bandaríkjamanna sér ekki grein fyrir því, að keisarinn var guðleg vera og ósnertanlegur í trúar- og þjóðarvitund Japana og valdaskipti hans því ekki aðeins óhugsandi í samningum við Japani, heldur beinlínis afar óskynsamleg. 

Vegna þessa dróst því miður á langinn að finna lausn á þessu. 

Við vopnahléssamninga gilda aðrar reglur en við friðarsamninga, og það má sjá á ýmsu þessa dagana í raunveruleikastjórnmálagerningum við vopnahlésviðræðum eins og því að Pútín dregur til baka kröfur um reka "nasíska" stjórnendur frá völdum og dregur herlið sitt eitthvað til baka um sinn, en á móti neyðist stjórn Úkraínu til að semja við mann, sem Bandaríkjaforseti hefur kallað stríðsglæpamann.  

Viðræðurnar í dag marki stórt framfaraskref

Íslenskan á lýsandi orð um atvikið á Óskarnum.

Frægasta kinnhest Íslandssögunnar gaf Gunnar á Hlíðarenda konu sinni.

Það eru líka til önnur lýsingarorð um það sem sást á útsendingunni frá athöfninni og kannski er best að segja að Will Smith hafi slegið Chris Rock utanundir. 

Annað orðalag gæti verið að hann hafi löðgrungað kynninn, lakara að hann hafi slegið hann, án þess að láta orðið "..utanundir" fylgja með. . 

Íhuguðu alvarlega að henda Smith út

Man nú nokkur orð Krústjoffs, "we´ll bury you." Orð geta vegið þungt.

Í Bandaríkjaferð Nikita Krústjofss skommu fyrir lok embættistíðar Eisenhowers, áttu þeir saman orðaskak, hann og Richard Nixon, sem þá var varaforseti, á glæsilegri sýningu á amerísku heimili með öllum þægindum. 

Krustjoff benti á það forskot í geimnum, sem Sovétríkin voru búin að ná og hnykkti á með því að segja. "We´ll bury you."

Þetta hleypti afar illu blóði í Ameríkumenn og vesturlandabúa. 

Því miður vannst ekki tóm til að leiðrétta þessi orð, sem voru röng þýðing túlksins á rússnesku orðtaki, sem þýðir alls ekki það að neinn ætli að grafa einhvern, heldur frekar eitthvað líkt því Íslendingar kynnu að segja, svo sem "við eigum eftir að salta ykkur", "við eigum eftir að steikja ykkur", með miklu mildari meiningu en felst nákvæmlega í orðunum. 

En þetta atvik er gott dæmi um það, hve mikilvægt það er í samskiptum að vanda orðaval, þar með talið vandasamar þýðingar. 

Það sem enn má ekki segja upphátt