Heillandi verk í læknavísindum.

Þegar fólk er komið á efri ár fer það að kynnast betur en fyrr á ævinni ýmsum kvillum og sjúkdómum en áður og einnig að kynnast betur en fyrr hve þeim fjölgar, sem eru á lyfjameðferð af ýmsu tagi.  

Í ljós kemur að æ fleiri eru með lyfjameðferð í gangi af ýmsu tagi, og að fjölbreytni lyfja fer vaxandi. 

Í upphafi þessarar byltingar rétt fyrir miðja síðustu öld var það bara penesillínið sem var notað, en nú hafa sýklalyfin þróast svo í átt til þess að vera sértæk, að þekking heilbrigðisfólks á þeim verður að aukast stöðugt til þess að þau verði að gagni. 

Í æ fleiri tilfellum verður að vita hvort notkun eins lyfs megi fara fram á sama tíma og annars. 

Vegna sveppasýkingar í fæti varð til dæmis að hætta inntöku annars lyfs við öðrum sjúkdómi í sex mánuði í vetur. 

Það yrði ótrúlega magnað, ef lækning er nú að finnast við hinu illskeytta briskrabbameini og verk læknavísindamanna eru heillandi, þegar þau heppnast sem best. 

Tímamót í þróun bóluefnis gegn krabbameini

Dæmin eru fleiri úr hjólaumferðinni.

Umferð reiðhjóla og vélhjóla er á frumstigi hér á landi, og ýmis konar misskilningur og ranghugmyndir í gangi. 

Og einstaka bílstjórar virðast hafa mikla andúð á hjólreiða- og vélhjólafólki. 

Dæmi um að menn með slík viðhorf hafi látið skapsmuni leiða sig í gönur og ógnað með því lífi og limum bæði gangandi og hjólandi. 

Margir ökumenn virðast ekki hafa áttað síg á því, að maður sem áður fór allra sinna ferða á einkabíl en hefur skipt yfir í reiðhjól, rafreiðhjól eða léttbifhjól, gefur með því eftir rýmið sem hann notaði áður á einkabíl, og einhver ðkumaður getur þá notað það eftirgefna rými í staðinn. 

Eftir að síðuhafi tók upp notkun rafreiðhjóls, rafknúins léttbifhjóls innanbæjar og afar sparneytins bensínknúins léttbifhjóls utan bæjar, hefur hann tvð dæmi um, að bílstjórar með andúð á hjólandi hafi látið skapið hlaupa með sig í gðnur og gert stórhættulega aðför að gangandi og hjólandi mönnum. 

Í fyrra tilvikinu var ég að fara inn á göngubraut yfir frárein frá hringtorgi ásamt gangandi manni, þegar bíl, sem ekið var á miklum hraða út af hringtorginu án þess að gefa stefnuljós kom á miklum hraða æðandi að okkur og virtist líklegur til þess að láta okkur finna heldur betur fyrir smæð okkar. 

Ég snarhemlaði og tókst að bakka til baka áður en bíllinn skylli á okkur og gangandi maðurinn gerði það sama, enda var hraðinn á bílnum það mikill, að ef við hefðum haldið áfram hefði orðið þarna stórslys. 

Þarna mátti mæla fjarlægðina milli okkar tveggja og bílsins í sentimetrum þegar hann næstum straukst við okkur á þeysireið sinni. 

Hitt skiptið líktist atvikinu á Laugaveginum. 

Ég kom að grænu ljósi á léttbifhjólinu og stansaði við ljosið alveg hægra megin, en í sömu mund renndi aflmikill jeppi á sömu leið upp að hjólinu fremst við ljósið. 

Þegar græna ljósið kviknaði, ók ég af stað, en okumaður jeppans virtist ekki ekki alveg jafn viðbúinn því að það kviknaði á grænu. 

Þetta bifhjól er að vísu með aðeins 11,3 hestafla vél, sem er einstaklega þýðgeng og hljóðlát en skilar þessu 130 kílóa hjóli samt á 5 sekúndum upp í 50 kílómetra hraða. 

Skyndilega heyrði ég að jeppanum var gefin botngjöf svo að hann reykspólaði af stað fyrir aftan mig á meðan bílstjórinn þeytti flautuna á fullu. 

Í baksýnisspeglinum sást að hann stefndi beint á mig og í sama vetfangi varð ljóst að hann ætlaði að hrekja mig út af malbikinu upp á graseyju við hliðina. 

Þetta tiltæki var bein líflátsárás, því að ef hjólið skylli á háum götukantinum milli götunnar og grassins, færi það á hliðina og lenti ef til vill undir jeppanum  eða kremdist á milli hans og kantsins.  . 

Engin leið var að láta hjólið komast inn á grasið áfallalaust.

Ég nauðhemlaði því samtímis bæði á aftur- og framhjóli og mátti þakka fyrir að það tókst án þess að missa stjórn á hjólinu, og fyrir bragðið fór jeppinn með öskrandi vél og flautu á ská fram fyrir hjólið alveg úti við brattan steinkantinn um leið og hann brunaði burtu með öll sín rúmlega 400 hestöfl í hvínandi botni. 

Eina skýringin á þessu tiltæki jeppabílsjórans er sú, að honum hafi runnið svo í skap við það að þetta aumkunarverða vespulaga hjól færi á undan honum að hann gæti ekki sætt sig við slíkt. 

Á þessum tíma voru nýjustu jepparnir af þessari gerð auglýstir sem bílar, sem væru alltaf fremstir, enda vélaraflið 408 hestöfl! 

Slæm umferðarmenning er víða hjá okkur og enginn hópur er án mistaka eða undanþeginn reglum. 

En ef kastast í kekki og reynt að neyta aflsmunar, er augljós munur á milli aðstöðu og afls á milli bíla og annarra og minni farartækja, að ekki sé talað um muninn milli bíla og gangandi fólks.

 

 

„Hann vísvitandi keyrir mig niður og stingur af“