"Landsins forni fjandi" er til margs vís.

Hafísinn við Ísland er fyrirbæri sem enn verður að hafa gát á, þótt loftslag kunni að hlýna.

Meginástæða ólíkindanna, sem ísinn á til að sýna, er sú, að vegna snúnings jarðar, hrekur mikill vindur ísinn ekki beint áfram, heldur sveigist rekleið hans til hægr. 

Þótt ætla megi í fljótu bragði að mikil norðaustanátt hreki ísinn helst að landi okkar, beinir hún ísnum þvert á móti ákveðið í sömu átt suður Grænlandssund og Grænlandshaf og heppilegt getur talist, sé ísinn mikill á annað borð. 

Verst er, þegar miklar, langar og hvassar suðvestanáttir ríkja á leið íssins um Grænlandssund. 

Þá beinir vindurinn ísnum til hægri á leið hans, þ. e. til austurs, jafnvel meðfram Norðurlandi, jafnvel með aðstoð þeirrar greinar Golfstraumsins, sem kemst þá leið upp að suðvesturströndinni.    

Landsins forni fjandi talinn varasamur

"...hólmanum, þar sem Gunnar sneri aftur."

Nútíma bardagaíþróttir virðast geta byggt brú á milli þeirra tíma þegar bardagalist litaði Íslendingasögurnar og þeirra nýju tíma, þar sem komið gætu fram íslenskir afreksmenn gætu gert garðinn frægan. 

Síðuhafi fylgdist vel með því, hve mikill yfirburða íþróttamaður blundaði í Jóni Páli Sigmarssyni hér um árið, og er nokkuð viss um það, að hefði Jón Páll frá upphafi stundað atvinnuhnefaleika erlendis hefði hann getað orðið yfirburða þungavigtarmaður í krafti stærðar, snerpu, hraða krafta og gríðarlegs úthalds auk hins rétta hugarfars frábærustu afreksmanna. 

Í Íslendingasögunum áttum við okkar hetju í Gunnari á Hlíðarenda, sem gat stokkið hæð sína í öllum herklæðum - og eigi skemur aftur fyrir sig en áfram. 

Í þeim efnum var hann þúsund árum á undan Fosbury þeim, sem gerbylti hástökkstækninni með sigri á Ólympiúleikunum í Mexíkó 1968. 

"...lágum hlífur hulinn verndarkraftur  /  hólmanum þar sem Gunnar sneri aftur." orti Jónas um Gunnar á Hlíðarenda. 

Gunnar Nelson skorar nú menn á hólm og fer mikinn, virðist búinn að ná sér heldur betur á strik, og er vonandi að á þeim hólma hlífi honum hulinn verndarkraftur. 

Gunnar vann Barb­erena