Eins gott að spila þetta rétt.

Allt frá Kóreustríðinu 1950-53 hefur það verið mikið vandaverk fyrir stórveldin að meta stöðuna rétt á þessum slóðum og haga sér í samræmi við það, - hvorki of né van. 

Sovétmenn pössuðu sig á því í Kóreustríðinu að taka ekki of beinan þátt í því að styðja við Norður-Kóreumenn en láta reyna á það hve langt Vesturveldin vildu ganga í hernaðaraðgerðum. 

Litlu munaði að Norður-Kóreumönnum tækist þá með sovéskum vopnum að ná öllu skaganum en svo illa vildi til fyrir Stalín, að fulltrúi hans í Öryggisráði SÞ tók ekki þátt í atkvæðagreiðslum þar einmitt um þessar mundir og því samþykkti ráðið að Bandaríkin leiddu fjölþjóðaher í nafni Sameinuðu þjóðanna til að verjast innrásinni.

Síðan gerðu Bandamenn þau mistök að leyfa Douglas MacArthur að leiða herferð norður eftir skaganum til að koma kommúnistum frá völdum.

Þetta gátu Kínverjar ekki sætt sig við og sendu her inn í Norður-Kóreu á móti her bandamanna, sem hrakti þá til baka að 38. breiddarbaugnum sem var hin upphaflega landamæralína.

Mac Arthur vildi beita kjarnorkuvopnum og Truman forseti rak hann þá úr embætti og Ridgeway tók við.

Þetta var mannskætt stríð og gangur þessi benti til þess að fyrir báða aðila snerist stríðsreksturinn um það að komast að því hve langt væri hægt að komast í beitingu hervalds.

Stalín hefði aldrei átt að taka það í mál að styðja Norður-Kóreumenn í upphafi og Bandaríkjamenn hefðu átt að láta nægja að hrekja Norður-Kóreumenn norður fyrir 38. breiddarbaug.  

Ástandið er að mörgu leyti svipað nú og stiginn mikill jafnvægisdans í yfirlýsingum og aðgerðum.  

 

Kína uggandi yfir yfirlýsingu Bandaríkja

Athugasemdir

[kallpungur, 21.7.2010 kl. 19:43]

Ég verð nú að segja það Ómar. Ekki myndi ég gráta ef óþverralýðurinn sem ræður nú ríkjum í Norðurkóreu fengi sömu örlög og Saddam nokkur Hussein. Því miður er borin von að það gerðist án gífurlegra blóðsúthellinga. Stríð er hryllingur, fátt ef nokkuð  sem mælir því. En stjórnarfarið þarna  er stríð gegn borgurunum andlegt og líkamlegt. Hugsaðu þér gamla Sovétið undir Stalín og margfaldaðu það með 10. Enginn maður getur með nokkru móti horft upp á svona nokkuð án þess að gera eitthvað, í það minnsta sagt skoðun sína á því. Fókið sveltur kúgað og barið og ef því tekst að flýja til kína er því skilað aftur, ef upp kemst. Kynntu þér málið farðu á youtube eða aðra vefi og skoðaðu þar hvað til er um Norðurkóreu. Manni verður óglatt af lýsingunum á ástandinu þar.

[Helgi Hrafn Gunnarsson (IP-tala skráð) 22.7.2010 kl. 00:09]

Ég hef einmitt verið að kynna mér Norður-Kóreu allnokkuð tvo mánuði eða svo (mæli með að stimpla inn "north korea" í http://video.google.com) og ég verð að segja að ég komst að nákvæmlega sömu niðurstöðu og þú Ómar. Stærstu mistökin voru beggja megin; Stalín hefði átt að hafna bón Norður-Kóreu um að ráðast á suðurskagann, og Bandamenn hefðu átt að láta sér nægja að taka hálfan skagann aftur.

Auðvitað eru samt svona hlutir alltaf svo augljósir eftirá.

kallpungur: Það held ég að enginn í vestrinu eða utan N-Kóreu almennt finnist nokkuð gott um þetta land. En það er ekki nóg að vilja vel og gera "eitthvað". Það þarf að gera nákvæmlega það hárrétta, og þá á ég ekki við (einungis) siðferðislega, heldur hernaðarlega.

Í fyrsta lagi er norður-kóreska þjóðin meira eða minna heilaþvegin af yfirvöldum þar, enda ekki við öðru að búast í landi þar

Í öðru lagi hafa þeir kjarnorkuvopn.

Það er í rauninni ógerningur að ráðast inn í Norður-Kóreu núna. Eða öllu heldur, innrás hefði að öllum líkindum ennþá verri afleiðingar fyrir ennþá stærri hóp af fólki.

[kallpungur, 22.7.2010 kl. 01:01]

Það sem þú segir Helgi er allt allt rétt í raun og veru. Hinsvegar verðu að einangra landið og hætta að koma fram við þá sem jafningja. Þá meina ég yfirvöldin. Það getur einnig  haft í för með sér ótal hættur að sífellt beygja sig og bugta fyrir kröfum harðstjóra sérstaklega ef þeir eiga stórar kanónur. Ég mæli enganvegin fyrir innrás eða stríði, hinsvegar er ég skíthræddur um að það komi til stríðs fyrr eða síðar. Fyrr eða síðar mun valdastéttin missa tökin og einvernvegin munu skilaboðin um nýju fötin keisarans síast út til almúgans. Hvað gerir harðstjóri sem telur sig vera að sjá sprungur valdastrúktúrnum? Auk þess þá held ég að það hafi aldrei verið samin friður á Kóreu- skaga. Þar er einungis um að ræða eitt lengsta vopnahlé heimssögunar. Það má vera að ég hafi rangt fyrir mér, en ég held ekki.

[Óskar Þorkelsson, 22.7.2010 kl. 03:58]

á Kóreuskaga er bara vopnahlé..

[Grefill (IP-tala skráð) 22.7.2010 kl. 07:33]

Mér finnst þið allir hafa rétt fyrir ykkur. Sjálfur tel ég eins og fleiri að það sé bara tímaspursmál hvenær þetta ástand fuðrar upp í eitthvað hræðilegt.

Samt vona ég auðvitað að það gerist ekki. Hins vegar sé ég enga aðra langtímalausn í málinu en þá að "stjórnvöld" í N-Kóreu fari frá, breytt verði alfarið um stefnu og að allt valdakerfi landsins verði stokkað upp á einhvern hátt.

En hvernig á það að gerast friðsamlega?

[Axel Jóhann Hallgrímsson, 22.7.2010 kl. 07:53]

Hefði MacArthur stoppað á 38°N kann sagan að hafa orðið öðruvísi á þessu svæði en óvíst að hún hefði orði betri.

Sú ákvörðun George Bush eldri að láta nægja að reka Íraka út úr Kuwait í Flóabardaga var harðlega gagnrýnd og kostaði á endanum annað stríð, rétt eins og útlit er fyrir að gerist á Kóreuskaganum núna.

[Óskar Þorkelsson, 22.7.2010 kl. 14:06]

ég hef enga trú á því að þarna verði stríð.. hinsvegar gætum við átt von á því að kínverjar mæti á svæðið með milljón manns og taki yfir norður kóreu þegjandi og hljóðalaust.. þeir nenna ekki að hafa svona vitleysinga við landamærin endalaust ógnandi þeirra ríkidæmi og komandi heimsyfirráðum..

það munu allir verða sáttir við þann ráðahag.. nema kannski suður kórea.