Það eru takmörk.

Í mín eyru hef ég heyrt það sagt að gárungar séu farnir að kalla rás 1 og Sjónvarpið "alzheimersrásirnar". Þá eiga þeir við það að þegar hlustað sé eða horft á þessar rásir sé engu líkara en að þeir sem ráði efni þeirra muni ekki lengur hvort efnið sé nýtt eða margnotað.

Öllu gamni fylgir alvara og augljóst er að það eru takmörk fyrir þeim möguleikum sem Sjónvarpið hefur til þess að bjarga sér. Stóra útgjaldaliði eins og rekstur hins stóra útvarpshúss er ekki hægt að minnka og margt fleira af því tagi má nefna.

Nú þegar hefur RUV misst Spaugstofuna og ef horft er á ýmislegt fleira, sem farið er vegna samdráttar, svo sem mikill fjöldi mjög reyndra og hæfra starfsmanna, þá er ljóst að það getur fært fyrirtækið inn í ákveðinn vítahring, þar sem það verður að éta undan sér og missa tekjur.

Ekki er þó allt alvont við "alzheimers-rásirnar".  Í útvarpshúsinu er varðveitt sannkölluð gullkista dagskrárefnis þrátt fyrir að talsvert hafi glatast og það er mjög gaman að heyra eða sjá margt af þessu efni.

Ég nefni sem dæmi þætti Svavars Gests, sem að mínum dómi var snjallasti stjórnandi slíkra þátta sem við Íslendingar höfum átt með fullri virðingu fyrir öðrum, sem síðar hafa komið fram.

Það var óheppilegt að Svavar skyldi ekki koma siðar fram því að tæknin á hans tíma gerði ómögulegt að senda út skemmtiþætti af þessari tegund beint.

Svavar reyndi fyrir sér með gerð eins sjónvarpsþáttar, en þá átti Sjónvarpið aðeins eitt myndbandsupptökutæki og vegna þess að sífellt varð að stoppa upptökuna og byrja aftur, glataðist gildi augnabliksins, "spur of the moment".

Margt fleira af endurfluttu efni mætti nefna. 

Þegar gerð var íslensk bók fyrir um 12-13 árum um tíu merkustu atriði á ýmsum sviðum, spurði annar höfundur bókarinnar mig um það hvernig mér litist á lista hans yfir tíu merkustu leikara Íslandssögunnar.

Ég sá strax að þetta voru allt nútímaleikarar og spurði hvers vegna hinn stórsnjalli Brynjólfur Jóhannesson kæmist ekki á blað, því að hann hefði verið jafn frábær sem dramatískur leikari og gamanleikari.

"Brynjólfur Jóhannesson, hver var hann? " spurði bókarhöfundurinn.

Þá áttaði ég mig á því hvílík kynslóðarof hafði orðið í íslenskri menningu á sviði leiklistar.

Athugasemdir

[Gunnar Th. Gunnarsson, 4.9.2010 kl. 10:25]

"Stiklurnar" þínar eru klassískar. Þær munu lifa okkur öll um ókomin ár.

[Úrsúla Jünemann, 4.9.2010 kl. 17:10]

Alzheimerrásirnar! Þú gast ekki fundið betra nafn.

[Davíð Oddsson, 4.9.2010 kl. 17:16]

Sammála Gunnari. Stiklurnar eru ómetanlegar. Ég held að RÚV gæti gert margt verra en að endursýna þær.