Írland og Ísland.

Saga Íslands og Írlands hefur stundum tvinnast saman í gegnum aldirnar. Raunar eru liðnar að minnsta kosti 1200 ár síðan Írar sigldu til Íslands og Norðmenn nefndu Papa.

Það voru ekki aðeins þrælar eða munkar sem komu til Íslands frá Írlandi, heldur gerðist það samtímis að norrænir menn urðu að hrökklast frá Írlandi og var það áreiðanlega kynblandað fólk að stórum hluta sem kom á þennan hátt til landsins. 

Og ekki má gleyma höfðingjakonunni Auði djúpúðgu sem dæmi um þann straum, sem kom frá Írlandi til Íslands og gerði það að verkum að talið er að Íslendingar séu að einum þriðja hluta ættaðir frá Bretlandseyjum. 

Áður en báðar þjóðirnar fengu fullveldi um svipað leyti á tuttugustu öldinni voru þær undir erlendu valdi og voru Írar sýnu óheppnari en Íslendingar.

Þegar Móðuharðindin léku Íslendinga grátt gengust Danir fyrir söfnun til aðstoðar Íslendingum og eftir þau varð aldrei aftur hungursneyð á Íslandi þótt lífsbaráttan væri mjög hörð í misjöfnu árferði. 

Nýlenduveldin létu sig litlu skipta á þessum öldum kjör þjóðanna, sem þau réðu yfir. 

Hins vegar hrundi fólk niður tugþúsundum saman úr hungri á Írlandi þegar uppskerubrestur varð þar án þess að Englendingar aðhefðust neitt sambærilegt við það sem Danir gerðu þó til hjálpar Íslendingum. 

Ef Bretar hefðu ráðið yfir Íslandi töluðum við áreiðanlega ekki íslensku og þegar farið er um eyjarnar Orkneyjar og Hjaltland sést mikill munur á högum fólksins þar eða á Íslandi. 

Sjálfstæðisbarátta Íra kostaði miklar blóðfórnir en athyglisvert er að sjálfstæðisbarátta Íslendinga kostaði ekkert mannslíf, en það er fágætt. 

Það er gott að nú sé hugað að því að græða þau sár, sem þarf að græða úr sambúð Englendinga og Íra og láta nýja tíma renna upp. 

Fyrsta heimsóknin til Írlands í 100 ár

Athugasemdir

[atlinn (IP-tala skráð) 5.3.2011 kl. 10:38]

Takk fyrir Ómar,

Af sögunni eigum við að reyna að læra og með það í huga verðum við ávallt að spyrja mikilvægu spurningarinnar, af hverju?  Ef að við fáum ekki svar við spurningunni, þá verðum við að leita svara við henni sjálf með gagnrýni hugsun að leiðarljósi.  Því miður er afar ólíklegt að við finnum svörin í sögunni sem kennd er opinberlega í mennta og menningastofnunum okkar, stafar það einfaldlega vegna þess hversu menguð hún er.  Eitt sem að við verðum ávallt að hafa í huga þegar við leitum svara við spurningum okkar er, hverjir eru það sem rita söguna eða heimildina og hverjir eru það sem sjá um að standa kostnaðinn af því að skrifa og dreifa hinni opinberu sögu sem kennd hefur verið og er kennd opinberlega.  Sem dæmi þá er þessi sögu vinkill sem þú kemur að hér í bloggi þínu ekki hin opinbera saga sem kennd er í okkar skólum og hvað þá í skólum breska heimsveldisins!

Eitt er víst að það er ástæða fyrir öllu í lífinu og með það í huga verðum við að spyrja spurningarinnar, hvað er breska heimsveldið ennþá að gera á Írlandi, þetta er náttúrlega alveg galið?  Jú, svarið hlýtur að vera vegna hagsmuna breska heimsveldisins.  Heimsveldi hafa sjaldan verið þekkt fyrir góðgerðarstarfsemi, ef svo er þá er um nýbreytni að ræða og ef að það er markmið heimsveldisins þá er það hið besta mál og kominn tími til að láta Rauðakrossinn http://www.icrc.org/ ásamt Amnesty International http://www.amnesty.org/ taka við stjórn í heiminum vegna þess að fyrrgreind samtök eru keyrð áfram af góðmennsku, réttlæti og jöfnuði þar sem að hagsmunir einstaklingsins eru hafðir að leiðarljósi og því flokkast starfsemi þeirra undir góðgerðarstarfsemi.

Ómar, ég treysti því að þú hafir skoðað og rannsakað með gagnrýnum og opnum huga verk hins margverlaunaða ástralska fréttamanns John Pilger http://www.johnpilger.com/?  Umfjöllun hans um "The New Rulers og the World" http://video.google.com/videoplay?docid=-7932485454526581006# er mjög áhugaverð og vert að eyða sínum dýrmæta tíma í að rannsaka.

Lifið heil, áfram frjáls andi og hugsun,

[Ómar Ragnarsson, 6.3.2011 kl. 23:44]

Ástæða þess að Bretar ráða enn á Norður-Írlandi liggur ekki í því að Bretar hafi barist svona miklu harðara fyrir að halda norðurhluta landsins, heldur líka í mismunandi viðhorfum og menningu Íra sjálfra innbyrðis, meðal annars trúarbrögðum. 

Bresku áhrifin voru miklu meiri nyrst í landinu en sunnar og á ferð um Írland fyrir tæpum 20 árum vakti athygli mína mikill munur á viðhorfum og menningu fólksins í suðvesturhlutanum annars vegar og hins vegar í Dublin og næstu héruðum við hana. 

Í suðvesturhlutanum var geliskri tungu gert mun hærra undir höfði og á ýmsum svæðum mátti meira að segja sjá vegaskilti, sem voru að mestu á því tungumáli. 

Í Cork sögðu menn að sú borg væri hin rétta höfuðborg írskrar menningar því að Dublin og austurhlutinn væri alltof gegnsýrð af enskum áhrifum, Dublin nánast eins og hver önnur ensk borg. 

Klofningur þjóðar, sem hefur verið lengi undir sterkum áhrifum herraþjóðar, getur orðið býsna mikill.  

Þetta hefur lengi verið svona í Færeyjum þar sem Sambandsflokkurinn var á önduverðum meiði við þá sem vildu algert sjálfstæði.

Eftir færeyska "Hrunið" á níunda áratugnum minnkuðu þessar deilur vegna breyttrar stöðu í bili. 

Við sjáum líka hvernig þetta er í Skotlandi þar sem aðskilnaðarsinnar hafa mikið fylgi en ekki nóg til að knýja fram róttækar breytingar.