Íslands þúsund ár

29.4.2012 | 14:31

Gott að þurfa það ekki líka í leiknum sjálfum!

Ég segi stundum skemmtilega sögu af tveimur 100 metra hlaupum sem ég keppti í þegar ég var að gutla frjálsum.

Á þeim tíma var ég að skemmta um allar koppagrundir og þegar ég var að meta möguleika mína í fyrsta 100 metra hlaupinu á móti þrautreyndum bestu 100 metra hlaupurum landsins þóttist ég sjá að sterkasta hliðin væri sú að ég væri betri á taugum en þeir, af því að ég væri svo vanur að koma fram við erfiðar aðstæður.

Þegar ég kom út á völl brá hins vegar svo við að ég gat ekkert hitað upp vegna þess að ég fékk alveg ferlega magapest og komst nánast ekkert af klóettinu fyrr en alveg var komið að því ræsa.

Þá hysjaði ég upp um mig buxurnar og rétt náði að komast í startholurnar áður en ræst væri.

Þegar skot ræsisins reið af reið af jafnmikið skot úr afturenda mínum!

Hlauparanum við hliðina á mér brá svo mikið að hann var næstum dottinn.

En þá var ekki öll sagan búin.

Nei, þegar við vorum komnir nær hálfa leiðina fann ég mér til mikillar skelfingar, að ég var orðinn votur á rassinum og taumur byrjaður að leka niður eftir lærinu.

Það var slangur af áhorfendum í stúkunni og brá ég þá á það eina ráð, sem fyrir hendi var, að snúa afturendanum í átt frá stúkunni og hlaupa út á hlið svo að þessi hræðilega staðreynd sæist ekki, og veifaði áhorfendum í leiðinni til þess að breiða yfir hina raunverulega ástæðu þessa einstæða hlaups !

Þegar í mark kom hljóp ég síðan afturábak áfram og veifaði þangað til ég var kominn nógu langt í burtu og skíttapaði auðvitað hlaupinu.

Eftir á sá ég að ástæða magakveisunnar var auðvitað taugaóstyrkur, því að svipað gerðist í næsta hlaupi skömmu síðar sem var enn fyndnara en ég læt vera að segja frá að þessu sinni.

Það er nefnilega ekki hægt að færa taugastyrk í einni tegund atferlis yfir á annað.

Þótt ég væri orðinn nokkuð sjóaður á sviði var það alveg nýtt að taka þátt í 100 metra hlaupi.

Þegar ég heyri um svipað tilfelli hjá Ólafi Stefánssyni vil ég aðeins óska honum til hamingju með að hafa ekki þurft að fást við taugaóstyrksmagakveisuna í leiknum sjálfum.

Hann hefði átt erfitt með að grípa til sama ráðs og ég vegna þess á áhorfendurnir í hans tilfelli voru báðum megin vallarins.