Hluti af þróun í rétta átt.

Menntaskólaárin voru einhver yndislegasti tími ævinnar, þótt misjafnlega gengi að fóta sig í tilverunni.

Í M.R. voru busar tolleraðir og árlega fór fram svonefndur Gangaslagur, hvort tveggja byggt á langri hefð.

Ekki er mér kunnugt um umtalsverð slys eða meiðsl við tolleringar og því hægt að setja spurningarmerki við það hvort rétt sé að leggja þær niður og finna einhvað annað til að bjóða nýja nemendur velkomna í skólann.

Á hinn bóginn voru tolleringarnar fjarri því að vera ánægjulegasta eða eftirminnilegasta hefð skólans. Aðrar hefðir, svo sem dimmission og Herranótt, voru miklu eftirminnlegri og gefandi.

Ég held því ekki að það sé nein sérstök eftirsjá í því að leggja niður tolleringarnar enda ekki alveg hættulausar.

Gangaslagurinn, eins og hann var framkvæmdur á skólaárum mínum, var eftirminnilegri og við komumst hjá því að þar yrðu umtalsverð meiðsli.

En síðari ár virðist hann hafa farið að einhverju leyti úr böndum og þar orðið alvarleg meiðsl sem ekki er hægt að una við og hann því lagður niður.

Tilvist hans var tæp í nokkur ár vegna vaxandi hörku og meiðsla, og þá hefðu nemendur þurft að endurskoða framkvæmd hans, gera hana táknrænni og öruggari.

Það var ekki gert og því fór sem fór.

Ég get því ekki neitað því að það örli á eftirsjá vegna þess að hann hefur nú verið lagður niður því að gagnstætt því sem var um busavígsluna, tolleringarnar, var enginn skylda að taka þátt í Gangaslagnum nema aðeins af hálfu hringjara skólans, Inspector platearum, og þetta var ein af hefðunum, sem gert hafa M.R. einstakan í íslenska skólakerfinu.

Ég er yfirleitt já-maður frekar en nei-maður, heldur vil ég frekar fylgja stefnunni: "Já, ef..." þ. e. að leitast við að finna lausnir sem bundnar eru nauðsynlegum skilyrðum.

Ég hef áður lagst gegn hýðingum sem busavígslu í íþróttum hér á blogginu og afnám busavígslu í Fjölbrautarskóla Suðurlands er liður í ákveðinni þróun við að vinna gegn einelti og ofbeldi.

Þess vegna má líta á þetta sem hluta af þróun í rétta átt og ef hægt er að koma á heppilegri og eftirminnilegri hefð þegar nýir nemendur setjast á skólabekk er það af hinu góða.

Bannað að busa á Selfossi

Athugasemdir

[Jón Logi (IP-tala skráð) 23.8.2012 kl. 16:23]

Þar sem fréttin tengist busun á Selfossi, þá þekki ég aðeins til.
Þar var alvenja að busa krakkagrey sem byrjuði í gagnfræðaskóla, þá 13 ára eða svo, bara stráka, og það með því að neyða þá til að tyggja og jafnvel éta sundlaugarsápu.
Þetta var ekkert annað en andstyggðar kúgun og ofbeldi, og lagðist sem betur fer af.
Nokkrum árum síðar var kominn fjölbrautarskóli (1981), og á þriðja ári byrjaði busunar-ferillinn þar.
Það var meinlaust í byrjun, og hefur farið þá leiðina að nú er bannað.
Á Hvanneyri ætlaði þessi "hefð" að festa sér rætur svona um 1986 eða svo. Ekki veit ég hvernig það endaði, en þar lenti ég í skærum nokkrum, hvar átti að gróf-busa herbergisfélaga minn sem lá veikur í bælinu. Ég vann, og hann fékk að liggja.
Ekkert af þessu fannst mér sniðugt. Skildi ekkert í því að busun gæti ekki innifalið eitthvað uppátæki annað en frelsissviptingu og ofbeldi,- nær væri óvissuferð á jákvæðan hátt. Skákmót busa. Spretthlaup busa. "Stand-up" busa. Matseld busa. Hvað sem er....sem er jákvætt og/eða fyndið og gefur hinum nýja nemanda góð skilaboð.