"´...Á undan mér á óguðlegum hraða..."

Geistlegir menn þurfa oft að flýta sér á vegunum og stundum virðast þeir setja samasemmerki við það og að aka á Guðs vegum, - kannski um of samanber þá mbl.is frétt, sem þessi bloggpistill er tengdur við.  

Hér á árum áður, meðan séra Hjálmar Jónsson var alþingismaður í Norðurlandskjördæmi vestra og ég var oft á ferðinni í kjördæmi hans, vorum við oft á ferðinni á sama tíma og ókum í sömu átt. Hjálmar var einn þingmanna sem vildi hækka hámarkshraða á bestu vegunum í 100 km/klst svipað og sjá má sums staðar í Svíþjóð, en flutningsmenn drógu síðan frumvarpið til baka.

Við vorum eitt sinn á ferð að norðan og stönsuðum á Blönduósi en séra Hjálmar fór af stað á undan mér og þegar ég var kominn vel á veg án þess að sjá til hans, hringdi ég í hann til þess að spyrja hann hverju þetta sætti. Hann svaraði því til að vegurinn væri svo breiður og beinn.

Ég sendi honum þá þessa stöku:

                               Þýðir ekki þótt ég láti vaða

                               þig að draga uppi, - ég er sleginn:

                               Á undan mér á óguðlegum hraða

                              ekur séra Hjálmar breiða veginn.

Eitt sinn vorum við á leið norður að vetrarlagi og þegar komið var efst á Holtavörðuheiði blasti Húnaþing við í allri sinni vetrardýrð, héraðið, sem við báðir höfum bundist miklum tryggðaböndum við.

Séra Hjálmar sendi mér þessa vísu:

                             Á Holtavörðuheiði syng

                             og hef ei neins að sakan.

                             Horfi ég yfir Húnaþing,

                             hendingarnar vakna.

Ég ákvað að henda á lofti hluta stöku hans og svara um hæl:

                            Er horfi ég yfir Húnaþing

                            hugurinn fer að slakna.

                            Bíllinn snýst í hálfan hring

                            af hendingu ég vakna.    

Á guðlegum hraða