"Sjung om studentens lykliga dag!" "Góðar og glaðar stundir!"

Það er skemmtilegt að heyra lýsingu Sigfríðar Nieljohiusdóttur á því þegar hún varð stúdent frá M.R. 1938. Mér sýnist á þessari lýsingu að minna hafi breyst milli 1938 og 1960 en eftir 1960, enda kannski eðlilegt vegna þess að fyrra tímabilið er 22 ár en hið síðara er 53 ár. 

Dimmissjonar-dagurinn árangsins míns, 12. apríl 1960;  er í eins fersku minni og hann hefði verið í vor. Það var svo gott veður allan daginn og hópurinn var svo samstilltur í að fagna þessum áfanga, kennararnir kvaddir um morguninn, dimmittendar og remanentar sungust á á skólatröppunum,  og ég man hvað það var skemmtilegt þegar farið var á bílum suður fyrir Hafnarfjörð áleiðis í Kaldársel; man ekki hve margir þeir voru, en NSU-Prinzinn kom í góðar þarfir í þessari "picnic"ferð.

16.-18. júní voru svipaðir dýrðardagar og Sigfríður lýsir, farið í hópum um bæinn og sungið og sungið með hvítu kollana.

Mig rámar í að við hittum biskup og forsætisráðherra, og nýlega var rifjað upp, að þeir báðir höfðu fengið 3ju einkunn á stúdentsprófi þegar þeir útskrifuðust !

Skandinavískir stúdentasöngvar, einn þýskur og gott ef ekki eitthvað á ensku, allt var þetta sungið stanslaust auk íslenskra laga, sem voru með svipuðum blæ.  

Ég minnist samkomu í Þjóðleikhúskjallaranum og stúdentasamkomu á Hótel Borg, þar sem manni fannst 20 og 30 ára stúdentar vera hálfgerð gamalmenni.

Þegar yngsta dóttir okkar Helgu, Alma, varð eina barnið okkar til að verða stúdent frá M.R. 1995, (hin flest fóru í M. H.), átti hún lengi erfitt með að skilja, af hverju M.R. og árin þar voru í svona miklum ljóma hjá mér og mér svona kær.

Henni fannst skólinn gamaldags, húsnæðið óhentugt, og kennslan ekki alveg í takt við tímann.

Ekki fylgst nógu vel með þróuninni. Rektorinn gamall. 

Mér fannst á móti undarlegt hvernig gömlu stúdentasöngvarnir og aðrir söngvar, sem voru ein af mikilvægum hefðum skólans, höfðu horfið með árunum, og hvernig Guðni Guðmundsson gæti nokkurn tíma orðið gamaldags.  

En daginn eftir stúdentafagnaðinn sagði hún mér að síðustu vikurnar og mánuðina hefði hún fyrst uppgötvað þann ólýsanlega sjarma, sem skólinn og tradisjónir hans (afsakið, hefðir)  hans bjuggu yfir og þá kom í ljós að hefðirnar hefðu ekki verið eins mikið horfnar og ég hafði haldið.

Og þegar Guðni söng Alúettuna sína með sínum einstæðu tilþrifum á fagnaðinu sá hún hann í alveg nýju, já, í sínu rétta ljósi.  

Á sínum tíma var ég í stundum í  meira samneyti við bekkinn á undan mínum bekk og kannski hafði það hjálpað mér til að grípa þennan sérstaka anda skólans fyrr en ella.

En kannski var félagsstarfið í skólanum, einkum starfið í Herranótt,  með nemendum úr bekkjunum á undan og eftir,  sem mestu skilaði í þessum efnum.

Yrirleitt eru táningsárin það tímabil ævinnar sem í mestum ljóma skína þegar árin líða.

Árin í Lindargötuskólanum, Landsprófi og þó einkum árin í M.R. eru þau ár ævinnar sem ég er einna þakklátastur fyrir og reyndi löngu síðar að túlka það í eftirfarandi texta við yndislegt lag Sigfúsar Halldórssonar, sem hann gerði upphaflega við ljóð á norsku eftir Kristmann Guðmundsson.

Við Sigfús voru félagar í Lionsklúbbnum Ægi, og þegar Magnús Ingimarsson, sömuleiðis félagi þar um hríð, gerði fjórraddaða útsetningu við lagið, (sem Sigvaldi Snær Kaldalóns hefur varðveitt), og lét sönghópinn M.R. 60 syngja það, varð það að ráði hjá okkur Sigfúsi, að ég gerði við það íslenskan texta; þennan hér: 

 

                                                 GÓÐAR OG GLAÐAR STUNDIR. 

Góðar og glaðar stundir

geymast í huga og sál

vina sem orna sér ennþá

við æskunnar tryggðamál.

Þær stundir leiftrandi lifa;

svo ljúfsárt minningaflóð!

Og okkur til æviloka

yljar sú forna glóð.

 

                           Allt er í heimi hverfult.

                           Hratt flýgur stund, lán er valt.

                           Góðar og glaðar stundir

                           þú geyma við hjarta skalt

                           og magna eld, sem að endist,

                           þótt annað flest reynist hjóm.

                           :,: Hann logar fegri og fegri,

                           þótt fölni hin skærstu blóm :,:   

 

 

 

Fagnaðarlætin stóðu í marga daga

Athugasemdir

[Þorsteinn Briem, 2.6.2013 kl. 04:23]

Sigfríður er dóttir Nieljohníusar Zimsen Ólafssonar (1890-1969), verslunarmanns á Vesturgötu í Reykjavík, en hann var kallaður Nilli.

Sigfríður er fædd 9. maí 1920 og var því nýorðin átján ára þegar hún útskrifaðist sem stúdent frá Menntaskólanum í Reykjavík árið 1938 en það kemur ekki fram í ofangreindri frétt.

Nilli lék með KR gegn Fram í vígsluleik Gamla Melavallarins í Reykjavík 11. júní 1911.

Gamli Melavöllurinn var "200 stikur að lengd og 100 að breidd. Allur [var] hann girtur rammgerðri girðingu, 3½ alinar hárri úr bárujárni."

Og viku síðar, 17. júní 1911, var Háskóli Íslands stofnaður í Alþingishúsinu á aldarafmæli Jóns Sigurðssonar forseta.

Theódór Niljohnius Sigurgeirsson (1895-1983) var bóndi á Brennistöðum í Flókadal í Borgarfirði, nú í Borgarbyggð, en á Brennistöðum hefur verið ferðaþjónusta frá árinu 1970.

Niljóníus Hall (1884-1949) bókhaldari var einnig nefndur Niljohnius.

En enginn Íslendingur heitir nú Nieljohníus, Niljohnius, Niljohníus eða Niljóníus.

Hins vegar heitir forsætisráðherra Íslands Sigmundur Davíð Milljóníus Gunnlaugsson.

[Þorsteinn Briem, 2.6.2013 kl. 04:43]

Veturinn 1964-65 var Jón Sigurðsson, fyrrverandi formaður Framsóknarflokksins, í fimmta bekk í Menntaskólanum í Reykjavík:

"Kennarar stunduðu þéringar á þessum árum."

"Ólafur Hansson kenndi okkur sögu og var góður kennari og Vigdís Finnbogadóttir kenndi okkur frönsku.

Þá var Gunnar Norland enskukennari einstakur snillingur og sama má segja um Jón Guðmundsson íslenskukennara og Magnús Finnbogason.

Þetta voru sterkir persónuleikar sem skildu eftir mjög sterk áhrif í okkur og fleiri mætti nefna."

Sverrir Páll Erlendsson, íslenskukennari við Menntaskólann á Akureyri, stúdent frá MA árið 1968 og BA í íslensku og sögu frá Háskóla Íslands árið 1974:

"Ég þykist heppinn að hafa að mestu sloppið við að þurfa að þéra.

Þéringar voru á hröðu undanhaldi á skólaárum mínum og horfnar úr MA þegar ég kom þangað [árið 1964] og varla nokkur í Háskóla Íslands sem þéraði."

[Þorsteinn Briem, 2.6.2013 kl. 04:53]

En student från Uppsala (Á skíðum skemmti ég mér) - Myndband

[Ómar Ragnarsson, 2.6.2013 kl. 21:14]

Guðni ("kjaftur") Guðmundsson þéraði aldrei fimlegar, virðulegar og fallegar en þegar hann blótaði sem mest og tók mann í bakaríið. Snerrur okkar í tímum voru eitt af því sem mér þykir vænst um í minningunni.

Við fórum oft á ystu nöf í þeim en í raun hef ég átt fáa betri vini með jafn ljúfum minningum, þótt sérkennilegar séu.