Löngu tímabært.

Mörk friðlandsins í Þjórsárverum á sínum tíma voru barn síns tíma vegna skorts á rannsóknum og upplýsingum, auk þess sem síðan þá hafa orðið miklar framfarir og þróun í aðferðum við að meta landslagsheildir og vistkerfi.

Svo skammt var hugsun almennings og vitneskja komin á þessu sviði að ég minnist þess að mér fannst það flott hugmynd að sökkva þessu svæði öllu undirmiðlunarlón fyrir virkjanir og verkfræðingar komu með þá "lausn" til að bjarga heiðargæsinni að rækta upp sérstök beitarsvæði fyrir hana á gróðurvana landi !

Bók Guðmundar Páls Ólafssonar, þar sem fjallað er um Þjórsárver og baráttuna um þau sem og aðrar bækur hans um íslenska náttúru ættu að vera skyldulesning Íslendinga. 

Er hollt að leiða hugann að minningu hans þegar merkur áfangi, stækkun friðlandsins, verður að veruleika á morgun.  

Það var skoski fuglafræðingurinn Scott sem blandaði sér af krafti í málið og það fékk alveg nýja ásýnd þegar hann og Finnur Guðmundsson fuglafræðingur lögðust á eitt ásamt fleiri góðum mönnum við að bjarga þessu einstæða svæði. Baráttan um það hefur nú staðið í hátt í hálfa öld.  

Scott lék þarna svipað hlutverk og annar enskur maður hafði leikið á 19. öld þegar hann hafði frumkvæði að því að bjarga íslenska hundinum frá útrýmingu.

Páll Ásgeir Ásgeirsson benti á það á eftirminnilegan hátt í ræðu, sem hann hélt um þessi efni fyrir tveimur árum, hvernig erlendir menn, til dæmis Rasmus Kristján Rask, hefðu beitt sér fyrir björgun íslenskra verðmæta, sem landsmenn sjálfir gerðu sér ekki grein fyrir, eins og til dæmis varðveislu og endurreisn íslenskrar tungu.

Það mætti alveg reisa þessum þremur útlendingum, sem stóðu fyrir björgun íslenskrar tungu, íslenska hundsins og Þjórsárvera,  sérstakan minnisvarða á góðum stað til að minna okkur á að miða ekki allt okkar mat á landi og menningu okkar við þrönga sýn, heldur horfa á náttúru landsins, okkur sjálf og þjóðtunguna af víðsýni sem byggist á mati á mati þessara verðmæta á heimsvísu.  

Stækkun friðlandsins verður að veruleika

Athugasemdir

[Björn Jónsson (IP-tala skráð) 20.6.2013 kl. 12:49]

Ekki gleyma Mark Watson og hans þætti í að varðveita íslensku torfbæina.

Ef hann hafði ekki dregið upp veskið og greitt úr eigin vasa fyrir viðgerð á Glaumbæ í Skagafirði árið 1937, þá hefði líklega ekki einn einasti torfbær varðveist fram á okkar daga, í besta falli ein torfkirkja eða svo.

[Þorvaldur S (IP-tala skráð) 20.6.2013 kl. 18:37]

Reyndar var það sami maðurinn sem bjargaði Glaumbæ og hundinum og var uppi á tuttugustu öld.  Hét sá einmitt Watson og var ekki viðhengi S. Holmes.

[Ómar Ragnarsson, 20.6.2013 kl. 23:10]

Jú, Watson hét hann en ég hripaði þennan pistil niður í flýti í morgun og var svolítið órólegur yfir því að hann væri nafni aðstoðarmanns S. Holmes og ekki alveg viss um nafnið.

Í blaðamennsku er það regla að ef maður er í vafa sleppir maður því og fer í kringum vafaatriðið.

[Björn Jónsson (IP-tala skráð) 21.6.2013 kl. 06:12]

Það lítur út fyrir að enn ein fljótfærnimistökin hjá Ómari hafi átt sér stað:
Að halda sig geta hrósað happi yfir endanlegri friðun Þjórsárvera, með undirritun samnings þar að lútandi á morgun

Því samkvæmt nýjustu fréttum þarf nú að "staldra við", elsku besta Landsvirkjun með sína "hagsmuni" hafi nefnilega ekki átt þess kost að að "koma nægilega vel að málinu".

Semsagt, engin undirritun mun eiga sér stað og stærsta martröð náttúruverndarfólks á Íslandi er í uppsiglingu og langstærsti draumurinn (LSD) í sjónmáli:

Að virkja hvern einasta læk, hverja einustu sprænu, hvert einasta vatnsfall, hvern einasta foss til síðasta dropa og hvern einasta hver, hvert einasta háhitasvæði, ryðjast inn á hvert einasta friðlýst svæði  til raforkuframleiðslu og að koma síðan að minnsta kosti einu álveri fyrir í hverjum landsfjórðungi.  

Því með Þursaflokkinn í framsætinu og gömlu skrýmslin sem aftursætisbílstjóra, þá er enginn að flækjast fyrir, ekkert lengur til trafala, og  því skal það takast, það skal takast, það skal takast, það SKAL.